(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 422

ตอนที่ 422 ไม่เป็นปัญหา

สตูดิโอลู่เฉินเซียงเจียงฟิล์มแอนด์ทีวีแม้เพิ่งก่อตั้งขึ้นไม่นาน แต่ที่นี่มองดูเป็นระเบียบเรียบร้อย พนักงานที่รับสมัครเข้ามาไม่มีใครว่าง ต่างตั้งใจทำงานวางแผนการถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องแรกกันอย่างขะมักเขม้น

นกกระจิบแม้ตัวน้อยแต่ก็มีอวัยวะครบถ้วน สิ่งสำคัญที่สุดคือ บรรยากาศในสตูดิโอดีมาก ทำให้คนรู้สึกมีชีวิตชีวา เป็นที่พึงพอใจของลู่เฉินมาก

วั่นเสี่ยวเฉวียนไม่ใช่คนโลภในผลงาน เขายกความดีความชอบให้ผู้จัดการสตูดิโอเฉินเหวินเฉียง

พนักงานในสตูดิโอลู่เฉินเซียงเจียงฟิล์มแอนด์ทีวียังมีน้อย แน่นอนว่าลู่เฉินเป็นเจ้านายใหญ่ วั่นเสี่ยวเฉวียนรับหน้าที่ผู้อำนวยการศิลป์ ส่วนที่เกี่ยวข้องกับงานทั่วไปล้วนเป็นหน้าที่ของชายวัยกลางคนรูปร่างผอมแห้งคนนี้

เฉินเหวินเฉียงไม่มีหน้าตาที่โดดเด่น โหนกแก้มสูง คางเล็กแคบ ปากแหลม ผิวของเขาคล้ำ รูปร่างเล็ก ส่วนสูงไม่เกิน 160 เซนติเมตร สวมชุดสูทที่ยับยู่ยี่ดูน่าขัน

แต่สายตาของเขากลับวาววับ ประกายตาทำให้คนที่มองรู้สึกว่าเขาเก่งกล้ายากจะต่อกรด้วย เขาไม่ใช่คนว่าง่ายเลยสักนิด

ระหว่างเดินทางมาที่สตูดิโอ วั่นเสี่ยวเฉวียนได้เล่าถึงผู้จัดการใหม่คนนี้ให้ลู่เฉินฟังเป็นพิเศษ

เฉินเหวินเฉียงเป็นเชื้อสายของคนที่ย้ายเข้ามาอยู่ในเซียงเจียงรุ่นแรก เติบโตมาในหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ แห่งหนึ่ง จบการศึกษาชั้นมัธยมก็เริ่มทำงานเลย เริ่มตั้งแต่ล้างจานกวาดถนน ต่อมามีโอกาสได้เข้ามาทำงานในวงการภาพยนตร์

เขาเริ่มจากทำงานชั้นล่างคอยเป็นเด็กช่วยงาน แล้วขยับมาเป็นผู้ช่วยและผู้จัดการส่วนตัว แม้กระทั่งงานผู้กำกับรายการให้กับสถานีโทรทัศน์ก็เคยทำมาแล้ว มีประสบการณ์การทำงานสูง มีบทบาททำงานได้ครอบคลุมหลายอย่าง เพียงแต่ยังไม่เคยได้มีหน้ามีตาจริงๆ สักที

การงานมีอุปสรรค ชีวิตของเขาไม่ค่อยราบรื่นนัก ภรรยาของเฉินเหวินเฉียงจากโลกนี้ไปเร็ว เหลือเพียงลูกสาวคนเดียวเป็นที่พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ยอมทำงานหนักสู้ชีวิต

วั่นเสี่ยวเฉวียนได้ตัวเฉินเหวินเฉียงมาจากเพื่อนคนหนึ่งที่แนะนำให้ สตูดิโอลู่เฉินที่ยังไม่มีเส้นสายไม่มีรากฐานในเซียงเจียง ได้งูเจ้าถิ่นอย่างคนคนนี้มาร่วมทัพย่อมหลีกเลี่ยงความยุ่งยากต่างๆ ที่ไม่จำเป็นได้ ไม่ต้องเดินทางอ้อมคดเคี้ยว ยิ่งหลอมรวมเข้ากับวงการของเซียงเจียงได้ง่ายขึ้น

แน่นอนว่าราคาค่าแรงของคนที่ไปเสาะหามานั้นไม่ถูก นอกจากจะต้องจ้างด้วยเงินเดือนสูง วั่นเสี่ยวเฉวียนยังรับปากว่าเมื่อสตูดิโอถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องแรกจะมอบบทตัวละครบทหนึ่งให้กับลูกสาวของเฉินเหวินเฉียงด้วย

เฉินซืออี๋ลูกสาวของเฉินเหวินเฉียงตอนนี้กำลังศึกษาอบรมอยู่ในคลาสเรียนการแสดง เพราะอยากจะเข้าสู่วงการบันเทิง

และลูกสาวของเฉินเหวินเฉียงคนนี้ก็เป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของเขา

“ลุงเฉียง ลำบากคุณแล้ว”

หลังจากวั่นเสี่ยวเฉวียนแนะนำแล้ว ลู่เฉินยื่นมือออกไปให้เฉินเหวินเฉียงก่อน “ผมมาอย่างฉุกละหุก ไม่ค่อยรู้เรื่องของที่นี่เลย หวังว่าคุณลุงจะช่วยชี้แนะนะครับ!”

ไม่คุ้นเคยก็คือไม่คุ้นเคย ลู่เฉินไม่ถือชื่อเสียงและฐานะเจ้านายของตัวเอง ไม่แม้แต่จะอวดฉลาด

ท่าทีที่เปิดเผยจริงใจของเขาทำให้เฉินเหวินเฉียงแปลกใจไม่น้อย รีบก้มโค้งยื่นมือไปจับกับลู่เฉิน “บอส คุณเกรงใจเกินไปแล้วครับ ได้ทำงานให้คุณถือเป็นเกียรติของผมอย่างยิ่งครับ”

เทียบกับหลีเจิน ภาษาจีนกลางของเฉินเหวินเฉียงด้อยกว่าหลายขุม ไม่เพียงแต่จะพูดด้วยเสียงที่แปร่ง ยังเจือปนสำเนียงกวางตุ้งท้องถิ่นอย่างหนักหน่วงอีกด้วย ถ้าไม่ตั้งใจฟังคงฟังไม่รู้เรื่อง

ลู่เฉินยิ้มแย้ม “ลุงเฉียงเกรงใจเกินไปแล้วครับ ขอให้การร่วมงานของเรามีความสุขนะครับ”

ทั้งสองประโยคนี้ ลู่เฉินกล่าวด้วยภาษากวางตุ้ง และเป็นสำเนียงกวางตุ้งที่ชัดเจนอีกด้วย

เฉินเหวินเฉียงทึ่ง ท่าทางตกตะลึงของเขาบอกแทนคำพูด แม้แต่วั่นเสี่ยวเฉวียนและหลีเจินก็ยังทึ่งตาม

วั่นเสี่ยวเฉวียนรู้จักลู่เฉินมาช่วงเวลาหนึ่งแล้ว เฉินเหวินเฉียงกับหลีเจินเคยอ่านข้อมูลของเขา รู้ว่าเขาเป็นคนมณฑลเจ้อตง ปีที่แล้วเพิ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย สาขาที่เรียนยังเป็นสาขาคอมพิวเตอร์