(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 135

ตอนที่ 135 ดาวดวงนั้นที่สว่างที่สุด

“ความฝันของผมในตอนแรกไม่เคยเปลี่ยน…”

“เพราะว่าผมต้องหาเงินไปช่วยใช้หนี้ที่บ้าน…”

“ผมอยากให้ครอบครัวของตัวเองใช้ชีวิตที่มีความสุข อยากให้แม่ของผมไม่ต้องทำงานเหนื่อยทุกวันอีกต่อไป”

“ดังนั้นผมต้องหาเงินให้ได้เยอะๆ ครับ!”

เสียงของลู่เฉินมีพลังของความแน่วแน่ ดังผ่านลำโพงทีวีแบบแอลซีดีที่แขวนอยู่บนผนัง ตอนที่เสียงชัดเจนของเขาผ่านเข้ามาในหูของลู่ซี ดวงตาของพี่สาวของเขาเป็นประกายขึ้นมาทันที

จากเมืองปินไห่มาถึงปักกิ่ง เธอเห็นน้องชายขยันทำงานหาเงินด้วยตาตัวเอง จึงรู้ว่าเขาทุ่มเทมากแค่ไหน

เฉินเจี้ยนหาวเคยพูดกับลู่ซีเป็นการส่วนตัวว่า ‘ตอนแรกที่ลู่เฉินมาทำงานในบาร์ของผม เขาขยันทำงานมากๆ เวลาทำงานแทบจะไม่เคยมาสายเลย’

เพื่อให้ได้ทิปเพียงเล็กน้อย ตอนนั้นลู่เฉินที่เป็นหนึ่งในเด็กเสิร์ฟจึงขยันทำงานมากๆ เพราะต้องเสิร์ฟน้ำ เสิร์ฟน้ำชาให้กับลูกค้าทุกวัน ต้องก้มบ่อยๆ จนไม่สามารถยืดตัวตรงได้ แถมต้องรีบไปขึ้นรถไฟใต้ดินเที่ยวสุดท้ายตอนกลางคืนเพื่อกลับห้องเช่า

และเขาก็เช่าอยู่ในห้องใต้ดินราคาถูก มองไม่เห็นแสงอาทิตย์มาโดยตลอด

ต่อมาภายหลังได้ร้องเพลงโชว์ เพื่อชดเชยความบกพร่องของตัวเอง ลู่เฉินจึงขยันฝึกกีตาร์ ขอแค่ปิ๊กกีตาร์ยังใช้ได้ เขาก็จะดีดจนเลือดไหลนิ้วแตก

ตอนนี้เขาสามารถเล่นเพลงบัลลาดได้อย่างสบาย ก็เพราะพื้นฐานที่ฝึกมาจากตอนแรก จนกระทั่งตอนหลังได้พัฒนาเทคนิคไปอย่างก้าวกระโดด

เฉินเจี้ยนหาวยินดีช่วยลู่เฉิน ก็เพราะประทับใจในความขยันและความพยายามของเขา

ในตอนนี้ กำแพงในใจของลู่ซีที่มีต่อลู่เฉินหายไปอย่างเงียบๆ

ลู่เฉินในตอนนี้ไม่ใช่เด็กโตที่ไม่รู้ความในตอนนั้นอีกต่อไป!

เธอยังมีเหตุผลอะไรที่ต้องมีอคติอีก

เขาเป็นน้องชายของเธอนะ

เสียงปรบมือดังขึ้นภายในห้องถ่ายทำรายการ T1

ถึงแม้รายการประกวดในปัจจุบัน จะเปลี่ยนแปลงไปจากสมัยก่อนมาก เหล่าผู้เข้าแข่งขันไม่พยายามสร้างเรื่องน่าเศร้าอีกต่อไป แต่เวลาที่พูดถึงความฝันหรืออุดมการณ์ ทุกคนก็ยังพูดได้อย่างเป็นธรรมชาติ หรือไม่ก็ใช้คำพูดที่ประทับใจและกระตุ้นอารมณ์ เพื่อมุ่งหวังจะได้คะแนนความประทับใจจากผู้ชม

นับตั้งแต่ลู่เฉินเข้าร่วมการแข่งขันประกวดรายการ ‘ขับร้องให้ก้องจีน’ ไม่ว่าจะเป็นรอบคัดเลือกหรือว่ารอบแข่งขัน เขาก็ใช้ความสามารถของตัวเอง ใช้ผลงานเพลงต้นฉบับเอาชนะการแข่งขันมาโดยตลอด

ลู่เฉินไม่เคยพูดจาโอ้อวด ไม่เคยเล่าเรื่องราวอะไรทั้งสิ้น กระทั่งพูดว่าความฝันของตัวเองคือการหาเงิน

ตอนนี้ทุกคนเพิ่งรู้ว่าความฝันของเขานั้นมีความจริงใจมากที่สุด!

เสียงปรบมืออย่างอบอุ่นของผู้ชมสามพันคน แสดงออกเพื่อชื่นชมและเป็นกำลังใจให้กับความจริงใจแบบนี้

เฉินเฟยเอ๋อร์ประทับใจ “ฉันหวังว่าความฝันของคุณจะเป็นจริง เชื่อว่าจะต้องเป็นจริงแน่นอนค่ะ!”

ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณครับ!”

ถานหงพยักหน้า “อย่างนั้นก็เริ่มการแสดงของคุณกันเถอะ!”

ลู่เฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ระงับความผันผวนรุนแรงที่อยู่ในใจ ปรับลมหายใจและอารมณ์ให้ดีที่สุด

จากนั้นเขาก็หันข้าง ชูนิ้วโป้งไปที่วงดนตรีของเวที…ให้เริ่มได้แล้ว

เสียงดนตรีบรรเลงดังขึ้นทันที

ลู่เฉินร้องเพลงนี้ให้กับตัวเอง!

เขากอดกีตาร์ไว้ เริ่มดีดไปที่สายของมัน

ตอนนี้ห้องถ่ายทำรายการเงียบลงอย่างรวดเร็ว แสงไฟรอบด้านมืดลงอย่างกะทันหัน ดวงดาวมากมายนับไม่ถ้วนที่อยู่บนเพดานรูปโค้งก็เริ่มส่องประกาย ราวกับเป็นท้องฟ้าที่สวยงามที่สุดในค่ำคืนนี้

“ดวงดาวที่สุกสกาวที่สุดบนฟากฟ้าราตรี

จะได้ยินไหม

คนที่แหงนมองไปบนนั้น

เสียงทอดถอนใจจากความเดียวดายที่อยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ

ดวงดาวที่สุกสกาวที่สุดบนฟากฟ้าราตรี

จำได้หรือไม่

คนที่เคยเดินอยู่เคียงข้างฉัน

แต่ร่างเงานั้นกลับหายไปท่ามกลางสายลม

ฉันภาวนาขอให้มีจิตใจที่ใสกระจ่าง

กับดวงตาที่ร้องไห้เป็น

ให้ฉันมีความกล้าที่จะเชื่อใจเธออีกครั้ง

โอ้ ก้าวข้ามคำลวงไปโอบกอดเธอไว้!

ทุกครั้งที่ฉันค้นหาความหมายของการมีชีวิตอยู่ไม่เจอ

ทุกครั้งที่ฉันหลงทางอยู่ในความมืดมิด

โอ้~ดวงดาวที่สุกสกาวที่สุดบนฟากฟ้าราตรี

โปรดนำทางให้ฉันได้เข้าไปใกล้เธอ

…”

ข้างหลังของลู่เฉิน บนหน้าจอขนาดยักษ์เป็นฉากของจักรวาลที่งามสง่าสุกใส

และมีเนื้อเพลงที่ปรากฏขึ้นมาแล้วหายไป

เพลง ‘ดวงดาวที่สุกสกาวที่สุดบนฟากฟ้าราตรี’ คือเพลงต้นฉบับที่ลู่เฉินเตรียมมาใช้ในการแข่งขันรอบนี้

เพลงนี้ร้องขับขานถึงความฝันวัยเยาว์ของลู่เฉิน พกพาความกล้า ความมั่นใจ และพลังที่พลุ่งพล่านของคนหนุ่มสาว แสดงพลังแห่งความรักให้กับคนหนุ่มสาวที่มีหัวใจวัยรุ่นเหมือนอย่างเขา!

เนื้อเพลงบ่งบอกถึงจิตใจของการไขว่คว้า การไขว่คว้าแบบนั้นไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เบื้องหน้าก็จะมีดวงดาวสกาวแสงมากที่สุดดวงหนึ่ง คอยนำทางความเชื่อของพวกเราให้เดินไปข้างหน้า และเชื่อมั่นว่าแสงสว่างจะคงอยู่ตลอดไป

เพราะในชีวิตของคนเรามักมีสิ่งที่ควรค่าให้เรานึกถึง ควรค่าที่จะซาบซึ้งอยู่เสมอ!

“…

ดวงดาวที่สุกสกาวที่สุดบนฟากฟ้าราตรี

จะรู้หรือไม่

ร่างเงาที่เคยเดินทางร่วมกับฉันวันนี้อยู่ที่ไหน

โอ้ดวงดาวที่สุกสกาวที่สุดบนฟากฟ้าราตรี

จะแคร์บ้างไหม

กำลังรอคอยให้พระอาทิตย์ขึ้น

หรือว่าสิ่งที่ไม่คาดฝันจะมาก่อน

ฉันยอมเก็บความเจ็บปวดทุกอย่างไว้ในหัวใจ

แต่จะไม่ยอมลืมดวงตาของเธอ