(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 204

ตอนที่ 204 อิสระได้ตามใจ

ภาพที่ประทับอยู่ในความทรงจำของลู่เฉิน หลี่มู่ซือเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ที่สวยและฉลาดมากคนหนึ่ง

ปัดเรื่องรสนิยมทางเพศทิ้งไปไม่พูดถึง คุณหนูตระกูลหลี่ที่จบจากโรงเรียนธุรกิจวอร์ตันคนนี้เป็นคนเปิดเผยใจกว้าง มีประสาทอันเฉียบไวในเรื่องของธุรกิจ บริษัทระดมทุนมู่เฉินที่อยู่ภายใต้การกำกับดูแลของเธอทำผลงานได้โดดเด่นมีสีสัน มีชีวิตชีวาเต็มไปด้วยพลัง

ลู่เฉินนับถือเธอจริงๆ

เพียงแต่หลี่มู่ซือที่ยืนอยู่ตรงหน้าลู่เฉินในตอนนี้ กลับมีภาพลักษณ์อีกแบบหนึ่ง

เธอเหมือนเสือดาวสาวที่มีเขี้ยวแหลมคม เป็นความอันตรายที่ซ่อนอยู่ในความสวยงาม!

โดยเฉพาะสายตาที่เธอใช้จ้องมองลู่เฉิน ฉายแววกระเหี้ยนกระหือรือราวกับกำลังจ้องเหยื่ออันโอชะ ตั้งท่าจะกระโจนเข้าใส่

“ฮ่าๆ เจ้านี่เป็นใครกัน”

“มาแข่งกับพี่ใหญ่ของเรา หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ”

“พวกนายว่าน้องชายคนนี้กล้าหาญมากจริงๆ หรือไม่รู้ว่าพี่หลี่มู่ซือของเราเก่งแค่ไหนกันแน่”

“เขาต้องไม่รู้แน่ๆ…”

ถ้าเปรียบเทียบด้วยรูปร่างของทั้งสองฝ่ายเพียงอย่างเดียว ลู่เฉินสูงเกิน 180 เซนติเมตรได้เปรียบหลี่มู่ซืออยู่หลายขุม และการออกกำลังกายที่ทำอย่างสม่ำเสมอมาเป็นระยะเวลายาวนานรวมถึงการกินอาหารที่มีคุณค่าครบถ้วน ก็ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแรงมีกล้ามเนื้อพอดู

อีกทั้งลู่เฉินยังเป็นผู้ชาย ตามหลักแล้วคนที่มุงดูอยู่น่าจะเห็นใจหลี่มู่ซือมากกว่า

แต่ความจริงกลับตาลปัตร คนที่ล้อมวงอยู่ด้านล่างของเวทีประลองกลับมองลู่เฉินด้วยสายตาแฝงแววขบขัน ยินดีปรีดาในคราวเคราะห์ของผู้อื่น บางคนถึงกับสงสารเวทนา

มีคนจำลู่เฉินได้ “เอ๋? นั่นไม่ใช่แชมป์รายการขับร้องให้ก้องจีนหรอกเหรอ”

“ขับร้องให้ก้องจีนอะไร เธอจะบอกว่าเขาเป็นคนร้องเพลง?”

“อืม! เป็นคนร้องเพลง ร้องเพลงได้ดีมีพรสวรรค์มากเชียวละ เพลง ‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ เคยได้ยินไหม นั่นแหละเขาร้อง”

“เหอๆ นี่พี่มู่ซือกะจะทารุณพวกอ่อนหัดเลยเหรอเนี่ย!”

คำวิจารณ์ของพวกเขาลอยเข้าหูลู่เฉินอย่างชัดเจน ทำให้มุมปากเขากระตุกไปมา

ที่แท้เขาเป็นเพียงแค่คนร้องเพลงเหรอ

ก็ไม่ได้พูดผิด

หลี่มู่ซือสังเกตเห็นท่าทางของลู่เฉิน เธอยิ้มน้อยๆ บอกว่า “นายวางใจเถอะ ฉันจะอ่อนโยนหน่อย”

ลู่เฉินรู้สึกว่ามุมปากของตัวเองกระตุกจนจะเป็นตะคริว

เขาถอนใจแล้วบอกว่า “พี่มู่ซือ ลงมือเถอะ”

สายตาของหลี่มู่ซือพลันเปล่งประกายสว่างวาบ ก้าวไปข้างหน้าเข้าประชิดตัวลู่เฉินในชั่วพริบตา

เหมือนเสือดาวที่กระโจนออกมาจากป่าพุ่งตรงเข้าไปตะปบเหยื่อ!

ในระยะประชิดเช่นนี้ เธอวาดแขนขวา รวบนิ้วทั้งสี่เข้าด้วยกัน งอนิ้วโป้งให้ชิดกับโคนนิ้วชี้ ท่าสับสันมือมาตรฐานเตรียมฟาดลงไปที่ต้นคอของลู่เฉิน การเคลื่อนไหวรวดเร็วเหมือนลมพัด

ถ้าเป็นคนอื่นเกรงว่ายังไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ คงถูกเธอซัดจนล้มลงไปกองกับพื้น

อาจถึงขึ้นสลบเหมือดก็เป็นได้!

แต่ลู่เฉินเตรียมการไว้ก่อนแล้ว เขายกแขนซ้ายขึ้นอย่างไม่ลังเล ใช้ข้อศอกกันมือที่ฟันลงมาของหลี่มู่ซือ พร้อมกันนั้นเขากำหมัดขวาซัดออกไปที่ใบหน้าของเธอ

ผัวะ!

สันมือของหลี่มู่ซือกระทบกับข้อศอกของลู่เฉิน ไม่อาจเอาชนะได้ด้วยการโจมตีครั้งนี้

เธอหลบหมัดของลู่เฉินได้อย่างว่องไว บิดเอวกระโดดถอยตัวออกห่าง แล้วยกขาขวาเรียวยาวขึ้น หมุนตัวเตะสวนกลับไปอย่างสวยงาม!

สองฝ่ายต่อสู้ระยะประชิด ท่าโจมตีกลับของหลี่มู่ซือช่างน่าตื่นตาตื่นใจ ลูกเตะของเธอมีพลังมหาศาล

“เยี่ยม!”

คนที่ล้อมอยู่ด้านล่างเวทีร้องชื่นชม แต่ละคนดูตื่นเต้นสุดขีด!

ในสายตาของพวกเขาลู่เฉินแพ้แน่นอน การโจมตีอย่างอิสระของหลี่มู่ซือ แม้ไม่อาจเทียบกับระดับปรมาจารย์ แต่การจะล้มนักร้องคนหนึ่งไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรง

แม้ลู่เฉินดูจะมีฝีมืออยู่บ้างก็ตาม

พลั่ก!

แต่ลูกเตะย้อนกลับของเธอถูกลู่เฉินยกแขนซ้ายขึ้นมากันไว้ได้อีกครา ทำให้คนอื่นผิดหวัง!

ยังไม่ทันรอให้เธอถึงพื้น ลู่เฉินตะแคงตัวส่งหมัดออกไปอีกครั้ง

หมัดนี้ดูเหมือนช้าแต่ความจริงแล้วเร็วมาก หมัดเปี่ยมไปด้วยพลังทั้งยังเงียบเชียบไม่มีสัญญาณ

หมัดลอยผ่านอากาศไปสู่ท้องของหลี่มู่ซือ!

หลี่มู่ซือยังลอยอยู่กลางอากาศไม่มีที่ให้หลบ ตามมาด้วยเสียงทึบๆ ทีหนึ่ง ร่างของเธอลอยละลิ่วออกไปเหมือนว่าวที่สายขาด ตกหนักๆ ลงบนพื้นเวทีห่างออกไปหลายเมตร!

รอบเวทีเงียบกริบ สีหน้าของผู้ชมตะลึงค้างเหมือนกับเห็นผี!

ทำไมถึงเป็นแบบนี้

พวกเขาคิดว่าลู่เฉินที่กล้าประลองกับหลี่มู่ซือจะต้องถูกจัดการจนราบคาบ คาดว่าคงยืนอยู่บนเวทีได้ไม่นาน ผลแพ้ชนะไม่ต้องสงสัย

แต่ตอนนี้จากที่ทั้งสองเพิ่งประมือกัน หลี่มู่ซือถูกซัดจนลอยกระเด็นตกพื้น กลับกลายเป็นฝ่ายที่ทนการโจมตีไม่ได้

ทุกคนผิดคาด ทั้งหมดเงียบกริบไม่มีใครส่งเสียง

ลู่เฉินรวบมือเข้าด้วยกัน ยิ้มบางพูดว่า “พี่มู่ซือ ขอบคุณที่ออมมือ”

ภายใต้รอยยิ้มของเขาปิดบังความเจ็บปวดอยู่

แม้จะเอาชนะหลี่มู่ซือได้โดยไม่คาดคิด แต่ลู่เฉินก็ใช่ว่าจะไม่บาดเจ็บเลย แขนที่ใช้รับลูกเตะของเธอเมื่อครู่ยังชาและปวดระบมอยู่เลย น่าจะบาดเจ็บที่กล้ามเนื้อ

พลังเตะของหลี่มู่ซือรุนแรงมาก เขายังฝึกร่างกายมาไม่ดีพอ

หลี่มู่ซือกระเสือกกระสนลุกขึ้นยืน จ้องมองลู่เฉินเขม็ง ดวงตาฉายแววอับอายและไม่ยอมจำนน

มือขวาของเธอกุมท้องอยู่…หมัดของลู่เฉินหนักจริงๆ

ไม่มีความเมตตาเลยสักนิด

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอพูดอย่างเหนื่อยใจว่า “ฉันแพ้แล้ว…”

คุณหนูหลี่เป็นคนหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรี แพ้ก็คือแพ้ เธอไม่อาจกลับคำหรือพลิกลิ้นได้

แต่เธอยังไม่ยอมรับอย่างแท้จริง!