เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 202

หม้อสือฟางสีใส มีวงแหวนสิบสี สว่างขึ้นมา ส่องสว่างประตูคุ้มครองด้านหน้า

ลู่ฝานสัมผัสได้ว่า พลังของตัวเองโดนหม้อสือฟางสูบไปอย่างรวดเร็ว ยิ่งแสงสว่างขึ้นมากเท่าไร ลวดลายบนประตูคุ้มครองสว่างขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ลวดลายพวกนี้ เคลื่อนไหวเป็นตัวอักษรสือฟางสีทอง ต่อมา ประตูเปิดออกทันที

หานเฟิงตะโกนอย่างตกใจ

"เปิดแล้ว นายไม่ได้เจ๋งแค่ธรรมดาๆ แล้ว!"

ฉู่สิงพูดอย่างตกใจและสงสัย "ศิษย์น้องลู่ฝาน นายใช้มันยังไง เครื่องรางของผู้ฝึกชี่ นักบู๊อย่างเรา ก็ใช้ได้เหรอ"

ฉู่เทียนเห็นความเจ็บปวดบนใบหน้าลู่ฝาน จึงเดินเข้ามา ปัดหม้อสือฟางในมือลู่ฝานทิ้ง

ลู่ฝานเซถอยหลัง ปราณชี่บนตัวหายไป ลู่ฝานหันมามองฉู่เทียนแล้วพูดว่า "ขอบคุณศิษย์พี่รอง เกือบโดนมันสูบจนหมดแล้ว หม้อสือฟางอันนี้โดนสะกดเอาไว้ ดูเหมือนต่อไป ต้องค่อยๆ หลอมมัน"

ฉู่เทียนหยิบหม้อสือฟางขึ้นมา ยื่นให้ลู่ฝาน "สิ่งของของเซียนบำเพ็ญชี่ จะควบคุมได้ง่ายขนาดนั้นเหรอ แต่ทำไมนายถึงใช้มันได้ล่ะ"

ลู่ฝานกะพริบตา แล้วพูดว่า "อาจเป็นเพราะพลังปราณของผม ค่อนข้างพิเศษมั้งครับ"

ฉู่เทียนยิ้มบางๆ ไม่ถามอะไรมากอีก

ฉู่สิงได้ยิน ก็ยิ้มบางๆ เหมือนกัน "ไปเถอะ ประตูเปิดแล้ว"

ลู่ฝานเห็นว่า ฉู่เทียนกับฉู่สิงไม่มีท่าทีจะถามต่อ แอบรู้สึกตกใจขึ้นมา

หานเฟิงเดินเข้ามาตบไหล่ลู่ฝาน พูดเบาๆ ว่า "ใครไม่มีความลับบ้างล่ะ ศิษย์น้องลู่ฝาน นายไม่ยอมพูด พวกศิษย์พี่ก็ไม่ถามมากหรอก เหอะๆ ดูเหมือนคณะหนึ่งเดียว ช่างแตกต่าง นักเรียนแต่ละคนล้วนมีจุดที่ไม่ธรรมดาของตัวเอง ฮ่าๆ"

คำพูดของหานเฟิงทำให้ลู่ฝานครุ่นคิด จากนั้นเก็บหม้อสือฟาง ทุกคนเดินต่อไปข้างหน้า

เดินออกจากห้องสมุนไพร ด้านหน้าเป็นพื้นที่โล่ง

พื้นด้านล่าง กลายเป็นแผ่นหินสีดำทนทาน หินชนิดนี้ ดำกว่าหินศิลาดำที่ใช้ทดสอบระดับนักบู๊ อีกทั้งยังดำสนิท เหมือนจะดูดวิญญาณของคนเข้าไปข้างใน

เมื่อเดินบนแผ่นหิน มีเสียงเท้าของพวกลู่ฝานดังสะท้อนขึ้นมารอบๆ

ด้านหน้ามีเสาหินขนาดใหญ่สี่ต้น มีอากาศไหลเวียนอยู่เหมือนหมอกควัน

เมื่อมองอย่างละเอียด ยังเห็นเงาคนกะพริบท่ามกลางหมอกควันพวกนี้ ราวกับภาพลวงตา