ตอนที่ 123 แค่ไม่กี่ล้านเอง
เดือนสิงหาคม เมืองหางโจว อากาศร้อนเหมือนจะหลอมโลหะให้ละลาย
ฝนเพิ่งตกไป ท้องฟ้ากลับมาแจ่มใสอีกครั้ง ในวันที่แดดร้อนระอุ ไอน้ำจากพื้นดินระเหยขึ้นมาพร้อมความชื้นอบอ้าว ทำให้วิวทิวทัศน์รอบข้างดูไม่เหมือนจริง
แม้สภาพอากาศไม่ค่อยเอื้ออำนวย แต่ตอนเที่ยงทะเลสาบซีจื่อยังมีผู้คนมากมายหลั่งไหลมาเป็นสาย
เมืองหางโจวเป็นหนึ่งในเจ็ดเมืองโบราณ และยังเป็นเมืองท่องเที่ยวที่สวยงามแห่งหนึ่งด้วย ทุกปีได้ให้การต้อนรับนักท่องเที่ยวมากถึงเจ็ดสิบล้านคนขึ้นไป โดยเฉพาะเมื่อถึงวันหยุดเทศกาล แต่ละสถานที่ท่องเที่ยวมีผู้คนหลั่งไหลมามากมาย
ทั้งเบียดเสียดและสวยงาม เป็นเมืองบ้านเกิดที่น่าประทับใจที่สุดของลู่เฉิน
ที่นี่ เขาเคยมีความทรงจำอันสวยงามนับไม่ถ้วน
ห่างกันแค่เดือนกว่าที่เขาได้กลับมาเมืองหางโจวอีกครั้ง ลู่เฉินรู้สึกว่ามันแปลกตาไป
โชคที่ดีที่เขายังจดจำทางที่ไปร้านอาหารได้ดี ไม่เช่นนั้นคงต้องขายหน้าเพื่อนๆ แล้ว
ทะลุผ่านซอยยาวๆ ไป ด้านหน้าปรากฏอาคารทรงโบราณหลังหนึ่ง กำแพงสีขาวและกระเบื้องสีเขียว ต้นไม้เขียวชอุ่ม ประตูบานใหญ่สีแดงเปิดอ้า โคมไฟสีแดงอันใหญ่สี่อันถูกแขวนลงมาจากขื่อใต้หลังคา แต่ละอันเขียนตัวอักษรสีดำบนพื้นหลังสีขาว
ร้านอาหารไป๋ลู่
แต่เห็นคำกลอนที่เสาประตูด้านซ้ายขวาเขียนว่า :นกหวงหลีสองตัวขับขาน นกกระยางฝูงหนึ่งบินขึ้นฟ้า
“พี่ลู่เฉิน ที่นี่เป็นร้านอาหารเหรอ?”
มู่เสี่ยวชูมองซ้ายขวาอย่างสงสัย ดวงตาดำขลับปรากฏแววตกใจ
ไม่แปลกที่เธอตกใจ เพราะที่นี่ดูไม่เหมือนร้านอาหารเลย อาคารทรงโบราณที่มีสวนดอกไม้ มองดูเหมือนบ้านของบัณฑิตคงแก่เรียนสักคนมากกว่า
ลู่เฉินหัวเราะ “ที่นี่เป็นบ้านเก่าของบัณฑิตเมื่อสมัยก่อน ปรับปรุงมาเป็นร้านอาหาร”
ร้านอาหารไป๋ลู่เป็นชื่อของสถานที่นี่ มาเป็นร้อยปีแล้ว จุดเด่นอยู่ที่อาหารท้องถิ่นของหางโจว มีสาขาอยู่หลายแห่งทั่วเมือง
แต่ร้านต้นตำรับคือร้านไป๋ลู่ที่อยู่ข้างทะเลสาบซีหูแห่งนี้ พ่อครัวที่ทำอาหารเป็นระดับปรมาจารย์ชั้นหนึ่ง
อยู่ๆ ก็มาถึงที่นี่ แน่นอนว่าไม่มีที่นั่ง ลู่เฉินบังเอิญยังมีบัตรสมาชิกพิเศษของร้านอยู่หลายใบ ด้วยเหตุนี้เขาจึงจองได้ห้องอาหารส่วนตัว
ตั้งแต่บ้านของเขาเกิดเรื่อง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้มารับประทานอาหารที่ร้านไป๋ลู่
คนที่มาด้วยนอกจากมู่เสี่ยวชู ยังมีหลี่เฟยอวี่และสมาชิกผู้เข้าแข่งขันของรายการ ‘ขับร้องให้ก้องจีน’
จางจวิ้นหวาและหลินหลาง
จางจวิ้นหวาโตกว่าลู่เฉินหนึ่งปี เรียนจบจากวิทยาลัยเป่ยอินสาขาดนตรียุคปัจจุบัน ในผู้เข้าแข่งขันเขตปักกิ่งทั้ง10 คน เขาอาศัยเพลง ‘รักล้นมหาสมุทร’ ได้คะแนนอันดับสูงสุดของกระดาน ต่อมาถูกลู่เฉินได้คะแนนนำไป
แม้เป็นเช่นนี้ จางจวิ้นหวาก็ยังเป็นนักร้องวัยรุ่นที่มีความสามารถ เขาได้เซ็นสัญญากับบริษัทค่ายเพลงแห่งหนึ่งแล้ว
หลินหลางเป็นผู้เข้าแข่งขันของเขตเซิ่งจิง การแข่งขันในทัวร์ครั้งแรก เขาเอาชนะจั่วชิงชิว เข้าสู่รอบต่อมา
หลินหลางและมู่เสี่ยวชูอายุเท่ากัน ยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย นิสัยร่าเริงไม่อยู่นิ่ง ถนัดการร้องเพลงแร็ปทั้งยังร้องและเต้นเก่ง มีผลงานเพลงของตัวเอง จึงเป็นนักร้องที่ได้รับคะแนนนิยมสูง
รายการทัวร์การแข่งขันของรายการขับร้องให้ก้องจีนระดับประเทศ ได้ผู้เข้ารอบ 10 คนจากเขตปักกิ่งมาแล้ว ผ่านสถานีแรกเมืองเซิ่งจิง สถานีที่สองเมืองฮู่ไห่ และสถานีที่สามเมืองหางโจวแล้ว จนตอนนี้เหลือเพียงลู่เฉิน จางจวิ้นหวาและมู่เสี่ยวชูสามคน
ผู้เข้าแข่งขัน 10 คนจากแต่ละเขตล้วนแข็งแกร่ง การแข่งขันจึงเป็นไปอย่างเข้มข้นโหดร้าย!
เมื่อคืนการแข่งขันของเมืองหางโจวเพิ่งจบสิ้นลง วันนี้ทีมรายการและผู้เข้าแข่งขันต่างหยุดพักในเมืองเป็นเวลาหนึ่งวัน พรุ่งนี้ค่อยออกเดินทางต่อไปเมืองเทียนฝู่
ดังนั้นการเป็นคนท้องถิ่น ลู่เฉินจะต้องเป็นเจ้าบ้านที่ดี โดยการพาจางจวิ้นหวาและมู่เสี่ยวชูออกมาเที่ยว
ผ่านรายการทัวร์การแข่งขันมาสามรอบแล้ว ทั้งสามคนสนิทกันมากขึ้น ถือว่าเป็นเพื่อนกัน
หลี่เฟยอวี่ใช้ตำแหน่งผู้ช่วยของลู่เฉินคอยติดตามลู่เฉิน
ส่วนหลินหลาง เจ้าหนุ่มคนนี้นิสัยเข้ากับคนง่าย ทั้งยังแสดงออกว่าชอบมู่เสี่ยวชู จึงตามมาด้วย
ลู่เฉินไม่ได้ใส่ใจนัก แค่เพิ่มที่นั่งกับชามตะเกียบอีกชุดเท่านั้น
หลังจากแสดงบัตรสมาชิกพิเศษของตัวเองแล้ว ทั้งห้าคนก็มาถึงห้องส่วนตัวที่จองไว้
ห้องอาหารส่วนตัวนี้ไม่ได้ใหญ่นัก ตกแต่งแบบโบราณดูประณีต เมื่อผลักหน้าต่างออกไปจะมองเห็นวิวสวนไผ่สีเขียวด้านนอกและสระน้ำ ลมโชยเข้ามาแผ่วๆ ไม่ร้อน
“พี่เฉิน ที่นี่ไม่เลวจริงๆ!”
หลินหลางรำพึงออกมา “เมื่อก่อนพี่ต้องมาบ่อยแน่เลย? ค่าอาหารต้องแพงมากใช่ไหม”
วันนี้ที่ออกมาได้คุยกันแล้วว่าลู่เฉินเป็นคนเลี้ยง แต่ใครก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะพามาที่ร้านแบบนี้
หลินหลางยังไร้เดียงสา จึงรู้สึกไม่เคอะเขิน
ลู่เฉินหัวเราะ “ฉันเคยมาครั้งสองครั้ง บัตรสมาชิกมีคนให้มา ค่าอาหารที่นี่ก็ไม่ได้แพงมาก”
ร้านอาหารไป๋ลู่แม้จะมีชื่อเสียงมาเป็นร้อยปี แต่ราคาล้วนอยู่ในเกณฑ์ทั่วไป แค่ไม่สั่งอาหารราคาแพง พนักงานเงินเดือนทั่วไปมารับประทานได้โดยไม่รู้สึกลำบากกระเป๋า ดังนั้นกิจการจึงดีเป็นพิเศษ
ร้านดั้งเดิมสาขาแรกข้างทะเลสาบซีหูนี้ราคาอาจจะสูงกว่าเล็กน้อย แต่ยังอยู่ในขอบเขตที่รับได้
สิ่งสำคัญคืออาหารที่นี่รสชาติเป็นแบบท้องถิ่นดั้งเดิม ลู่เฉินเลี้ยงทั้งทีต้องให้เพื่อนๆ ได้รับประทานอาหารรสชาติต้นตำรับอยู่แล้ว
บัตรสมาชิกพิเศษของลู่เฉินใบนี้ เพื่อนทางธุรกิจของลู่ชิ่งเซิงมอบให้เป็นของขวัญ
เขาเคยพาแฟนสาวมารับประทานหลายครั้ง
เสียดายที่ของอยู่แต่คนไม่อยู่แล้ว บิดาจากไป แฟนสาวก็เลิกรา
มีเพียงร้านอาหารไป๋ลู่ที่ยังไม่เปลี่ยน
นึกถึงเรื่องราวในอดีตแล้วสะเทือนใจ ลู่เฉินเรียกบริกรมาสั่งอาหาร
ระหว่างรออาหาร หลี่เฟยอวี่หยิบเครื่องบันทึกวีดีโอออกมาเปิด แล้วเล็งไปที่ลู่เฉินเป็นคนแรก
เขาติดตามมาด้วยสถานะผู้ช่วยของลู่เฉิน ความจริงแล้วหน้าที่หลักคือการอัดคลิปและออกอากาศสดลู่เฉินลงในเว็บไซต์จิงอวี๋ทีวี ตลอดทั้งรายการทัวร์แข่งขัน เพื่อแฟนคลับหลายแสนคนได้ดู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: (นิยายแปล) Perfect Superstar