อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 415

หลินอันห่าวพูดซ้ำที่นางบอกมาอีกครั้งอย่างว่าง่าย

"ใช่แล้ว พูดแบบนี้เลย เสี่ยวเถาเจ้ารู้จักใช่ไหม?"

"ใช่"

ฟู่จาวหนิงยืนขึ้นมา ตะโกนเรียกไปด้านนอก

"เสี่ยวเถาเข้ามา"

เสี่ยวเถารีบวิ่งเข้ามา

"ส่งอันห่าวไปอยู่ข้างกายน้าสะใภ้รองด้วย บอกไปว่าไม่มีอะไร ไม่ต้องให้นางกังวลมาก กลับไปแล้วข้าจะบอกนางอีกที" ฟู่จาวหนิงดึงหลินอันห่าว เอ่ยเสียงต่ำกับเสี่ยวเถา

เสี่ยวเถาพอเห็นเครื่องสำอางบนหน้าหลินอันห่าวก็บื้อตึงไปแล้ว พอได้ยินคำของนางก็พยักหน้าอย่าเร่งร้อน

"คุณหนู แล้วท่าน"

คุณหนูอยู่ที่นี่จะมีปัญหาไหม?

"ไม่เป็นไร ไปเถอะ"

เสี่ยวเถาดึงหลินอันห่าวจะเดินออกไป ซ่งอวิ๋นเหยาตอนนี้จึงได้สติกลับมา "ห้ามไป!"

นางเกือบจะถูกฟู่จาวหนิงลงไพ่ไม่ตรงหลักจนวุ่นวายไปหมดแล้ว ตั้งสติกลับมาไม่ทัน

"เสี่ยวเถา พาอันห่าวออกไป"

ฟู่จาวหนิงไม่สนใจนาง เอ่ยกับด้านนอกว่า "สืออี ปกป้องพวกนางออกไปด้วย ถ้าใครขวางก็สังหารทิ้งเสีย"

ด้านนอก สืออีส่งเสียงเย็นขรึมเข้ามา

"ขอรับ พระชายา"

พระชายาคำเรียกนี้ ซัดลงไปบนหัวใจซ่งอวิ๋นเหยาทันที หน้าของนางขาวซีดไป

นางจะต้องสัมผัสได้อย่างชัดเจนแล้วแน่ว่าตำแหน่งพระชายาอ๋องเจวี้ยนนั้นมีคนครองอยู่แล้วจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแกร่งของฟู่จาวหนิงทำให้นางเริ่มใจผวาหน่อยๆ แล้ว

นางถึงกับกล้าพูดว่าใครกล้าขวางที่นี่ให้สังหารทิ้งเสียเลยหรือ?