(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 362

ตอนที่ 362 ขัดแย้งกันโดยไม่ตั้งใจ

ตามทางเดินที่เอียงลาด เจียงฟางรีบวิ่งตะบึงไปยังลานจอดรถที่อยู่ด้านล่างราวกับกวางน้อย

เจียงฟางเพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยเมื่อปีที่แล้ว เธอเรียนในสถาบันที่ไม่ดังของเมืองหลวง เมื่อเรียนจบออกมาแล้วอยากจะอยู่ที่เมืองหลวงต่อแต่หางานที่เหมาะสมไม่ได้ หลังจากนั้นเธอจึงไปขอความช่วยเหลือจากคุณลุงถึงได้เข้ามาทำงานในบริษัทผลิตภาพยนตร์โทรทัศน์แห่งหนึ่ง

ตอนนี้เจียงฟางเป็นผู้ช่วยตัวเล็กๆ ของหัวหน้าทีมสวัสดิการในกองถ่าย ‘ฟูลเฮ้าส์’

สิ่งที่เรียกว่างานสวัสดิการ ก็คือการให้บริการในกองถ่ายเรียกย่อๆ ว่าทีมสวัส เป็นคนรับผิดชอบหน้าที่ดูแลอำนวยความสะดวกในชีวิตประจำวันตลอดการถ่ายทำละคร หน้าที่หลักของงานคือให้ความช่วยเหลือและรักษาสภาพแวดล้อมหน้ากองถ่าย ให้ความร่วมมือในการควบคุมทีมงานหน้าเซตและสนับสนุนพื้นที่ในการทำงาน ทำงานภายใต้การนำของหัวหน้าโปรดิวเซอร์ฝ่ายผลิต ดูแลด้านเสื้อผ้า อาหาร ที่พักอาศัย การเดินทาง เป็นต้น

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ สวัสดิการก็เหมือนพนักงานดูแลในกองถ่าย โดยทั่วไปกองถ่ายหนึ่งจะมีหัวหน้าสวัสดิการหลายคน ตำแหน่งหน้าที่ไม่สูงแต่มีประโยชน์ไม่น้อย เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในกองถ่าย

ส่วนผู้ช่วยของหัวหน้าสวัสดิการ พูดง่ายๆ ก็คือเป็นลูกน้องช่วยทำงานให้หัวหน้า…ทำเรื่องจุกจิก!

แต่เจียงฟางพอใจเป็นอย่างมากกับงานเบ็ดเตล็ดงานนี้ เพราะหลายคนที่อยากเข้ามาในกองถ่ายทำภาพยนตร์โทรทัศน์ก็ยังทำไม่ได้ ถ้าหากเธอไม่มีลุงแท้ๆ ที่อยู่วงใน คาดว่าเธอก็คงต้องไปยกถาดล้างจานเหมือนกับเพื่อนนักเรียนคนอื่นอีกจำนวนไม่น้อย ต้องต่อสู้ดิ้นรนกับชีวิตที่ยากลำบาก

อย่างน้อยเธอก็ยังมีความฝันเหมือนกันใช่ไหมล่ะ และเวลาที่เธอบอกคนอื่นว่าอยู่ในกองถ่าย ‘ฟูลเฮ้าส์’ คนอื่นต่างก็อิจฉาตาร้อน…ที่ได้เห็นดาราซูเปอร์สตาร์ชื่อดังทุกวัน!

เนื่องด้วยเธอเข้าใจในโอกาสที่ล้ำค่านี้อย่างลึกซึ้ง ดังนั้นเจียงฟางจึงขยันและตั้งใจทำงานมากเป็นพิเศษ อย่ามองว่าเธอตัวเล็กผอมบางเท่านั้น เวลาทำงานก็ไม่ด้อยไปกว่าเพื่อนร่วมงานผู้ชายในกองถ่ายเหมือนกัน และข้อได้เปรียบที่เธอเป็นผู้หญิง บวกกับปากที่หวานมาก ทำให้ได้คุยกับลู่เฉินและเฉินเฟยเอ๋อร์หลายประโยค

ความฝันของเจียงฟางไม่ใหญ่มาก เธอหวังว่าตัวเองจะได้เป็นหัวหน้าสวัสดิการที่แท้จริงสักวันหนึ่ง แบบนั้นรายได้ก็จะสูงมาก และยังมีโอกาสได้พัฒนาอีกด้วย

เธอรีบวิ่งไปที่ลานจอดรถอย่างรวดเร็ว ขอน้ำเปล่าลังเล็กจากคนขับรถในกองถ่าย จากนั้นก็หิ้วกลับไปที่ทางลาดเอียงของจุดชมวิวทะเลอีกครั้ง

ตามทางบันได เจียงฟางเพิ่มความเร็วขึ้น

ข้างหน้าเธอมีคนกลุ่มหนึ่ง ดูเหมือนจะไม่ใช่นักท่องเที่ยว มีตากล้องแบกกระเป๋ากล้อง มีพนักงานผู้ช่วยแบกอุปกรณ์จัดแสง แล้วก็ยังมีผู้ชายอีกหกเจ็ดคนสวมสูทสีดำเสื้อเชิ้ตสีขาว

ผู้ชายชุดสูทเหล่านั้นมีสีหน้าเคร่งขรึมดุดัน เดินตามชายหนุ่มรูปร่างผอมเพรียวสวมแว่นตากันแดดคนหนึ่ง ยึดพื้นที่ส่วนใหญ่ของทางเดินที่ลาดเอียงไป

เจียงฟางไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดพวกนี้ เธอวิ่งไล่ตามหลัง เบื้องหน้าเห็นคนกำลังขวางทาง เธอจึงวิ่งไปทางริมท่อระบายน้ำ

เธอวิ่งด้วยความเร่งรีบ ผลปรากฏว่าเพิ่งจะถึงลานเล็กๆ ตรงบริเวณจุดชมวิวทะเล ฝีเท้าของเธอก็โซเซ ร่างกายสูญเสียการทรงตัวเอียงซ้ายเอียงขวา เกือบจะชนชายหนุ่มผอมเพรียวที่เพิ่งเดินขึ้นมาพอดี

“คุณกำลังทำอะไร!”

ผู้ชายชุดสูทคนหนึ่งที่อยู่ข้างกายของชายหนุ่มสีหน้าเปลี่ยนทันที และตะคอกเสียงดังในเวลาเดียวกัน เขาก้าวขามาขวางทางเจียงฟาง แล้วยื่นสองมือผลักคนหลังอย่างแรง

“โอ๊ะ!”

เจียงฟางไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ อีกทั้งเธอร่างเล็กบางเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว บวกกับกำลังที่แข็งแกร่งของอีกฝ่าย ผลักเธอลอยกระเด็นออกไปทันที ล้มฟุบอย่างแรงตรงจุดที่ห่างออกไปอีกสองสามก้าว ศีรษะกระแทกกับกำแพงหิน

การกระแทกนี้ไม่นับว่าแรงมาก อย่างน้อยเจียงฟางก็ไม่ได้เป็นลมหมดสติ แต่จุดที่เธอกระแทกนั้นผิวหนังถลอกเลือดสดไหลออกมาทันที

ด้วยความเจ็บปวดที่รุนแรง เธอจึงทนไม่ไหวส่งเสียงร้องออกมาอย่างน่าสงสาร

ผู้ชายชุดสูทที่ผลักเธอคนนั้นเห็นได้ชัดว่าเขาก็คาดคิดไม่ถึงว่าจะเกิดผลเสียเช่นนี้ เขาจึงตกตะลึงเช่นกัน

ชายหนุ่มผอมเพรียวคนนั้นหยุดชะงัก และลังเลเล็กน้อย

ผู้ชายชุดสูทอีกคนที่อยู่กับเขาพูดอะไรหนึ่งประโยค จากนั้นก็เดินกลับไปหาเจียงฟาง

“พวกนายจะทำอะไร!”

“เจียงฟางถูกคนทำร้าย!”