อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 590

"กู่พิษ!"

ฟู่จาวหนิงร้องขึ้นมาเสียงหนึ่ง รีบหลีกทางออกมา ขณะเดียวกันก็ผลักทหารที่อยู่ข้างๆ ออก

แมลงกู่ตัวนั้นทะลวงร่างออกมาจากในหัวใจของแม่นางเจี๋ย มีความเร็วสูงมาก

เข็มในมือฟู่จาวหนิงพุ่งฟิ้วออกไป

แต่ว่าความเร็วของนางก็ยังช้าไปหน่อย ตอนที่นางคิดว่าน่าจะวืด เซียวหลันยวนก็ดีดลมดัชนีออกไป

ลมดัชนีที่แข็งแกร่งพุ่งกระแทกแมลงกู่ตัวนั้นอย่างแม่นยำ ได้ยินเสียงระเบิดแตกเบาๆ แมลงกู่ทั้งตัวก็ถูกซัดจนยับเยิน ตอนที่ร่วงลงมาบนพื้นก็มองไม่ออกถึงสภาพเดิมของมันแล้ว

ตอนที่มันพุ่งออกมาบนตัวยังเต็มไปด้วยเลือด และไม่รู้ว่าเป็นเพราะกินหัวใจไปเต็มท้องหรือว่าเพราะอะไร ตอนที่ร่วงลงมาบนพื้นจึงไม่ใช่แค่ส่วนของแมลงตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ยังมีกองเลือดเนื้อบางส่วนอยู่ด้วย

กลิ่นคาวเลือดวูบหนึ่งแผ่ซ่านออกมา

พี่น้องฮู่จิ้งฮู่โม่สองคนนี้ที่ยังดูหนุ่มแน่น พอได้กลิ่นนี้ก็หน้าเปลี่ยนสี ดูพะอืดพะอมขึ้นมาทันที พุ่งออกไปที่ประตูสำรอกแห้งๆ ออกมา

เซียวหลันยวนยื่นมือดึงฟู่จาวหนิงออกห่าง

"เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม? โดนเข้ากับอะไรที่ไม่ควรโดนหรือเปล่า?"

สายตาของเขาตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด กลัวว่าฟู่จาวหนิงจะไปสัมผัสกับพิษกู่อะไรเข้า ถึงอย่างไรฟู่จาวหนิงแม้จะบอกว่าตนเองสามารถรักษาพิษแมลงกู่ได้ แต่ถ้าหากตนเองติดขึ้นมาแล้ว ใครจะมารักษาให้นางกัน?

คนเป็นหมอก็รักษาตัวเองยากอยู่นะ

"ไม่เป็นไร"

ฟู่จาวหนิงชักมือออกเบาๆ หยิบขวดใบหนึ่งออกมา เดินตรงไปยังสิ่งที่ดูแทบจะเป็นกองเลือดแล้วกองนั้น

พี่น้องตระกูลฮู่พอสำรอกแห้งเสร็จก็หันหน้ามองไปดูการกระทำของนาง ทั้งสองคนตกตะลึงมาก

"พระชายาอ๋องเจวี้ยนท่านจะทำอะไร? ระวังด้วย! ได้ยินมาว่าแมลงกู่หลังจากตายเองก็ร้ายกาจมาก!" ฮู่จิ้งรีบเตือนขึ้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน