อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2498

เซียวหลันยวนมาอยู่ตรงหน้าผู้คุมกฎหลานแล้ว

สายตาของทั้งสองคนสบกัน เซียวหลันยวนมองออกถึงความไม่พอใจในสายตาผู้คุมกฎหลาน

เมื่อครู่เข้าได้ยินคนอื่นแล้วว่าคนอื่นเรียกเขาว่า "ผู้คุมกฎหลาน"

"ดูท่าวันนี้คนที่ข้าจะได้สังหารคนแรก จะเป็นผู้คุมกฎ"

เซียวหลันยวนรู้ว่าต้องทำให้คนอื่นโมโหอย่างไร แค่ประโยคนี้คำเดียว ก็ทำให้ผู้คุมกฎหลานเกือบจะระเบิดแล้ว

เดิมทีเขาก็ไม่ค่อยเชื่อว่าเซียวหลันยวนที่อายุน้อยขนาดนี้จะมีพลังฝีมือที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนั้น พอกำลังเหยียดหยาม อยู่ดีๆ ก็ได้ยินประโยคนี้ออกมาจากปากเซียวหลันยวน แล้วเขาจะทนได้อย่างไรกัน?

"ปากกล้านักนะ!"

ผู้คุมกฎหลานชักดาบจากหลังออกมาสองเล่ม

อาวุธของเขาคือดาบคู่ตะขอ

ดาบสองเล่มนี้ แน่นอนว่าฉาบพิษเอาไว้ด้วย ถึงอย่างไรลัทธิเทพทำลายล้างก็ถนัดใช้พิษกันหมดอยู่แล้ว

อาจเป็นเพราะเหตุผลด้านธรรมเนียมลักษณะของลัทธิ

เจ้าลัทธิชอบใช้พิษ คนที่รับเข้ามาในกลุ่มสำนักก็ล้วนชอบใช้พิษกัน

ต่อให้เดิมทีสาวกที่ไม่ถนัดใช้พิษ หลังจากเข้าร่วมลัทธิเทพทำลายล้างก็จะค่อยๆ ถูกผลกระทบไปเอง

ไม่ต้องพูดเรื่องที่อยู่ในยุทธภพแล้วถูกฝ่ายธรรมะกับจวนทางการตามล่าจับกุมจากเล่ห์เหลี่ยมและพิษสงความร้ายกาจเลย พอได้ยินชื่อเสียงเช่นนี้ของลัทธิเทพทำลายล้าง ก็จะเลือกเข้าร่วมลัทธิเทพทำลายล้างโดยสัญชาตญาณมาเอง

และเพราะเหตุนี้ กลุ่มสำนักนี้จึงค่อยๆ มีชื่อเสียงจากพิษ

ถ้าหากเจอกับเจ้าแท่นบูชาหรือผู้คุมกฎที่ไม่ใช่พิษ พวกเขาก็จะรู้สึกแปลกใจมาก

"อ๋องเจวี้ยนจากแคว้นเจาใช่ไหม?" ผู้คุมกฎหลานชี้ดาบคู่ไปทางเซียวหลันยวน "อย่าคิดว่ามีตัวตนสูงส่งในแคว้นเจาแล้วจะไร้เทียมทานในใต้หล้านะ"

สิ่งที่ตอบเขา คือการที่เซียวหลันยวนชักกระบี่ยางออกมาดังชิ้ง โบกกระบี่ฟาดผ่ามาตรงๆ

ปราณกระบี่ราวกับสายรุ้ง ฟาดผ่ามาทางผู้คุมกฎหลาน

พูดมากเสียจริง ลงมือเลยดีกว่า