อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 481

ในห้องมีเสียงโครมคราม

"อะไรเกิดอะไรขึ้น?" เซี่ยซื่อเครียดขึ้นมาทันที "ไม่ต้องรีบ ค่อยๆ เดินมาเปิดประตูก็พอ"

ก่อนหน้านี้หลินอันห่าวเวลาอยู่ในห้องจะไม่ลงดาลประตู แต่สองวันนี้กลับลงดาลประตูเสียแล้ว

ในห้องไม่มีการเคลื่อนไหวแล้ว

หลินอันห่าวเองก็ไม่ได้มาเปิดประตู

"อันห่าว?" เซี่ยซื่อจึงตบประตูอีกครั้ง

ในห้องครู่หนึ่งจึงมีเสียงอันห่าวดังขึ้น "พี่หญิงจาวหนิง ข้านอนแล้ว"

พรวด

ถึงแม้สถานการณ์จะไม่ชัดเจน แต่ฟู่จาวหนิงก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่

เซี่ยซื่อเองก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

"น้าสะใภ้รอง ข้าเอง ท่านหลบไปก่อน" ฟู่จาวหนิงเอ่ยกับเซี่ยซื่อ

เซี่ยซื่อแม้จะยังกังวล แต่กลับเชื่อมั่นฟู่จาวหนิง

"ได้ เช่นนั้นข้าจะไปเตรียมของว่างให้เจ้านะ" นางพูดกับในห้องว่า "อันห่าว แม่ไปเตรียมของว่างให้พี่หญิงจาวหนิงนะ เจ้าอยู่กับนางก่อนล่ะ"

พูดจบก็ไม่รอให้หลินอันห่าวตอบกลับ นางก็เดินออกไปด้วยอาการตุ้มต่อม

รอจนนางออกไป ฟู่จาวหนิงจึงตบประตูอีกครั้ง

"อันห่าว เปิดประตูให้ข้าได้ไหม? เจ้าอยากรู้อะไร ข้าจะบอกเจ้าเอง ยิ่งไปกว่านั้น ข้ายังจะบอกแผนการกับเจ้าอีกแผนด้วยนะ แผนการเล่นงานคนชั่ว อันห่าวอยากจะเข้าร่วมด้วยไหม?"

ในห้องมีเสียงส่งออกมาอีกหน่อย

ฟู่จาวหนิงยังรุกต่อ "อันห่าว พี่หญิงเองก็ถูกคนรังแกด้วย เจ้ามาช่วยข้าจัดการคนชั่วหน่อยได้ไหม?"

นางกดน้ำเสียงลง แสดงความกล้ำกลืนเสียใจออกมา

เพียงไม่นานในห้องก็มีเสียงเดิน จากนั้นประตูก็ถูกเปิดออก และนางก็ได้เห็นดวงตาบวมแดงของหลินอันห่าว

พอเห็นสายตาของหลินอันห่าว ฟู่จาวหนิงก็เข้าใจทันที ว่านางดีขึ้นมามากแล้ว

แต่ว่า ในตอนที่ดีขึ้นนี้ ตอนนี้กลับทำให้นางรู้ว่าตนเองได้รับความอัปยศอะไรมา!

นางถึงกับทนไม่ไหว คว้าไม้กวาดที่อยู่ข้างๆ หมุนตัวพุ่งออกไปแล้ว

หลินอี๋เจิน!

นางมาพูดอะไรกับอันห่าว！

นางจะไม่ละเว้นหลินอี๋เจินแน่!

ฟู่จาวหนิงประคองตัวหลินอันห่าว จากนั้นจึงจับชีพจรให้นาง พบว่านางดีขึ้นมากจริงๆ แต่ก็ยังไม่ได้ดีขึ้นทั้งหมด สมองยังคงไม่ได้หมุนไวเหมือนคนทั่วไป

เหมือนกับหลายวันนี้ นางเองก็ไม่รู้ว่าเจอกับเรื่องเช่นนี้แล้วควรพูดอย่างไร จะไกล่เกลี่ยมันอย่างไร ในหัวสมองจดจำแต่คำพูดที่หลินอี๋เจินพูดกับนางเหล่านั้น

"พี่อี๋เจินเอาสมุดภาพให้ข้าดู ในนั้นวาดรูชายหนุ่มกำลังรังแกหญิงสาว นางบอกว่าเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ หญิงสาวบนนั้นเป็นพวกสกปรกโสมม ไม่บริสุทธิ์อีกแล้ว"

หลินอันห่าวกำลังบอกกับฟู่จาวหนิงถึงสิ่งที่หลินอี๋เจินพูดกับทำเมื่อวันก่อน

ฟู่จาวหนิงพอได้ยินไฟโกรธก็พุ่งขึ้นมาบนกระหม่อม