(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 328

ตอนที่ 328 ห่างกันชั่วคราวแต่รักกันมากกว่าเพิ่งแต่งงาน

ตอนที่ลู่เฉินกลับมาถึงคอนโดมิเนียมที่จื่อเฉิงย่วน ก็เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว

อาหารมื้อดึกครั้งนี้กินกันนานกว่าสองชั่วโมง ไม่เสียแรงที่เลี่ยวเจี่ยเป็นนักกินที่มีชื่อเสียงในวงการ สามารถหาร้านอาหารรสชาติชั้นหนึ่งในละแวกใกล้เคียงได้ทุกที่ ต่อโต๊ะรวมกันได้คนสิบกว่าคนพอดี

หลินจื้อเจี๋ยก็มาด้วย ไม่ใช่เพราะสาเหตุจากลู่เฉินเท่านั้น เขากับเลี่ยวเจี่ยก็เป็นเพื่อนกัน ถึงได้มาพบปะเจอหน้ากันพอดี

ส่วนเรื่องของสือกัง หลินจื้อเจี๋ยมีความสนใจมาก ตอนนี้เฟยสือเรคคอร์ดกำลังขยายกองกำลังพอดี มีศิลปินหน้าใหม่เซ็นสัญญาภายใต้สังกัดของเขาอยู่ไม่น้อย เหมือนอย่างวงเวนส์เดย์ที่กลับมาโด่งดังอีกครั้ง ขอเพียงหยิบผลงานเพลงที่เยี่ยมยอดออกมา ก็สามารถอยู่ในสายตาของเขาได้เช่นกัน

แน่นอนว่าเรื่องการเซ็นสัญญาหลินจื้อเจี๋ยไม่สามารถตัดสินใจคนเดียวได้ ยังต้องปรึกษาหารือและสำรวจตรวจสอบก่อน เนื่องจากเกี่ยวข้องกับเงื่อนไขรายละเอียดแบบเฉพาะเจาะจงอีกมากมาย

สำหรับสือกัง แค่ได้พูดคุยกับหลินจื้อเจี๋ยก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว ไม่ว่าสุดท้ายจะได้เซ็นสัญญาเข้าบริษัทเฟยสือเรคคอร์ดหรือไม่ เขาก็ติดหนี้น้ำใจก้อนโตของลู่เฉินแล้ว

ดังนั้นคืนนี้ทุกคนจึงมีความสุขมาก ระหว่างที่รับประทานอาหารลู่เฉินถูก ‘พี่ใหญ่’ สองสามคนมอมเหล้า สุดท้ายหวังจิ้งต้องขับรถมาส่งเขา…เพราะเธอเป็นคนเดียวที่ไม่แตะเหล้า

ขับไปถึงตึกที่เจ็ดตามที่ลู่เฉินบอกทาง จากนั้นหวังจิ้งจึงถามว่า “ให้ฉันส่งนายขึ้นไปข้างบนไหม”

ลู่เฉินคลึงหัวคิ้วแล้วเอ่ยว่า “ไม่ต้องหรอก เธอขับรถกลับไปได้เลย วันพรุ่งนี้ขับไปที่สตูดิโอก็พอ”

ถึงแม้จะดื่มเหล้าไปเยอะ แต่เขาก็ไม่ถึงขั้นเมาจนกลับบ้านไม่ได้

หวังจิ้งลังเลเล็กน้อย แล้วพยักหน้ากล่าวว่า “โอเค งั้นเจอกันวันพรุ่งนี้”

“ขอบคุณนะ!”

ลู่เฉินยิ้มให้เธอ แล้วเอ่ยว่า “ดึกมากแล้ว เธอขับรถระวังหน่อย ขับช้าๆ นะ”

พูดจบ ลู่เฉินก็เปิดประตูเดินลงจากรถ

หวังจิ้งมองตามจนเงาร่างของเขาหายไปจากสายตาของตัวเอง เธอจึงถอนหายใจเบาๆ จากนั้นก็ขับรถออกไป

รูดการ์ดเปิดประตูลิฟต์ ลู่เฉินขึ้นไปที่ชั้นสิบเจ็ดโดยตรง

พอถึงบ้าน เขาก็หยิบกุญแจเปิดประตู หลังจากเข้าไปแล้วก็เปิดไฟก่อน

หรี่ตาพยายามคุ้นชินกับแสงสว่างสักพัก ลู่เฉินถอดเสื้อโค้ตตัวหนาออก แล้วพาดทิ้งไปที่โซฟา

“ทำไมกลับมาดึกจัง”

ขณะที่เขากำลังเตรียมตัวจะอาบน้ำร้อนๆ ในห้องอาบน้ำ ทันใดนั้นเสียงที่ไพเราะก็ดังขึ้น

ลู่เฉินสะดุ้งตกใจ หันไปมองโดยสัญชาตญาณ มองเห็นเพียงสาวสวยยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนใหญ่ กำลังขยี้ตาด้วยความง่วงนอน

เฉินเฟยเอ๋อร์!

อารมณ์ของลู่เฉินดีใจสุดๆ เขารีบเดินเข้าไปถาม “คุณกลับมาเมื่อไรครับเนี่ย”

ขณะที่ถาม ลู่เฉินก็อ้าแขนทั้งสองข้างดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด

เฉินเฟยเอ๋อร์สวมชุดนอนผ้าฝ้ายลายเฮลโลคิตตี ท่าทางสะลึมสะลือน่ารักเหมือนสาวน้อย ลู่เฉินได้กลิ่นหอมละมุนเฉพาะตัวของเธอ ความเหนื่อยล้าทั้งหมดพลันหายไป

หลังจากกลับมาจากปักกิ่งครั้งที่แล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันจริงๆ จังๆ สองวันก่อนเฉินเฟยเอ๋อร์ก็ถ่ายโฆษณาอยู่ต่างเมือง

คิดไม่ถึงว่าคืนนี้จะเซอร์ไพรส์เขามากๆ!

ลู่เฉินอดหอมแก้มเธอไม่ได้ รู้สึกดีที่สุด

เขากอดเธอเหมือนกับได้กอดโลกทั้งใบ ไม่ต้องการอะไรแล้ว

เฉินเฟยเอ๋อร์ได้สติ จึงหัวเราะคิกคักเอ่ยว่า “เพิ่งกลับมาตอนเย็น แล้วก็เลยมาที่นี่ นาย…”

ทันใดนั้นเธอก็ทำจมูกฟุดฟิด เผยใบหน้าที่รังเกียจออกมา “นายดื่มเหล้าไปเท่าไรเนี่ย”

ลู่เฉินหัวเราะฮิๆ

เฉินเฟยเอ๋อร์บีบจมูกด้วยความรังเกียจ “เหม็นมาก นายอย่าเอามาติดฉันนะ รีบไปแปรงฟันอาบน้ำเลย!”

ลู่เฉินได้แต่ปล่อยมือด้วยความขุ่นเคือง

“เป็นเด็กดีมาก…”

เฉินเฟยเอ๋อร์พูดพลางยิ้มกริ่ม “มีรางวัลให้นะ!”

…

เช้าตรู่ ลู่เฉินตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงร้องเจื้อยแจ้วของนกน้อย

บริเวณใกล้ๆ จื่อเฉิงย่วนมีสวนสาธารณะขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ในฐานะเขตชุมชนระดับไฮเอนด์ พื้นที่สีเขียวทั้งในและนอกเขตชุมชนแห่งนี้จึงดีมาก ดังนั้นจึงมีนกกระจอกมากมายมาทำรัง ยามเช้าก็ได้ยินเสียงนกร้องออกหาอาหาร ปลุกผู้คนให้ตื่นนอน

ลู่เฉินตื่นขึ้นมา จูบเฉินเฟยเอ๋อร์อย่างหอมหวาน แล้วจึงลุกขึ้นจากเตียงอย่างมีพลัง

วันนี้ยากนักที่เขาไม่ได้ออกกำลังตอนเช้า หากแต่วิ่งเข้าไปในห้องครัวหยิบวัตถุดิบอาหารออกมาจากในตู้เย็น ลงมือทำอาหารเช้ามื้อใหญ่ด้วยตัวเอง ทอดไข่ดาว ทำข้าวต้ม ทอดเบคอน…