อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 413

ฟู่จาวหนิงพ่นคำพูดที่ไม่เกรงใจแม้แต่น้อยออกมา

เฮือก!

ซ่งอวิ๋นเหยาเกือบจะสำลัก สายตาของนางเปลี่ยนไปเล็กน้อง มองไปทางซ่งหยวนหลิน

หยวนหลินบอกกับนางว่าฟู่จาวหนิงตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว นางเดิมทีคิดว่าไม่น่าจะมีอะไร แต่พอฟู่จาวหนิงพูดมาเช่นนี้ก็ทำให้นางรู้สึกทันทีว่าฟู่จาวหนิงไม่เหมือนเดิม

นี่มันคำหยาบที่หญิงสาวคนไหนพูดออกมากัน?

นางเป็นถึงพระชายาอ๋องเจวี้ยนเลยนะ ทำไมถึงพูดคำหยาบคายเช่นนี้ออกมา?

"ข้าเห็นแม่นางหลินอยู่ที่ริมบ่อน้ำแห่งหนึ่ง ตอนนั้นนางกำลังเล่นน้ำ เสื้อผ้าเองก็เปียกปอนไปหมด แล้วยังบอกไม่ถูกด้วยว่าบ้านของนางอยู่ที่ไหน ตอนนั้นข้างกายนางเองก็ไม่มีใครเลย ข้าจึงไม่มีทางเลือก ถึงต้องหานางกลับมาที่นี่"

ซ่งอวิ๋นเหยาพูดออกมาอย่างอ่อนโยน

"เพียงแต่เวลาแค่นี้จึงหาชุดที่เหมาะกับตัวนางไม่ได้ ดังนั้นจึงให้นางเปลี่ยนเป็นชุดนี้ คิดไม่ถึงว่าแม่นางหลินจะชอบชุดนี้มาก หลังจากใส่แล้วก็ฮัมเพลงออกมา ข้ากลัวว่านางกลัวว่าอยู่ที่นี่นางจะไม่คุ้นเคยแล้วก็หวาดกลัว ดังนั้นจึงร้องบอกนางว่าให้นางร้องเพลงให้จบท่านก็จะมารับนางไป"

ซ่งอวิ๋นเหยา พูดถึงตรงนี้ก็ยังมีรอยยิ้มเชิงขอโทษ

"เดิมทีข้าคิดจะนัดท่านออกมาพอดี พอเอ่ยชื่อท่านกับหยวนหลิน แม่นางหลินพอได้ยินก็เรียกว่าท่านพี่ออกมา ดังนั้นข้าถึงได้รู้ว่าที่แท้นางก็เป็นน้องสาวของท่าน นี่ช่างบังเอิญเสียจริง"

นางพูดถึงจุดนี้ ซ่งหยวนหลินที่อยู่ข้างๆ ก็เชิดคางขึ้น "ไม่เป็นไร ดังนั้น เจ้าก็อย่ามาเข้าใจพวกเราผิดล่ะ แม่นางหลิน เจ้าว่าใช่ไหม?"

นางมองไปทางหลินอันห่าว

หลินอันห่าวพยักหน้าอย่างงงงัน "บอกให้ข้ารอท่านพี่"

"ดูสิ พวกเราไม่ได้หลอกเจ้าใช่ไหม? และไม่รู้ว่าน้องสาวเจ้าทำไมถึงมาเล่นน้ำอยู่ข้างนอกคนเดียว พวกเราถือว่าช่วยชีวิตนางไว้ไม่ใช่หรือ? ไม่เช่นนั้นถ้านางตกน้ำคงจมน้ำตายไปแล้ว"

ซ่งหยวนหลินนับถือซ่งอวิ๋นเหยาจริงๆ

ท่านพี่บอกว่านางมีวิธีดึงคนออกมา และทำให้คนอื่นไม่สงสัยตัวพวกนางด้วย ถึงอย่างไรก็คงจะเห็นว่าพวกนางช่วยชีวิตหลินอันห่าวเอาไว้