อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1227

อันที่จริงองค์รัชทายาทเองก็รู้ความตกต่ำของซ่งอวิ๋นเหยา แต่เขาตอนนี้ไม่มีซ่งอวิ๋นเหยามาพัวพันแล้ว ดังนั้นจึงทำเป็นไม่รู้เรื่อง

"ไม่กล้าปิดบังใต้ฝ่าพระบาท"

"ช่างเถอะ" องค์รัชทายาทแม้ในใจจะไม่ค่อยชอบนัก แต่คิดๆ แล้วจึงถามขึ้นมา "เจ้าคิดว่าซ่งอวิ๋นเหยาตอนนี้ยังมีประโยชน์อะไรหรือ?"

"ไปบอกนางว่าอ๋องเจวี้ยนมายังต้าชื่อ ยิ่งไปกว่านั้นยังคิดจะมารับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไปแต่งงานด้วย คิดแล้วคงไม่ต้องให้ใต้ฝ่าพระบาทลงมือหรอก ซ่งอวิ๋นเหยาก็สามารถไปหาเรื่องพวกเขาได้"

"เจ้าพูดได้ถูกต้อง"

ถึงอย่างไรให้พวกเขาไปกัดกันเอง ท่านคอยดูมหรสพก็พอ

องค์รัชทายาทคิดๆ แล้วถามขึ้นอีก "ได้ยินว่าฟู่จาวหนิงคนนี้งดงามยิ่งกว่าซ่งอวิ๋นเหยา เทียบเคียงได้กับฝูอวิ้นเลย อันนี้เรื่องจริงไหม?"

"ใต้ฝ่าพระบาท องค์ชายสองคอยหาวิธีจะเอาฟู่จาวหนิงเข้าไปในจวนอ๋องให้ได้ พระชายาองค์ชายสองไม่ไช่ว่าตั้งครรภ์หรอกหรือ? เขาอยากจะเรียกฟู่จาวหนิงเข้าไปในฐานะแพทย์หญิง ถึงอย่างไรอยู่ใกล้กว่าก็ได้เปรียบนี่นะ" ที่ปรึกษาสองวันนี้ก็ตรวจสอบเรื่องนี้แล้ว

"เขาไม่รู้ตัวตนฐานะที่แท้จริงของฟู่จาวหนิงหรือ?"

"น่าจะยังไม่รู้ ตัวตนฐานะอ๋องเจวี้ยนเพิ่งจะหลุดออกมา องค์ชายสองไม่ใส่ใจกับอ๋องเจวี้ยน ในใจวางอยู่แต่บนตัวฟู่จาวหนิง ไม่เชื่อมสองคนนี้เข้าด้วยกันเลยแม้แต่น้อย"

"เช่นนั้นก็สนุกแล้ว เสด็จพ่อปกติยังเอาแต่ชมว่าเขาฉลาดนักหนา" องค์รัชทายาทกลอกตา "เก็บข่าวอ๋องเจวี้ยนเอาไว้ก่อน ตอนที่พูดถึงฟู่จาวหนิงก็เรียกเป็นหมอเทวดาฟู่เสีย แล้วไปช่วยเขาอีกแรง ให้เขาได้ตัวฟู่จาวหนิงโดยไวที่สุด"

"ความหมายของใต้ฝ่าพระบาทคือ?"

"ให้น้องข้าพาฟู่จาวหนิงเข้าไปในจวนอ๋องให้ได้ ถึงตอนนั้นถ้าอ๋องเจวี้ยนรู้คงไม่ปล่อยเขาแน่"

"แล้วใต้ฝ่าพระบาทก็จะหยิบยืมมืออ๋องเจวี้ยนกำจัดองค์ชายสองทิ้งเสีย!"

"แต่ว่า เป็นไปได้ว่าน้องชายข้าจะขับไล่อ๋องเจวี้ยนออกจากต้าชื่อ ถึงอย่างไรที่นี่ก็ไม่ใช่แคว้นเจา" องค์รัชทายาทหัวเราะขึ้นมา

ไม่ว่าพวกเขาทั้งสองฝ่ายใครจะชนะ เขาก็แค่คอยมองดู ไม่ต้องเปลืองแรง