(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 184

ตอนที่ 184 ไม่ยอมรับ

ตอนที่หลินจื้อเจี๋ยรับโทรศัพท์จากเฉินเฟยเอ๋อร์ ลู่เฉินขับรถเอสยูวียี่ห้อจงหวารุ่นX7 เข้ามาในเขตอุทยานศิลปะ

เฉินเฟยเอ๋อร์นั่งอยู่ตรงตำแหน่งข้างคนขับ

เธอไม่ได้นั่งรถเบนซ์ราคาล้านกว่าหยวนที่ขับตามมาด้านหลังสองคน ราวกับว่าเธอถูกตาต้องใจรถยนต์ที่ผลิตในประเทศราคาแค่สองแสนกว่าของลู่เฉิน

พื้นที่ของอุทยานศิลปะสมัยใหม่บอกไม่ได้ว่ากว้างขวาง แต่พื้นที่ทุกตารางนิ้วเป็นเงินเป็นทอง ถือว่าล้ำค่าหายากยิ่ง ถ้าสร้างเป็นศูนย์การค้าที่พักอาศัยหรืออาคารพานิช ราคาจะต้องพุ่งทะลุเพดานอย่างแน่นอน

เพราะด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ติดกับสวนสาธารณไห่ติ้ง ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเป็นมหาวิทยาลัยปักกิ่ง ทางทิศเหนือเป็นพระราชวังฤดูร้อนเก่าหยวนหมิงหยวน ผู้ที่อาศัยอยู่รอบด้านและสิ่งแวดล้อมล้วนแล้วแต่ลอกเลียนแบบไม่ได้

อุทยานศิลปะยุคใหม่นี้แตกต่างจากเขตศูนย์กลางการค้าโดยสิ้นเชิง ภายในไม่มีตึกสูงเสียดฟ้าเบียดเสียดกัน มีเพียงสวนป่าไม้ผืนใหญ่ สวนดอกไม้ ทุ่งหญ้า อาคารเตี้ยๆ หลายหลังถูกรายล้อมด้วยสีเขียวสดของธรรมชาติ ทำให้คนที่เข้าไปรู้สึกเหมือนอยู่ในอุทยานป่าไม้

ลู่เฉินมาที่อุทยานศิลปะแห่งนี้เป็นครั้งแรก

ตามสัญญาณจีพีเอสนำทางของรถ เขามาหยุดที่หน้าตึกสีเทาขาวหลังหนึ่ง

อาคารสูงสามชั้น บนผนังแขวนตัวอักษรโลโก้สีเหลืองเกือบดำของบริษัทเฟยสือเรคคอร์ดดึงดูดสายตา วัสดุกึ่งโลหะถูกแสงอาทิตย์ตกต้องส่องประกาย บอกลู่เฉินว่าเขามาถูกที่แล้ว

ทั้งลู่เฉินเองเมื่อเห็นพวกหลินจื้อเจี๋ยยืนต้อนรับอยู่หน้าประตูใหญ่

ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์ลงจากรถพร้อมกัน คนของบริษัทเฟยสือเรคคอร์ดเข้ามาให้การต้อนรับ ทักทายกันอย่างอบอุ่น

“คุณเฉินเฟยเอ๋อร์!”

เฉินเฟยเอ๋อร์ร่วมงานกับบริษัทเฟยสือเรคคอร์ดมาหลายปี ทั้งสองฝ่ายมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน ฝ่ายแรกมาที่บริษัทนี้หลายครั้ง ทางฝ่ายบริษัทเฟยสือเรคคอร์ดจึงให้การต้อนรับเธอเป็นอย่างดีเหมือนเดิม

“ลู่เฉิน…”

หลินจื้อเจี๋ยต้อนรับเฉินเฟยเอ๋อร์แล้วหันความสนใจไปที่ลู่เฉิน “ยินดีต้อนรับ ยินดีต้อนรับ”

ลู่เฉินจับมือกับเขาแล้วยิ้มให้ “ขอบคุณประธานหลินมากครับ สำหรับคำชี้แนะมากมาย”

หลินจื้อเจี๋ยหัวเราะอย่างเปิดเผย “ให้ชี้แนะผมไม่กล้าหรอก เพลงของคุณสูงส่งกว่าของผมนัก ผมขอแนะนำเพื่อนร่วมงานของผมให้พวกคุณรู้จัก!”

แนะนำเสร็จแล้ว ลู่เฉินก็ได้รู้จักกับรองประธานกรรมการอี้เซียงจวิน ผู้จัดการแผนกบริหารหลู่ไท่

ยังมีนักแต่งเพลงชื่อดังอย่างฟ่านจวิ้น

ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่า ลู่เฉินรู้สึกว่านักแต่งเพลงคนนี้ไม่ค่อยเป็นมิตรกับเขานัก ตอนที่จับมือกันก็จับแบบผ่านๆ และไม่ยิ้มแย้มมองดูเหมือนการส่งสัญญาณเป็นปฏิปักษ์

คนอาชีพเดียวกันไม่เข้าใกล้กัน?

ลู่เฉินไม่ได้สนใจนัก เขากับเฉินเฟยเอ๋อร์เดินตามการนำทางของพวกหลินจื้อเจี๋ยเข้าไปในอาคารบริษัทเฟยสือเรคคอร์ด

บริษัทที่ได้เสียงชื่นชมมาสามสิบปี มีความสามารถ เคยเป็นบริษัทอัดเสียงอันดับหนึ่งของประเทศ เป็นเจ้าของตึกทั้งสามชั้นแต่เพียงบริษัทเดียว ดังนั้นพื้นที่ภายในจึงกว้างขวาง สไตล์การตกแต่งดูโอ่อ่าหรูหรา

กระจกบานสูงจรดพื้นใสแจ๋วเรียงกันเป็นแนว ทำให้แสงสว่างจากพระอาทิตย์และวิวทิวทัศน์ด้านนอกเห็นเข้าไปถึงภายใน เป็นการออกแบบที่ช่วยประหยัดได้เป็นอย่างดี ทำให้บรรยากาศการทำงานเหมือนกำลังดื่มด่ำกับธรรมชาติ

ผนังตามทางเดินยังคงแขวนรูปภาพใหญ่ ทั้งหมดเคยหรือกำลังเป็นนักร้องในสังกัดของบริษัทเฟยสือเรคคอร์ด สำหรับลู่เฉินแล้วมีแต่คนโด่งดังมีชื่อเสียงทั้งนั้น!

พนักงานของบริษัทเฟยสือเรคคอร์ดล้วนมีคุณภาพ หรือเคยชินกับเหล่านักร้องศิลปินคนดัง ไม่มีใครมุงเข้ามาหาเฉินเฟยเอ๋อร์ เมื่อได้พบกับเธอล้วนก้มโค้งทำความเคารพทักทาย

บรรยากาศแบบนี้ลู่เฉินอดรู้สึกประทับใจไม่ได้ บริษัทเฟยสือเรคคอร์ดเป็นสถานที่ลึกล้ำเหลือเกิน!

ทุกคนเข้าไปนั่งในห้องรับแขกพิเศษที่ใหญ่โตหรูหรา ชาและกาแฟถูกยกมาเสิร์ฟ หลินจื้อเจี๋ยเอ่ยถาม “เฟยเอ๋อร์เพลงหลักในอัลบั้มใหม่ของคุณตกลงเลือกได้หรือยัง”

พูดตามตรง ในโทรศัพท์เมื่อครู่เฉินเฟยเอ๋อร์บอกว่าเลือกได้แล้ว เป็นเพลงที่ทำขึ้นโดยลู่เฉินใช้เป็นเพลงหลัก ประธานแห่งบริษัทเฟยสือเรคคอร์ดคนนี้ไม่อยากจะเชื่อ

เมื่อหลายเดือนก่อน เฉินเฟยเอ๋อร์ได้เริ่มตามหาเพลงเพื่อมาทำอัลบั้มของเธอ หลินจื้อเจี๋ยยังช่วยแนะนำนักแต่งเพลงดังๆ หลายคนในวงการให้เธอ เธอกลับไม่พอใจสักคน

เฉินเฟยเอ๋อร์ตั้งเป้าหมายกับอัลบั้มนี้ไว้สูงเป็นพิเศษ อย่างแรกคือเธอต้องการเปลี่ยนแนวเพลง

ใครๆ ต่างก็รู้ว่านักร้องคนหนึ่งจะเปลี่ยนแนวเพลงนั้นไม่ง่ายเลย เพราะกลุ่มแฟนคลับของเขาหรือเธอได้มีตายตัวแล้ว ทุกคนคุ้นเคยและชอบแนวเพลงของนักร้องในแบบเดิม

ดังนั้นหากเปลี่ยนแนวเพลงคงไม่อาจทำให้ผู้ฟังพอใจ ผลลัพธ์จะทำให้กลุ่มแฟนคลับดั้งเดิมสูญหายไป แล้วยังดึงดูดแฟนคลับกลุ่มใหม่มาไม่ได้ ความนิยมและมูลค่าของแบรนด์จะตกต่ำลง

ในวงการเพลง นักร้องที่ถูกคัดออกจากตลาดเพราะเปลี่ยนแนวเพลงมีนับไม่ถ้วน!

สำหรับเฉินเฟยเอ๋อร์ยิ่งยากขึ้นไปอีก

เธอเป็นราชินีแห่งเพลงหวานมาสิบกว่าปี เสียงร้องและรูปลักษณ์เข้าไปอยู่ในใจคน แม้จะบอกว่าตอนนี้กำลังเผชิญหน้ากับตลาดที่หดตัวลง แต่อาศัยแค่เงินเพื่อเลี้ยงชีพยังพอมีพอกินไปทั้งชีวิต

แต่หลินจื้อเจี๋ยทราบดีเช่นกันว่าตอนนี้เฉินเฟยเอ๋อร์ไม่ได้ไขว่คว้าหาชื่อเสียง เงินของเธอมีมากพอแล้ว ชื่อเสียงก็เคยโด่งดังถึงขีดสุด รางวัลที่เธอได้รับมีไม่รู้เท่าไหร่

สิ่งที่เธอไขว่คว้าคือจุดสูงสุดในอาชีพของเธอ!

หากอยากใช้อัลบั้มหนึ่งชุดเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์นี้ของเธอ ก็จะกลายเป็นสงครามอันหฤโหดของใครก็ตามที่มาแต่งเพลงให้เธอ

ลู่เฉินไหวเหรอ?

หลินจื้อเจี๋ยไม่ได้สงสัยพรสวรรค์และความสามารถของลู่เฉิน ไม่เช่นนั้นเขาไม่มีทางยืนยันให้ลู่เฉินเข้ามาร่วมทำเพลงหลักของวงเอ็มเอสเอ็นเด็ดขาด แต่กับเฉินเฟยเอ๋อร์นั้นไม่เหมือนกัน

กลุ่มแฟนคลับของเธอคือคนในยุคหลังปี 70-80 วงเอ็มเอสเอ็นจับตลาดคนยุคหลังปี 90 ถึงปี 2000!

ด้วยเหตุนี้จึงเป็นตัวกำหนดสไตล์เพลงที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน

ลู่เฉินแสดงความสามารถในการแต่งเพลง ล้วนเป็นเพลงโฟล์คซองและเพลงซอฟต์ร็อก เขาคงไม่ให้เฉินเฟยเอ๋อร์เปลี่ยนไปร้องเพลงโฟล์คซองหรือเพลงร็อกแอนด์โรลหรอกน่า?

คิดตามแล้ว หลินจื้อเจี๋ยอยากจะเป็นลม

เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้มน้อย “พี่หลิน รอให้พี่ฟังเพลงจบก่อน ฉันเชื่อว่าเพลงใหม่ของลู่เฉินไม่ทำให้พี่ผิดหวัง อัลบั้มใหม่ของชั้นคราวนี้จะทำให้สอดคล้องกับเพลงสองเพลงนี้!”