(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 385

ตอนที่ 385 ระเบิดนิวเคลียร์ในรูปมนุษย์

บ้านของหวังเสี่ยวหลิงอยู่ในเขตเมืองเก่าทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองหังโจว

เขตชุมชนนี้สร้างขึ้นในปี 80-90 ส่วนใหญ่เป็นตึกหอพักของพนักงานรัฐวิสาหกิจในท้องถิ่นที่สภาพค่อนข้างล้าหลัง เสียงสะท้อนของผู้คนที่อยากให้มีการรื้อถอนมากขึ้นทุกวัน หวังว่าในอีกไม่กี่ปีจะเกิดการซ่อมแซมเขตเมืองเก่านี้

แต่ต่อให้รื้อถอนบ้านเก่าย้ายไปบ้านใหม่ เกาเฮ่อกับหวังเสี่ยวหลิงก็ไม่มีสิทธิ์ได้แบบนั้น เพราะหวังเสี่ยวหลิงยังมีน้องชายฝาแฝดอีกคู่หนึ่ง!

และก็เป็นเพราะสภาพที่อยู่อาศัยแย่มาก ดังนั้นทางครอบครัวจึงคัดค้านที่ทั้งสองคนคบหากัน…จะให้เช่าบ้านอยู่ไปตลอดชีวิตคงไม่ได้หรอก ถ้าอนาคตมีลูกแล้วจะทำอย่างไร

ถนนของเขตชุมชนเก่าแคบมาก โจวรุ่ยจอดรถเอาไว้ข้างทางนอกเขตชุมชน มีรถแต่งงานสามคันจอดไว้ตรงนี้อยู่แล้ว ภายใต้แสงแดดร้อนระอุ บนพื้นดารดาษไปด้วยเศษกระดาษจากงานมงคล

โจวรุ่ยเหนื่อยหน่ายใจ “พวกญาติผู้หญิงของหวังเสี่ยวหลิงแต่ละคนไม่ใช่คนดีเลย พวกเราช่วยเจ้าบ่าวให้ซองแดงไปตั้งกี่พันแล้ว แม้แต่ประตูแรกก็ยังเข้าไปไม่ได้ ไม่รู้ตอนนี้เป็นยังไงบ้างแล้ว”

ครอบครัวหวังไม่ค่อยพอใจกับการแต่งงานครั้งนี้ หวังเสี่ยวหลิงเป็นคนท้องถิ่นเมืองหังโจว เกาเฮ่อที่เป็นคนต่างถิ่นจะมาขอแต่งงานพาไปอยู่ที่อื่น ก็ต้องผ่านด่านทั้งสามประตูไปให้ได้

ตัวหวังเสี่ยวหลิงเองก็ไม่อาจห้ามปรามเหล่าเพื่อนเจ้าสาวของเธอที่รังแกเจ้าบ่าว เพราะนี่เป็นธรรมเนียม ถือเป็นการข่มเจ้าบ่าวไปในตัว หลังจากแต่งออกไปแล้วเธอจะได้มีอำนาจในบ้านของเจ้าบ่าว

ได้มาง่ายเกินไปมักจะไม่ค่อยทะนุถนอม

โจวรุ่ยเป็นคนเมืองหังโจวเหมือนกัน จึงเข้าใจธรรมเนียมนี้ดี เพื่อให้ภารกิจสำเร็จลุล่วง ต้องงัดเอาไม้เด็ดอย่างลู่เฉินออกมา “เจ้าสาม ครั้งนี้ต้องดูฝีมือนายแล้ว!”

ลู่เฉินไม่เห็นด้วยกับธรรมเนียมแบบนี้ แต่วันนี้เป็นวันมงคล จะให้บอกเหล่าเพื่อนสนิทว่ากลับกันเถอะ พวกเราค่อยไปจับตัวเจ้าสาวใหม่มาสักคนจากข้างถนนก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ จึงพยักหน้าตอบว่า “ให้ฉันลองดูละกัน”

“อะนี่!”

โจวรุ่ยคว้าถุงใบใหญ่มาจากเบาะด้านหลังส่งให้ลู่เฉิน

ลู่เฉินแปลกใจ “นี่คืออะไร”

โจวรุ่ยหัวเราะ “ชุดเพื่อนเจ้าบ่าวไง! ตั้งใจเช่ามาให้นายโดยเฉพาะ รีบเปลี่ยนเข้าเถอะ”

ลู่เฉินยอมแพ้ จึงเปลี่ยนเสื้อผ้าในรถ

รอจนลู่เฉินเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ทั้งสองคนลงจากรถ โจวรุ่ยเดินนำมาถึงอาคารหลังเก่าชั้นที่ห้า

ทางเดินมีผู้คนเบียดเสียด ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนบ้านที่มาดูความครึกครื้น หน้าประตูบานหนึ่งมีชายหนุ่มสวมชุดสูทสี่ห้าคนยืนอยู่รอบๆ ในหมู่คนเหล่านั้นเจ้าบ่าวรูปร่างสูงใหญ่อย่างเกาเฮ่อโดดเด่นที่สุด

สีหน้าของเขาดูเหนื่อยหน่ายเต็มที

พวกเพื่อนบ้านพูดคุยซุบซิบนินทา ชี้ไม้ชื้มือ

“สองชั่วโมงแล้วนะ ยังรับคนออกไปไม่ได้อีก บ้านของเหล่าหวังหวงลูกสาวขนาดนี้เลย?”

“ทะเบียนก็จดกันแล้ว ยังไงก็ต้องแต่งงาน แต่ก็ต้องระบายอารมณ์หน่อย!”

“นั่นน่ะสิ อั่งเปายังให้ไม่พอ ลูกสาวก็แต่งออกไปซะแล้ว แบบนั้นมันไม่ได้”

“ฉันว่านะ…”

“ขอทางหน่อย ขอทางหน่อย ทุกคนขอทางหน่อยครับ!”

เสียงตะโกนของโจวรุ่ยดังขึ้น “เจ้าสาม เจ้าสามมาแล้ว!”

“เจ้าสาม!”

เกาเฮ่อเหมือนผู้ประสบภัยธรรมชาติที่ได้รับความช่วยเหลือแบบฟ้าประทาน “รอนายอยู่เลย!”

เมื่อเห็นเขาดีใจขนาดนี้ สายตาของทุกคนจึงหันไปจับจ้องที่ลู่เฉิน

“เอ๋? เจ้าหนุ่มคนนี้หล่อมาก หล่อกว่าเจ้าบ่าวอีก!”

“ใช่ๆ ดูหน้าคุ้นๆ อยู่นะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน”

“รีบไปถามเร็ว เขามีแฟนรึยัง เหอะๆ”

“ลู่เฉิน เขาคือลู่เฉินไง!”

“ใครคือลู่เฉิน”