(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 5

ตอนที่ 5 เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน

หลัวหงอี้เป็นลูกค้าประจำคนหนึ่งของบาร์เดย์ลิลลี่

เขาเข้ามาต่อสู้ดิ้นรนอยู่ในเมืองหลวงหลายปีแล้ว ตอนนี้ถือเป็นผู้ที่ประสบความสำเร็จไปกว่าครึ่งคนหนึ่ง ปกติต่อให้งานยุ่งแค่ไหน ตกกลางคืนพอมีเวลาว่างมักจะมานั่งเล่นที่บาร์ สั่งเหล้ารัมสักสองสามขวด จิบเล่นฆ่าเวลายามค่ำคืนที่เงียบเหงายาวนาน

หลัวหงอี้ไม่ชอบที่อึกทึก และก็ไม่ชอบความโดดเดี่ยวอ้างว้าง บรรยากาศบาร์ในย่านทะเลสาบโฮ่วไห่ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย การมาที่นี่ไม่ใช่เพื่อรอพบปะกับเพื่อนต่างเพศ แต่เพื่อให้ได้ผ่อนคลายความเคร่งเครียดในใจลง

ค่ำคืนนี้ เขานั่งอยู่ตรงที่ประจำในบาร์เดย์ลิลลี่

แล้วจึงได้ฟังเพลงเธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน

“…

เมื่อก่อนเธอระวังมาก

ที่จะยืมยางลบครึ่งก้อนจากฉัน

เธอเคยพูดขึ้นมาลอยๆ

ว่าชอบอยู่กับฉัน

ช่วงเวลานั้นฟ้าสีครามสดใสเสมอ

คืนวันดำเนินผ่านช้าเกินไป

เธอชอบพูดว่าเวลาจบการศึกษายังอีกยาวไกล

แต่เพียงพริบตาเราต่างคนต่างแยกย้าย

ใครหรือที่ได้พบกับเธอผู้อ่อนไหวขี้น้อยใจ

ใครหนอที่ได้ปลอบเธอผู้ชอบร้องไห้

ใครกันได้อ่านจดหมายที่ฉันเขียนให้เธอ

แล้วใครกันที่โยนมันออกไปสู่สายลม…

…”

ในฐานะหัวกะทิคนหนึ่งในที่ทำงาน หลัวหงอี้เคยชินกับการแก่งแย่งชิงดีมาแต่ไหนแต่ไร ยังเคยคิดอยู่เลยว่าหัวใจของเขาแข็งแกร่งกว่าเหล็กกล้าเสียอีก จะไม่ถูกใครหรือเรื่องใดทำให้หวั่นไหวเศร้าใจง่ายๆ

แต่พอได้ฟังบทเพลงบัลลาดที่สดชื่นบริสุทธิ์และแฝงด้วยความโหยหาอดีตเพลงนี้แล้ว เขารู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาแท้จริงแล้วไม่ได้แข็งกร้าวเย็นชาอย่างที่คิด ยังมีความอ่อนแอที่ไม่จำเป็นต้องอับอายหลบซ่อนอยู่

เพื่อนร่วมโต๊ะอาจจะเป็นใครบางคนที่เก็บไว้ในส่วนลึกที่สุดของความทรงจำสมัยวัยรุ่น เพื่อนร่วมโต๊ะของใครหลายคนเป็นรักแรกที่ประทับใจที่สุด แม้ตอนนั้นทุกคนยังไม่รู้จักความรัก ทว่ามีเพียงความสัมพันธ์ที่ไม่เห็นแก่ผลประโยชน์และไม่แปดเปื้อนเรื่องทางโลกเช่นนี้จึงจะเป็นสิ่งสวยงามที่สุด!

หลัวหงอี้เองก็เคยมีเพื่อนร่วมโต๊ะคนหนึ่งที่จดจำอยู่ในใจ นั่นคือเด็กสาวที่ชื่อมีคำว่า ‘ถง’ อยู่ด้วย

รู้จัก สนิทนสนม คบหา ทะเลาะ คืนดี…แล้วก็จบการศึกษา ไม่นานต่างก็แยกย้ายไปคนละทาง

เหมือนละครน้ำเน่าสมัยใหม่ แต่นั่นเป็นช่วงวัยรุ่นที่หลัวหงอี้ได้ผ่านมาแล้ว!

เรื่องราวในอดีตไม่ควรคิดถึงอีก แต่กลับทำให้หลัวหลงอี้ในตอนนี้เกิดความรู้สึกชั่ววูบรุนแรง เขาอยากโทรศัพท์หาถง เพียงเพื่อถามว่า…ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง?

แต่ก่อนหน้านี้เนิ่นนานมาแล้ว เขาขาดการติดต่อกับเธอไป

“…

วันวานในอดีตห่างไกลออกไป

ฉันมีภรรยาของฉัน

ฉันให้เขาดูรูปถ่ายเธอเหมือนกัน

และเล่าเรื่องเพื่อนร่วมโต๊ะอย่างเธอให้ฟัง

ใครนะที่ได้แต่งงานกับเธอผู้อ่อนไหวขี้น้อยใจ

ใครหนอที่ได้ปลอบเธอผู้ชอบร้องไห้

ใครกันช่วยมัดผมให้

ใครกันที่ตัดชุดแต่งงานให้เธอ…

ลา…”

หลัวหงอี้ลุกขึ้นยืนมาอย่างแรงจนเกือบชนโต๊ะวางเครื่องดื่มเล็กๆ ด้านหน้าล้มคว่ำ ทว่าเขาไม่สนใจ คว้าขวดเหล้ารัมที่ยังไม่ได้เปิดบนโต๊ะมาขวดหนึ่งแล้วเดินดุ่มไปหน้าเวที

บนเวที ลู่เฉินร้องท่อนสุดท้ายจบลงแล้ว

ทั้งบาร์เงียบสงัด ราวกับถูกร่ายมนตร์ เวลาหยุดนิ่งอยู่ในชั่วขณะนี้

ลู่เฉินรู้สึกดีมาก

เพราะดวงตาทุกคู่จับจ้องมาที่เขา ไม่มีเสียงพูดคุย ไม่มีใครดื่มกิน ไม่มีคนเดินไปมา ไม่มีใครไม่สนใจ และไม่มีใครมองผ่าน

ในที่นี้ บนเวทีนี้ เขาใช้บทเพลงใหม่สร้างความประทับใจให้กับทุกคน!

นอกเสียจากชายวัยกลางคนที่แต่งตัวภูมิฐานคนหนึ่ง เขากำลังเดินตรงมาตามทางเดินระหว่างโต๊ะ ฝีเท้าโซเซมุ่งหน้ามาหาเวที จากนั้นวางขวดเหล้ารัมที่ถือมาลงบนเวทีซึ่งปูแผ่นยางกันลื่น

ต่อมา ชายที่ดูเป็นหัวกะทิในที่ทำงานคนนี้หยิบกระเป๋าเงินในอกเสื้อออกมาเปิด นับธนบัตรใบละ 100 หยวนห้าใบวางลงข้างๆ ขวดเหล้ารัม ลังเลอยู่ครู่หนึ่งจึงเพิ่มเข้าไปอีกสามใบ

ทิปทั้งหมดเป็นแบงก์สีแดงใหม่เอี่ยมแปดใบ ถูกเขาใช้ขวดเหล้าวางทับไว้

“ร้องอีกรอบสิ!”

ชายวัยกลางคนเงยหน้ามองลู่เฉิน พูดด้วยเสียงแหบแห้ง “ช่วยร้องอีกรอบหนึ่งที!”

ภายในดวงตาดำขลับของเขามีประกายบางอย่างที่บอกไม่ถูก

ลู่เฉินตกใจในตอนแรก พอเข้าใจความหมายแล้วจึงรีบตอบว่า “ขอบคุณคุณผู้ชายคนนี้ที่สนับสนุนครับ ถ้าอย่างนั้นผมจะร้องอีกรอบ หวังว่าทุกท่านจะชอบผลงานเพลงใหม่ของผมนะครับ”

วิธีตบรางวัลเช่นนี้ไม่ค่อยเห็นบ่อยนักในบาร์เดย์ลิลลี่ เพราะลูกค้าที่มาใช้จ่ายส่วนใหญ่จะเป็นพนักงานออฟฟิศ ศิลปินหนุ่มสาว นักเรียนมัธยม หรือคนวงใน ซึ่งเชื่อมั่นในเนื้อแท้และเหตุผลกันมาก

เพลงเธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉันมีเอกลักษณ์แบบคลาสสิค ยิ่งผ่านการขับร้องโดยลู่เฉินแล้วยิ่งมีเสน่ห์สะกดความรู้สึก

ตอนนี้เอง เสียงปรบมือเหมือนเสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั้งบาร์ เหมือนหลังคาด้านบนจะถล่มลงมา!

ลู่เฉินโค้งตัวลงไปหยิบเหล้ารัมขวดนั้น เปิดฝาขวดแล้วดื่มเข้าไปอึกใหญ่ จากนั้นวางกลับไปที่เดิม เขาพยักหน้าให้อีกฝ่ายแล้วดึงกีตาร์เข้ามากอดอีกครั้ง