(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 513

ตอนที่ 513 ของที่ระลึก

ในแวดวงสื่อดั้งเดิม สถานีฮ่องกงกับสถานีเอทีวีเป็นศัตรูคู่ปรับกันอย่างแท้จริง

บุญคุณความแค้นของเจ้าแห่งสถานีโทรทัศน์ไร้สายทั้งสองแห่งสามารถย้อนกลับไปเมื่อหลายสิบปีก่อน ข้อเบาะแว้งที่อยู่ในนี้สามารถนำไปสร้างละครเรื่องยาวมากกว่าร้อยตอนได้เลย ประวัติศาสตร์การช่วงชิงระหว่างทั้งสองฝ่ายปรากฏให้เห็นในหน้าจอทีวีอยู่เสมอ

แขกที่มาร่วมงานหอนาฬิกาเพลงซาลอนครั้งนี้มีสถานีเอทีวีกับสถานีฮ่องกงรวมอยู่ด้วยเป็นเรื่องที่ปกติมาก ไม่ว่าจะเป็นหลิวฮั่นหยางผู้อำนวยการเพลงของช่องวาไรตี้สถานีเอทีวี หรือว่าหลี่หมิงหย่วนผู้อำนวยการผลิตของช่องดนตรีสถานีฮ่องกง ล้วนถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของวงการเพลงป็อปฮ่องกง

ในฐานะคนดนตรี พวกเขาสามารถนั่งในตำแหน่งของตัวเองได้อย่างทุกวันนี้ ล้วนไม่ใช่คนโง่ทั้งนั้น

หัวข้อสนทนาเริ่มมาจากลู่เฉิน กับความคิดของคุณนายจิน จากนั้นก็ได้รับการสนับสนุนจากหลิวกั่งเซิง สุดท้ายกลายเป็นการร่วมกันทำภารกิจอันยิ่งใหญ่ของคนดนตรีชาวฮ่องกง หลิวฮั่นหยางกับหลี่หมิงหย่วนประสาทสัมผัสไวได้กลิ่นของโอกาสอย่างรวดเร็ว

หากจะพูดถึงรายการวาไรตี้ประเภทรายการประกวด สถานีฮ่องกงกับสถานีเอทีวีล้วนเป็นผู้จัดที่เก่งไม่แพ้กัน การประกวดมิสฮ่องกงของสถานีฮ่องกงกับการประกวดมิสเอเชียของสถานีเอทีวีในแต่ละปี เรตติ้งผู้ชมไม่เคยต่ำกว่ายี่สิบเปอร์เซ็นต์

แต่การประกวด ‘สาวงาม’ สองรายการใหญ่ เรตติ้งผู้ชมกำลังลดลงทุกปี ซึ่งเป็นเรื่องจริงที่ไม่อาจคัดค้าน การประกวดมิสฮ่องกงปีที่แล้ว เรตติ้งตอนแข่งขันรอบรองชนะเลิศเกือบติดเส้นต่ำสุดที่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ สถานีฮ่องกงต้องลงทุนเป็นจำนวนมากถึงทะลุเส้นแดงได้ในที่สุด

สถานการณ์ของการประกวดมิสเอเชียก็ไม่ต่างกันมากเท่าไร

เหตุผลนั้นง่ายมาก ภายใต้การโจมตีของคลื่นอินเทอร์เน็ต การใช้ชีวิตของสื่อดั้งเดิมจึงไม่ค่อยดีนัก การประกวดมิสฮ่องกงกับมิสเอเชียตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ พวกผู้ชมจึงเริ่มเบื่อหน่ายความสวยงามเหล่านี้แล้ว

ในสถานการณ์เช่นนี้ การค้นหาสิ่งแปลกใหม่จึงกลายเป็นความต้องการของผู้ผลิตรายการของสถานีโทรทัศน์ไร้สายรายใหญ่ทั้งสองเจ้า

‘ร้องเพลง! ฮ่องกง’ จึงเป็นรายการที่ดีมากอย่างไม่ต้องสงสัย

มันมีแนวคิด มีแหล่งเงินทุน และยิ่งไปกว่านั้นคือมีซูเปอร์สตาร์ราชาเพลงหลิวกั่งเซิงให้การสนับสนุน…

คิดจะแพ้ก็คงยาก!

นี่เหมือนแม่ไก่ทองตัวหนึ่งที่เพิ่งหลุดออกมาจากป่า ใครบ้างไม่อยากอุ้มกลับบ้าน

หลิวฮั่นหยางกับหลี่หมิงหย่วนจึงกลายเป็นไก่ตัวผู้ในทันที ขึงตาใส่กันไม่ยอมหลีกทางให้กันและกัน

ถ้าหากพลาดการผลิตรายการประกวดที่มีอนาคตไร้ขีดจำกัดนี้ ไม่ว่าใครกลับไปก็ยากที่จะรายงานเบื้องบน

ความดุเดือดเลือดพล่านระหว่างทั้งสองคนยิ่งรุนแรงขึ้น

ยังดีที่หลิวกั่งเซิงมีประสบการณ์เยอะ ยิ้มแล้วพูดไกล่เกลี่ยสถานการณ์ว่า “ทั้งสองคนอย่างเพิ่งแย่งกันครับ ตอนนี้ ‘ร้องเพลง! ฮ่องกง’ เป็นแค่แนวคิดเบื้องต้นเท่านั้น ทางที่ดีที่สุดคือพวกคุณกลับไปเขียนแผนงานออกมาก่อน จากนั้นก็ให้ทุกคนดู แผนงานของใครดีกว่าก็เลือกของคนนั้น พวกคุณคิดว่าดีไหมครับ”

ไม่ว่าจะเป็นสถานีฮ่องกงหรือสถานีเอทีวี แผนงานของใครดีกว่าก็เลือกของคนนั้น และให้ผู้สนับสนุนของโครงการนี้ลงคะแนนโหวตแผนงาน แบบนี้ทั้งยุติธรรมและเหมาะสม

หลิวฮั่นหยางกับหลี่หมิงหย่วนจึงพูดไม่ออก แขกเหรื่อที่อยู่ในงานต่างเห็นด้วย

และไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่ม เสียงปรบมือคึกคักดังขึ้นในบาร์อีกครั้ง เพราะว่าทุกคนมองเห็นการกำเนิดอีเวนต์ใหญ่ของวงการเพลงป็อปฮ่องกง และนี่ก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะเปลี่ยนแปลงอนาคตของวงการเพลงฮ่องกง

ลู่เฉิน เฉินเฟยเอ๋อร์ หลิวกั่งเซิง แล้วก็คุณนายจินถูกคนห้อมล้อมเอาไว้ มอบเสียงปรบมือให้พวกเขา

คนที่ล้อมรอบพวกเขา บ้างก็เป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงในวงการ บ้างก็เป็นผู้อาวุโสในวงการ บางก็เป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทมีเดีย คนอย่างเยี่ยเซวียนไม่สามารถเบียดเข้าไปอยู่ในแวดวงสองชั้นแรกได้เลย

ส่วนเจียงเหว่ยที่พูดจาอยากจะเอาชนะลู่เฉินก่อนหน้านั้น ก็ได้แต่หดตัวเข้ามุมกับเพื่อนสองสามคน

เมื่อเทียบกับหลิวกั่งเซิง พวกเขายังสู้ดวงดาวที่อยู่ใกล้พระจันทร์ไม่ได้ด้วยซ้ำ

คำชมของหลิวกั่งเซิงที่มีต่อลู่เฉิน ทำให้คำท้าทายก่อนหน้านั้นของเจียงเหว่ยกลายเป็นเรื่องตลกที่สุด

เวลานี้พิธีกรของหอนาฬิกาเพลงซาลอนกัวไหวอันปรากฏตัวในที่สุด เขายิ้มแล้วเอ่ยว่า “ทุกท่าน เชฟของพวกเราได้เตรียมอาหารสุดพิเศษของวันนี้ให้ทุกท่านเรียบร้อยแล้ว คุยเรื่องงานนั้นสำคัญ แต่กินข้าวก็สำคัญเหมือนกันนะครับ!”

หนึ่งในประเพณีดั้งเดิมของหอนาฬิกาเพลงซาลอนก็คือการต้อนรับด้วยอาหารเย็น โดยทั่วไปจะเป็นบุฟเฟต์แบบตะวันตก จ้างเชฟใหญ่ที่มีชื่อเสียงในฮ่องกงมาทำ และเชฟอาหารตะวันตกเหล่านี้ก็จะนำผลงานที่ดีที่สุดของตัวเองออกมาตอนที่ได้เวลารับประทานอาหาร

บรรยากาศในงานเปลี่ยนเป็นผ่อนคลายทันที ทุกคนพูดคุยหัวเราะกัน ต่างกินอาหารของตัวเอง