(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 417

ตอนที่ 417 เจียงหนาน

ถ้าเปลี่ยนเป็นศิลปินคนอื่น นอกเสียจากจะเตรียมการไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นความต้องการของเฉินเฟยเอ๋อร์จะเป็นการกลั่นแกล้งกันมากกว่า หรืออาจถึงขั้นทำให้ไม่มีทางลงกันเลยทีเดียว

ความจริงแล้วการเขียนเพลงนั้นง่ายมาก ขอเพียงรู้เทคนิคพื้นฐาน พยายามจับมาผสมเชื่อมต่อกันก็ได้บทเพลงหนึ่งออกมาแล้ว

แต่การเขียนเพลงก็ยากมากเช่นเดียวกัน เพลงดีๆ สักเพลงจะเกิดขึ้นได้ไม่เพียงแต่ต้องมีแรงบันดาลใจ ยังต้องเรียนรู้และสั่งสมประสบการณ์ อีกอย่างต้องมีโชคช่วยด้วย

จะให้เขียนเพลงออกมาง่ายๆ ได้ทุกเวลาได้ยังไง?

แต่ลู่เฉินนั้นต่างออกไป พรสวรรค์และความสามารถทางด้านการแต่งเพลงของเขาเป็นที่ประจักษ์ทั้งในและนอกวงการ ผลงานเพลงชั้นยอดและผลงานเพลงระดับตำนานถือกำเนิดออกมาจากมือของเขาไม่หยุดหย่อน ทำให้คนนับถือยกย่อง

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ การได้ฟังเพลงใหม่ของเขาในค่ำคืนนี้ ได้กลายเป็นหนึ่งใน ‘ผู้ฟังเสียงแรก’ สำหรับแฟนคลับที่อยู่ ณ สถานที่นี้ทุกคนเป็นเรื่องที่น่ายินดีและชื่นใจ

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความปรารถนาของเฉินเฟยเอ๋อร์ และการรอคอยของแฟนคลับ ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วถามว่า “ผมขอปฏิเสธได้ไหม”

เฉินเฟยเอ๋อร์ส่ายหัว ตอบอย่างหนักแน่นว่า “ไม่ได้ค่ะ!”

ลู่เฉินยอมแพ้ “งั้นก็ได้ครับ”

เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้มแย้ม “ดีจังเลย!”

ทั้งสองหยอดรับกันอยู่บนเวทีได้ดี จนแฟนคลับที่อยู่ด้านล่างหัวเราะตาม

ลู่เฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเอ่ยว่า “ก่อนที่ผมจะร้องเพลงใหม่ ผมขอพูดอะไรสักหน่อย”

ทั้งห้องเงียบลงอีกครั้ง แม้แต่เฉินเฟยเอ๋อร์ยังถอยไปอยู่ด้านข้าง มอบเวทีคืนให้ลู่เฉิน

ลู่เฉินพูดต่อว่า “สำหรับผมเมืองหังโจวเป็นเมืองที่พิเศษมาก ผมเรียนจบมหาวิทยาลัยจากที่นี่ เคยใช้ชีวิตที่มีความสุขอยู่ที่นี่ช่วงหนึ่ง คนที่นี่ วิวทิวทัศน์ของเมืองนี้ ควรค่าแก่ความถวิลหา”

ในหมู่แฟนคลับมีคนท้องถิ่นอยู่ไม่น้อย บางคนเรียนหนังสือ บางคนทำงานใช้ชีวิตในเมืองหังโจว ลู่เฉินผูกพันและรู้สึกดีกับเมืองหังโจว ทำให้พวกเขาภาคภูมิใจ

“ความจริงผมถือว่าเป็นคนหังโจวครึ่งหนึ่ง ดังนั้นผมจึงเลือกเมืองนี้เป็นเมืองแรกในการเดินสายโปรโมต แม้ตอนนี้ผมจะทำงานและมีบ้านอยู่ที่ปักกิ่ง แต่วันหนึ่งเมื่อผมแก่ตัวลง ร้องเพลงไม่ไหวแล้ว ผมจะกลับมาที่นี่เพื่อใช้ชีวิตบั้นปลาย!”

เสียงปรบมือดังขึ้น แสดงความเห็นด้วยกับลู่เฉิน

ลู่เฉินตบท้ายว่า “เพลงนี้มีชื่อเพลงว่า ‘เจียงหนาน’ ขอมอบให้พวกคุณ และเมืองหังโจวอันสวยงามแห่งนี้!”

เจียงหนาน!

พูดถึงเจียงหนาน ใครไม่รู้จักหังโจว ใครไม่รู้จักทะเลสาบซีหู?

ผู้ชมทุกคนยิ่งรอคอยผลงานเพลงใหม่ของลู่เฉิน

ลู่เฉินใช้กีตาร์สร้างดนตรีประกอบเหมือนเดิม

“…

ลมพัดมาถึงตรงนี้ก็ติด

ติดกับความคิดถึงของคนที่เคยเดินผ่าน

ฝนโปรยถึงตรงนี้กลายเป็นสาย

ผูกรัดพวกเราไว้กับโลกมนุษย์

เธออยู่ข้างกายเป็นวาสนา

วาสนาที่สลักไว้บนหินสามภพ

ความรักหวานชื่นมีเพียงเศษเสี้ยว

ขอให้ฝังร่างฉันไว้ใต้ฟ้าผืนนี้!

วิ่งวนหมุนเวียนวิ่งวน

ฉันในทุกวันทุกปี

มองหน้าของฉันดีๆ

ใบหน้าที่อ่อนโยนแม้มีโทสะ

อ่อนโยนแม้ยามตำหนิติเตียน!

…”

ความสวยงามไม่มีที่ไหนล้ำกว่าเจียงหนาน แสงจากทะเลสาบทอประกาย สีเขียวชอุ่มของขุนเขาและเมฆหมอกอันเมามัว อิฐสีเทากระเบื้องสีขาวกับต้นหลิว สมัยนั้นวัยรุ่นรวมเสื้อผ้าบางเบา ควบม้าไปตามสะพาน สาวน้อยหันมาส่งยิ้มเอียงอาย เป็นเรื่องโรแมนติกที่เล่าได้ไม่จบไม่สิ้น

เพลง ‘เจียงหนาน’ ขับร้องถ่ายทอดถึงความฝันของหนุ่มสาวนับไม่ถ้วน ทำนองเพลงไพเราะจับใจ ยังมีท่อนเด่นที่กระตุกใจคน แต่ละคำแต่ละประโยคขุดคุ้ยความใฝ่หาและความถวิลหาในใจของผู้คนที่มีต่อดินแดนอันงดงามแห่งนี้ออกมาได้อย่างง่ายดาย ยังมีตำนานเรื่องเล่าความรักเป็นพันปีที่ตราตรึง

ลู่เฉินร้องเพลง ‘เจียงหนาน’ แสดงให้เห็นถึงฝีมือและเทคนิคการร้องเพลงขั้นสูงของเขา อารมณ์ที่ถ่ายทอดออกมากับเสียงเพลงทั้งจริงใจและมีแรงชักนำ

เพลงผลงานใหม่เพลงเดียว แต่มันได้สร้างบรรยากาศที่พิเศษให้แก่ผู้ฟัง