(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 503

ตอนที่ 503 ความจริงปรากฏออกมาอย่างชัดเจน

เมื่อคาดเดาประวัติของหลี่มู่ไป๋ออกแล้ว เจี่ยงเฉิงหวาไม่เพียงแต่เจ็บไข่ แต่ยังปวดศีรษะหนักเข้าไปอีก

เขาสวมหมวกสีเทาเข้มใบหนึ่งตลอดเวลา ถึงแม้ลู่เฉินและคนอื่นๆ มาแล้วก็ยังไม่ถอดออก ไม่ใช่เพราะเจี่ยงเฉิงหวาไม่มีมารยาท และไม่ใช่เพราะเขาไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตา แต่เป็นเพราะหมวกใบนี้ช่วยปิดบังผ้าพันแผลที่อยู่บนศีรษะของเขาต่างหาก

เจี่ยงไท่ใช้ที่เขี่ยบุหรี่เขวี้ยงใส่แรงมาก ไม่เพียงแต่ทำให้ศีรษะของเจี่ยงเฉิงหวาแตก แต่ยังมีผลทำให้หัวกะโหลกของเขาแตกเล็กน้อยและสมองได้รับความกระทบกระเทือน ถ้าหากไม่ใช่เพราะต้องจัดงานเลี้ยงขอโทษ เกรงว่าตอนนี้เขาคงนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว

ดังนั้นเจี่ยงเฉิงหวาจึงรู้ดี ตอนที่พ่อของเขาโกรธมากขนาดนี้ คาดว่าสาเหตุน่าจะมาจากคนที่นั่งหัวเราะคิกคักอยู่ตรงหน้านี้นั่นเอง ดูแล้วไม่มีท่าทางของคุณชายอะไรเลย!

เมื่อรู้ฐานะของหลี่มู่ไป๋แล้ว ท่าทีของเจี่ยงเฉิงหวาจึงยิ่งระมัดระวังและเกรงใจมากขึ้น

เขากลืนน้ำลายขมๆ หนึ่งที ลุกขึ้นยืนหยิบกาน้ำชาที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วเทใส่แก้วน้ำชาอย่างช้าๆ

จากนั้นคุณชายเจี่ยงที่เกรี้ยวกราดหัวแข็งดื้อรั้นมาตลอดก็ใช้สองมือยกน้ำชายื่นไปตรงหน้าลู่เฉิน แล้วเอ่ยว่า “คุณลู่ ผมนายเจี่ยงมีตาหามีแววไม่ ที่ผมล่วงเกินคุณก่อนหน้านี้ ขอให้คุณลู่ได้โปรดให้อภัยด้วยครับ!”

น้ำชาถ้วยนี้มีความพิถีพิถันมาก มันหมายถึงเจี่ยงเฉิงหวากำลังแสดงท่าทางขอโทษอย่างเป็นทางการ ซึ่งเท่ากับเอาหนังหน้าของตัวเองแบลงพื้น ก็ต้องดูว่าลู่เฉินจะตอบสนองอย่างไร

ถ้าหากลู่เฉินไม่พอใจไม่ยอมรับ ปฏิเสธน้ำชาถ้วยนี้ ก็เท่ากับว่าเหยียบหนังหน้าของเจี่ยงเฉิงหวาอย่างแรง ทั้งสองฝ่ายไม่ตายไม่เลิกรา

แน่นอนมีเงื่อนไขว่าเจี่ยงเฉิงหวาต้องมีกำลังต่อสู้ไม่สิ้นสุด ไม่อย่างนั้นก็ต้องขายหน้า อยู่ในวงการไม่ได้อีก

ลู่เฉินครุ่นคิดครู่หนึ่ง

ก่อนหน้านั้นหงหวาของเจี่ยงเฉิงหวามาหาเรื่องเขามากมาย ทำให้การถ่ายทำของกองถ่ายต้องหยุดชะงัก ถ้าหากยอมให้อภัยอีกฝ่ายง่ายดายนัก เช่นนั้นเขาก็ลดฐานะของตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย

หลี่มู่ไป๋ทำเสียง ‘เชอะ’ หนึ่งที เคาะนิ้วมือที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วพูดเหน็บแนมด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “น้ำชาถ้วยเดียวก็จบเรื่องแล้วเรอะ บนโลกนี้มีเรื่องง่ายๆ แบบนี้ด้วยเหรอ! คราวหน้าผมจะเอาหมาตายสองตัวไปโยนทิ้งในโรงงานฟู่หยวนกับเผิงเฟยบ้าง อย่างมากแค่รินน้ำชาก็หายโกรธแล้ว”

เจี่ยงเฉิงหวารู้สึกหวาดกลัวในใจ ในที่สุดก็มั่นใจตัวตนของหลี่มู่ไป๋มิผิดแน่

ฟู่หยวนกับเผิงเฟยเป็นโรงงานใหญ่สองแห่งของตระกูลเจี่ยงที่ลงทุนสร้างในประเทศจีน ตอนนี้กำลังถูกกรมสรรพากรและสำนักงานปกป้องสิ่งแวดล้อมตรวจสอบอยู่ ทำให้เจี่ยงไท่ตกอยู่ในแรงกดดันสุดขีด

เจี่ยงเฉิงหวารีบยิ้มเอ่ยทันที “คุณหลี่พูดจริงจังเกินไปแล้วครับ ผมยังเตรียมของขวัญชดเชยมาอีกด้วย”

เขาส่งสายตาทำสัญญาณ ผู้ช่วยที่ยืนอยู่ด้านหลังจึงรีบยื่นซองบางๆ ซองหนึ่งให้กับลู่เฉินทันที

เจี่ยงเฉิงหวากล่าวว่า “การขอโทษเล็กๆ น้อยๆ อาจจริงใจไม่พอ ขอให้คุณลู่ได้โปรดรับไว้ด้วยนะครับ”

ลู่เฉินมองหลี่มู่ไป๋หนึ่งครั้ง คนหลังพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเขาจึงเปิดซองทันที

สิ่งที่อยู่ในซองจดหมายคือเช็คเงินสดของธนาคารแห่งประเทศจีนใบหนึ่ง มูลค่าสิบล้าน

ลู่เฉินเพื่อตอบโต้กับหงหวา จึงบริจาคเงินห้าล้านให้กับสมาคมคุ้มครองสัตว์เลี้ยง เจี่ยงเฉิงหวาต้องรู้แน่นอน ดังนั้นตอนนี้เขาจึงจ่ายเงินเป็นสองเท่าเพื่อขอขมาลาโทษ ถือว่ามีความจริงใจเป็นอย่างมาก

เวลานี้หลิ่วเจิ้งหาวจึงเอ่ยปากว่า “คุณลู่ เรื่องในครั้งนี้เสี่ยวเจี่ยงทำไม่ถูก แต่เขาก็ถูกคนอื่นยุยงส่งเสริม ดังนั้น…ทุกคนก็อะลุ่มอล่วยปรองดองกันเถอะนะ!”

สายตาของลู่เฉินเป็นประกาย ยัดเช็คธนาคารใบนี้กลับเข้าไปในซองแล้วให้จางเสี่ยวฟางเก็บไว้ เขายิ้มจางๆ แล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อคุณปู่ห้าพูดแล้ว อย่างนั้นผู้น้อยก็ต้องไว้หน้าอยู่แล้ว เรื่องนี้ก็จบลงแค่นี้พอครับ”

ขณะที่พูด เขาก็รับถ้วยน้ำชาที่อยู่ในมือของเจี่ยงเฉิงหวา

เมื่อลู่เฉินรับถ้วยน้ำชาของเจี่ยงเฉิงหวา บรรยากาศภายในห้องนกกระเรียนจึงผ่อนคลายลงทันที หลิ่วเจิ้งหาว โจวอี้ และคนอื่นๆ เผยรอยยิ้มออกมาบนใบหน้า

เหมือนดังที่หลิ่วเจิ้งหาวกล่าวไว้ ปรองดองจะเกิดทรัพย์ สามัคคีอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขจะนำพามาซึ่งทรัพย์สินตอนนี้ไม่ใช่ยุค 70-80 การตีรันฟันแทงใช้ไม่ได้ผลอีกแล้ว