อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 480

ฟู่จาวหนิงถูกเชิญเข้าประตูใหญ่อย่างเป็นทางการเป็นครั้งแรก

บ้านตระกูลหลินแสดงการเลือกปฏิบัติออกมาอย่างเต็มที่แล้วจริงๆ

เพราะตอนนี้นางคือพระชายาอ๋องเจวี้ยนหรือ?

เช่นนั้นถ้าภายหลังนางกับเซียวหลันยวนหย่าร้างกัน ดูท่าประตูใหญ่บ้านตระกูลหลินนี้นางคงจะเข้ามาไม่ได้แน่

"คุณหนูมาดื่มชาที่โถงหน้าก่อนเถิด ข้าน้อยจะไปเชิญฮูหยินมา" คนใช้คนหนึ่งที่พาฟู่จาวหนิงเข้ามาเอ่ยขึ้น

ตระกูลหลินไม่ใช่ตระกูลใหญ่อะไร เรือนนี้ก็ไม่ใหญ่ คนใช้ก็น้อย คนที่พักก็มีไม่มากด้วย

ฟู่จาวหนิงไม่ได้มาหาคนอื่นเสียด้วย จึงให้นางพาไปหาเซี่ยซื่อทางนั้น

เซี่ยซื่อกำลังเช็ดน้ำตากลัดกลุ้ม พอได้ยินว่าฟู่จาวหนิงมาหาๆ จึงค่อยๆ ลุกขึ้นมา

"จาวหนิงมาหรือ?"

นี่ดีมากจริงๆ

"น่าสะใภ้รอง"

ฟู่จาวหนิงเดินเข้ามา และเห็นดวงตาที่แดงก่ำของนาง

"อันห่าวเป็นอะไรไปหรือ?"

เซี่ยซื่อพอเห็นว่าสาวใช้คนนั้นที่พานางเข้ามาไม่ยอมออกไป จึงรีบกลืนคำพูดลงไปแล้วพูดมาคำหนึ่ง "ไม่ ไม่มีอะไร"

จากนั้นนางจึงเอ่ยกับสาวใช้ว่า "ไปทำงานของเจ้าเถอะ"

สาวใช้คนนั้นยังยืดยาดไม่คิดจะเดินออกไป ดูก็รู้ว่าคิดจะแอบฟัง

"ยังไม่ไปอีกหรือ?" เซี่ยซื่อสีหน้าเด็ดขาด น้ำเสียงขรึมลงมา

"เจ้าค่ะ"

สาวใช้คนนั้นจึงหมนุตัวเดินออกไป แต่ท่าทีดูแล้วก็เหมือนไม่ยอมหน่อยๆ

"ดูท่าน้าสะใภ้รองอยู่ในบ้านตระกูลหลินคงไม่ค่อยมีความสุขนัก" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นมาตรงๆ

คนใช้ยังดูไม่ค่อยจะเชื่อฟังเอาเสียเลย

"ตอนนั้นข้ารีบวิ่งเข้ามาดู ก็เห็นว่าอันห่าวนั่งอยู่บนพื้น อี๋เจินหนีไปแล้ว อันห่าวบอกว่า อี๋เจินผลักนางแล้วด่านาง ใช่แล้ว หัวนางยังกระแทกจนปูดบวมด้วย กระแทกอย่างแรงเลยจริงๆ"

เซี่ยซื่อตอนนั้นโมโหมาก พอปลอบหลินอันห่าวแล้วก็ไปหาหลินอี๋เจิน หลินอี๋เจินบอกว่านางแค่ด่าฟู่จาวหนิง หลินอันห่าวก็มาข่วนหน้านาง

ตอนนั้นนางก็เห็นว่าบนหน้าหลินจื่ออี๋มีรอยข่วนแดงสองรอยอยู่จริงๆ หนังยังถลอกหน่อยๆ ด้วย

สำหรับหญิงสาวแล้วใบหน้านั้นสำคัญมาก ดังนั้นเซี่ยจื่อจึงไม่ได้ด่าหลินอี๋เจินอีก

"หัวกระแทก?"

ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว "ข้าขอดูหน่อย"

"ได้ๆๆ ขอบคุณเจ้ามาก จาวหนิง"

เซี่ยซื่อรีบพาฟู่จาวหนิงไปที่ด้านนอกประตูหลินอันห่าว

แต่ไหนแต่ไร หลินอันห่าวเนื่องจากสมองมีปัญหา จึงไม่ได้อยู่ในเรือนเล็กกับเซี่ยซื่อ

"อันห่าว เปิดประตูหน่อย พี่หญิงจาวหนิงมาหาเจ้าแล้ว"