(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 422

ตอนที่ 422 ไม่เป็นปัญหา

สตูดิโอลู่เฉินเซียงเจียงฟิล์มแอนด์ทีวีแม้เพิ่งก่อตั้งขึ้นไม่นาน แต่ที่นี่มองดูเป็นระเบียบเรียบร้อย พนักงานที่รับสมัครเข้ามาไม่มีใครว่าง ต่างตั้งใจทำงานวางแผนการถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องแรกกันอย่างขะมักเขม้น

นกกระจิบแม้ตัวน้อยแต่ก็มีอวัยวะครบถ้วน สิ่งสำคัญที่สุดคือ บรรยากาศในสตูดิโอดีมาก ทำให้คนรู้สึกมีชีวิตชีวา เป็นที่พึงพอใจของลู่เฉินมาก

วั่นเสี่ยวเฉวียนไม่ใช่คนโลภในผลงาน เขายกความดีความชอบให้ผู้จัดการสตูดิโอเฉินเหวินเฉียง

พนักงานในสตูดิโอลู่เฉินเซียงเจียงฟิล์มแอนด์ทีวียังมีน้อย แน่นอนว่าลู่เฉินเป็นเจ้านายใหญ่ วั่นเสี่ยวเฉวียนรับหน้าที่ผู้อำนวยการศิลป์ ส่วนที่เกี่ยวข้องกับงานทั่วไปล้วนเป็นหน้าที่ของชายวัยกลางคนรูปร่างผอมแห้งคนนี้

เฉินเหวินเฉียงไม่มีหน้าตาที่โดดเด่น โหนกแก้มสูง คางเล็กแคบ ปากแหลม ผิวของเขาคล้ำ รูปร่างเล็ก ส่วนสูงไม่เกิน 160 เซนติเมตร สวมชุดสูทที่ยับยู่ยี่ดูน่าขัน

แต่สายตาของเขากลับวาววับ ประกายตาทำให้คนที่มองรู้สึกว่าเขาเก่งกล้ายากจะต่อกรด้วย เขาไม่ใช่คนว่าง่ายเลยสักนิด

ระหว่างเดินทางมาที่สตูดิโอ วั่นเสี่ยวเฉวียนได้เล่าถึงผู้จัดการใหม่คนนี้ให้ลู่เฉินฟังเป็นพิเศษ

เฉินเหวินเฉียงเป็นเชื้อสายของคนที่ย้ายเข้ามาอยู่ในเซียงเจียงรุ่นแรก เติบโตมาในหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ แห่งหนึ่ง จบการศึกษาชั้นมัธยมก็เริ่มทำงานเลย เริ่มตั้งแต่ล้างจานกวาดถนน ต่อมามีโอกาสได้เข้ามาทำงานในวงการภาพยนตร์

เขาเริ่มจากทำงานชั้นล่างคอยเป็นเด็กช่วยงาน แล้วขยับมาเป็นผู้ช่วยและผู้จัดการส่วนตัว แม้กระทั่งงานผู้กำกับรายการให้กับสถานีโทรทัศน์ก็เคยทำมาแล้ว มีประสบการณ์การทำงานสูง มีบทบาททำงานได้ครอบคลุมหลายอย่าง เพียงแต่ยังไม่เคยได้มีหน้ามีตาจริงๆ สักที

การงานมีอุปสรรค ชีวิตของเขาไม่ค่อยราบรื่นนัก ภรรยาของเฉินเหวินเฉียงจากโลกนี้ไปเร็ว เหลือเพียงลูกสาวคนเดียวเป็นที่พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ยอมทำงานหนักสู้ชีวิต

วั่นเสี่ยวเฉวียนได้ตัวเฉินเหวินเฉียงมาจากเพื่อนคนหนึ่งที่แนะนำให้ สตูดิโอลู่เฉินที่ยังไม่มีเส้นสายไม่มีรากฐานในเซียงเจียง ได้งูเจ้าถิ่นอย่างคนคนนี้มาร่วมทัพย่อมหลีกเลี่ยงความยุ่งยากต่างๆ ที่ไม่จำเป็นได้ ไม่ต้องเดินทางอ้อมคดเคี้ยว ยิ่งหลอมรวมเข้ากับวงการของเซียงเจียงได้ง่ายขึ้น

แน่นอนว่าราคาค่าแรงของคนที่ไปเสาะหามานั้นไม่ถูก นอกจากจะต้องจ้างด้วยเงินเดือนสูง วั่นเสี่ยวเฉวียนยังรับปากว่าเมื่อสตูดิโอถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องแรกจะมอบบทตัวละครบทหนึ่งให้กับลูกสาวของเฉินเหวินเฉียงด้วย

เฉินซืออี๋ลูกสาวของเฉินเหวินเฉียงตอนนี้กำลังศึกษาอบรมอยู่ในคลาสเรียนการแสดง เพราะอยากจะเข้าสู่วงการบันเทิง

และลูกสาวของเฉินเหวินเฉียงคนนี้ก็เป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของเขา

“ลุงเฉียง ลำบากคุณแล้ว”

หลังจากวั่นเสี่ยวเฉวียนแนะนำแล้ว ลู่เฉินยื่นมือออกไปให้เฉินเหวินเฉียงก่อน “ผมมาอย่างฉุกละหุก ไม่ค่อยรู้เรื่องของที่นี่เลย หวังว่าคุณลุงจะช่วยชี้แนะนะครับ!”

ไม่คุ้นเคยก็คือไม่คุ้นเคย ลู่เฉินไม่ถือชื่อเสียงและฐานะเจ้านายของตัวเอง ไม่แม้แต่จะอวดฉลาด

ท่าทีที่เปิดเผยจริงใจของเขาทำให้เฉินเหวินเฉียงแปลกใจไม่น้อย รีบก้มโค้งยื่นมือไปจับกับลู่เฉิน “บอส คุณเกรงใจเกินไปแล้วครับ ได้ทำงานให้คุณถือเป็นเกียรติของผมอย่างยิ่งครับ”

เทียบกับหลีเจิน ภาษาจีนกลางของเฉินเหวินเฉียงด้อยกว่าหลายขุม ไม่เพียงแต่จะพูดด้วยเสียงที่แปร่ง ยังเจือปนสำเนียงกวางตุ้งท้องถิ่นอย่างหนักหน่วงอีกด้วย ถ้าไม่ตั้งใจฟังคงฟังไม่รู้เรื่อง

ลู่เฉินยิ้มแย้ม “ลุงเฉียงเกรงใจเกินไปแล้วครับ ขอให้การร่วมงานของเรามีความสุขนะครับ”

ทั้งสองประโยคนี้ ลู่เฉินกล่าวด้วยภาษากวางตุ้ง และเป็นสำเนียงกวางตุ้งที่ชัดเจนอีกด้วย

เฉินเหวินเฉียงทึ่ง ท่าทางตกตะลึงของเขาบอกแทนคำพูด แม้แต่วั่นเสี่ยวเฉวียนและหลีเจินก็ยังทึ่งตาม

วั่นเสี่ยวเฉวียนรู้จักลู่เฉินมาช่วงเวลาหนึ่งแล้ว เฉินเหวินเฉียงกับหลีเจินเคยอ่านข้อมูลของเขา รู้ว่าเขาเป็นคนมณฑลเจ้อตง ปีที่แล้วเพิ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย สาขาที่เรียนยังเป็นสาขาคอมพิวเตอร์

แม้จะเป็นโอกาสที่เหมาะสม แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เขาจะขยายธุรกิจที่นี่

จุดนี้ลู่เฉินได้เตรียมใจมาตั้งแต่ต้น เรื่องดีๆ ทั้งโลกไม่ได้เป็นของเขาคนเดียวสักหน่อย ถ้าเซียงเจียงเป็นสนามรบแห่งใหม่ เขาก็จะลงสนามท้าทายอย่างไม่เกรงกลัว

ชีวิตที่เต็มไปด้วยความท้าทาย ถึงจะมีสีสัน มีความหมาย!

วั่นเสี่ยวเฉวียนเอ่ย “พวกเราเข้าไปคุยกันในห้องประชุมเล็กกันเถอะครับ เกี่ยวกับหนังเรื่องใหม่”

คนที่อยากเร่งถ่ายหนังเร็วๆ ไม่ใช่ลู่เฉิน กลับเป็นผู้กำกับคนเก่งที่ไม่ได้นั่งเก้าอี้ผู้กำกับมานานหลายปี เขาได้บทภาพยนตร์มาจากลู่เฉินตั้งแต่อยู่ที่ปักกิ่ง ตอนนี้เขาอ่านมันจนทะลุปรุโปร่งแล้ว

“หากพูดถึงเรื่องการถ่ายหนังเพียงด้านเดียว ไม่ได้ยากมาก…”

ในห้องประชุมเล็กของสตูดิโอ วั่นเสี่ยวเฉวียนอธิบายประกอบจอฉายภาพ

บนจอปรากฏสตอรีบอร์ดที่เขาวาดเองกับมือ แต่ละขีดแต่ละเส้นบ่งบอกถึงความทุ่มเทและความพยายามของผู้กำกับ

“ฉากทั้งหมดเราถ่ายทำได้ที่โรงถ่ายภาพยนตร์ไลออนร็อก นอกจากนี้ยังมีฉากที่ใช้เทคนิคพิเศษ ที่เซียงเจียงมีหลายบริษัทที่รับทำเทคนิคพิเศษ รวมทั้งเสียงประกอบ ดนตรีประกอบ ก็ไม่ต้องกลับไปหาคนทำงานพวกนี้ที่แผ่นดินใหญ่”

“ปัญหาหลักที่มีตอนนี้อยู่ที่ทีม หรือก็คืออยู่ที่ผู้ร่วมงาน!”

…………………………………………………………