ตอนที่ 318 เปิดตัวอย่างเป็นทางการ
ค่ำคืนมาถึง เมืองหลวงในเทศกาลโคมไฟถูกประดับประดาด้วยโคมไฟเรียงราย
ห้องหมายเลข 1701 อาคารเจ็ดในเขตชุมชนจื่อเฉิงย่วนมืดสลัว โทรศัพท์มือถือที่ถูกวางทิ้งไว้บนโซฟานั่งเล่นบนชั้นสองกำลังส่งเสียงสั่น ‘ครืดๆ’ อย่างเป็นจังหวะ พร้อมกับแสงไฟสีแดงกะพริบถี่ๆ
เสียงเรียกเข้าดังต่อเนื่องยาวนาน แต่ไม่มีใครไปหยิบมันขึ้นมา พอมันเงียบเสียงลง มือถืออีกเครื่องที่อยู่บนพื้นในห้องนอนหลักที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลก็ดัง ‘กริ๊งๆ’ ตามมา
ไม่ว่ามันจะพยายามส่งเสียงเรียกเจ้าของแค่ไหน ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง
ผ่านไปอีกนาน เงาร่างหนึ่งมุดออกมาจากผ้าห่มอันอบอุ่น
เท้าเปล่าของเขาสัมผัสพื้น ก้มลงไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา จากนั้นมุดตัวกลับไปในผ้าห่มอีกครั้ง นั่งพิงหัวเตียงเปิดดูโทรศัพท์
“มีอะไรเหรอ”
เฉินเฟยเอ๋อร์มุดหัวออกมาจากผ้าห่ม ถามอย่างสงสัย “ใครโทรมา”
ลู่เฉินตอบอย่างร้อนตัวว่า “เมื่อกี้พี่โทรหาผมตั้งหลายสาย…”
ไม่ใช่แค่หลายสาย บนหน้าจอโทรศัพท์ปรากฏสายที่ไม่ได้รับสิบกว่าสาย!
เฉินเฟยเอ๋อร์หดหัวกลับ บอกอย่างกระอักกระอ่วนว่า “พี่จางต้องโทรหาฉันเหมือนกันแน่นอน”
พี่จางเป็นผู้ช่วยของเธอมาสิบปี และเป็นผู้จัดการส่วนตัวด้วย การติดต่องานกับภายนอกของสตูดิโอเฉินเฟยเอ๋อร์ปกติแล้วมีพี่จางเป็นคนจัดการ เรื่องการติดต่อกับสื่อก็เช่นกัน
พอเธอแย้มพรายความสัมพันธ์ของตัวเองกับลู่เฉินออกไป แน่นอนว่าต้องเกิดแรงสั่นสะเทือน เป็นผลให้ลู่ซีกับพี่จางโทรศัพท์มา…พวกเธอสองคนก่อเรื่องขึ้นก็ต้องออกมาอธิบายสิ
เฉินเฟยเอ๋อร์รีบบอกว่า “นายโทรกลับไปเถอะ บอกพวกเขาว่าไม่ต้องร้อนใจ”
เธอเองก็ร้อนตัว
“พี่…”
ลู่เฉินต่อสายครั้งนี้ยาวนานถึงสิบกว่านาที เขาถูกลู่ซีด่าจนไม่เหลือชิ้นดี
ในฐานะดาราศิลปิน การมีความรักคบหากันนั้นเป็นปัญหาใหญ่ ต่อให้อยากประกาศความสัมพันธ์ออกไป ก็ยังต้องวางแผนให้ดีก่อน อย่างน้อยก็ต้องให้ทางบริษัทหรือผู้จัดการส่วนตัวรับรู้ก่อน เพื่อที่จะได้แจ้งต่อสื่อไปในทิศทางเดียวกัน
เฉินเฟยเอ๋อร์ปล่อยบล็อกออกไปอย่างกะทันหัน หลังจากโพสต์เสร็จกลับไม่สนใจว่าผลจะเป็นอย่างไร เอาแต่ใจมากเกินไปจริงๆ
แน่นอนว่าทั้งสองคนมีสิทธิ์ทำเรื่องเอาแต่ใจ ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์มีสตูดิโอเป็นของตัวเองทั้งคู่ ไม่เหมือนศิลปินคนอื่นที่มีบริษัทเอเจนซี่ดูแล หากมีความรักต้องแจ้งเรื่องและขออนุญาตก่อน
แต่เมื่อเป็นแบบนี้สตูดิโอของทั้งคู่ต่างถูกโจมตีแบบตั้งตัวไม่ติด ทั้งลู่ซีกับพี่จางต้องคอยรับหน้าตอบคำขอสัมภาษณ์ของพวกสื่อที่บ้าคลั่ง แล้วยังต้องโทรติดต่อหาคนทั้งคู่ด้วย
ผลปรากฏว่าโทรอยู่นานครึ่งค่อนวันก็ไม่มีคนรับสาย ตามคำพูดที่ลู่ซีบอกก็คือมันไม่ปกติมากๆ!
ถ้าลู่เฉินไม่โทรศัพท์มาก่อน ทั้งพี่จางกับลู่ซีคงบุกมาถึงจื่อเฉิงย่วนแล้ว
ลู่ซีรู้ว่าลู่เฉินมาที่บ้านนี้ บวกกับคลิปในบล็อก ทำไมจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!
ลู่เฉินที่เผชิญกับไฟโทสะของพี่สาว เขาทำได้เพียงก้มหน้ายอมรับผิด ไม่กล้าเถียงเลยสักคำ
ผมผิดไปแล้ว ผมทำผิดเอง!
แต่เขาไม่ได้เสียใจเลยสักนิด
ลู่ซีด่าจบแล้ว รู้สึกสบายใจขึ้นนิดหน่อย จึงถามต่อว่า “เฟยเอ๋อร์อยู่กับแกไม่ใช่เหรอ”
ลู่เฉินตอบตามตรง “ใช่ครับ”
ลู่ซีลังเลแล้วถามต่อว่า “พวกแกทั้งสองคน แบบว่า อย่างนั้นกันแล้วใช่ไหม”
อย่างนั้น? อย่างนี้น่ะเหรอ
ลู่เฉินเป็นคนหน้าหนาระดับหนึ่งแล้ว ยังหน้าแดง “เอ่อ…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: (นิยายแปล) Perfect Superstar