(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 524

ตอนที่ 524 ตู้ใหม่ในบ้าน

ลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ แต่รู้สึกตัวตื่นชัดเจน เป็นวันธรรมดาเหมือนปกติทั่วไป ลู่เฉินยื่นมือออกไปใต้ผ้าห่มข้างกาย แต่มันกลับว่างเปล่า

เอ๋?

ลู่เฉินงุนงงเล็กน้อย เขาพลิกตัวยื่นแขนออกไป คว้าโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนหัวเตียงอย่างแม่นยำ

เปิดหน้าจอสว่าง บนนั้นบอกเวลาที่ทำให้เขาตกใจ

มันเป็นเวลา 10.03 น.แล้ว!

ลู่เฉินลุกขึ้นจากเตียง หัวสมองปวดมึนเล็กน้อยทำให้เขาครางออกมาเบาๆ

ความทรงจำหลั่งไหลเข้ามาเหมือนสายน้ำ ลู่เฉินส่ายหัว

เมื่อคืนหลังจากงานประกาศรางวัล ‘โกลบอลไชนีสมิวสิคโกลเด้นอวอร์ดส์’ สิ้นสุดลง เขาถูกเลี่ยวเจี่ยและถานหงลากไปงานปาร์ตี้ส่วนตัว จากนั้นก็มอมเหล้าเขาเยอะมาก

ลู่เฉินรู้สึกว่าตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยดื่มหนักขนาดนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่ดื่มจนเมาไม่ได้สติ

ส่วนเรื่องที่เกิดตามมานั้น ลู่เฉินลืมเกลี้ยง

ยังดีที่ร่างกายของเขาแข็งแรงสมบูรณ์ดี ไม่อย่างนั้นอาการเมาค้างคงไม่เบาแน่ แต่การออกกำลังกายตอนเช้าที่เขาทำเป็นประจำถูกทำลายลง…นาฬิกาชีวิตยังไม่อาจต้านทานฤทธิ์แอลกอฮอล์ได้เลย!

“นายตื่นแล้วเหรอ”

ตอนนั้นเอง เฉินเฟยเอ๋อร์ที่สวมชุดนอนผลักเปิดประตูห้องนอนเข้ามา ถามอย่างเป็นห่วงว่า “ปวดหัวใช่ไหมเล่า เดี๋ยวฉันหยิบยาแอสไพรินมาให้นายสองเม็ด นายนอนต่ออีกหน่อยเถอะ”

ลู่เฉินถอนใจยาว ยิ้มตอบว่า “ผมไม่เป็นไร ไม่ต้องหรอก”

เฉินเฟยเอ๋อร์นั่งลงที่ข้างเตียงแล้วเริ่มบ่น “นายยังจะมาพูดอีก เมื่อคืนดื่มไปเยอะขนาดนั้น ห้ามก็ไม่ฟัง พวกนั้นก็จริงๆ เลย ไม่มีใครดีสักคน พี่ถานยังไม่ช่วยห้ามอีก!”

ลู่เฉินยิ้มแห้ง

การดื่มหรือสูบมากเกินไปส่งผลร้ายต่อนักร้องเป็นอย่างมาก ลู่เฉินไม่สูบบุหรี่ ปกติดื่มเหล้าน้อยมาก อย่างดีก็แค่ไวน์แดงหรือเบียร์แอลกอฮอล์ต่ำ เพื่อรักษาคอและเสียงของตัวเองเอาไว้

แต่เมื่อคืนไม่เหมือนทุกที นอกจากพี่ชายทั้งสองอย่างเลี่ยวเจี่ยและถานหง ยังมีอวี๋หมิง หลินจื้อเจี๋ย และคนอื่นๆ ที่เป็นรุ่นพี่เบอร์ใหญ่ในวงการทั้งนั้น ใครจะไม่ให้เกียรติพวกเขาได้ล่ะ?

คนนั้นหนึ่งแก้ว คนนี้หนึ่งแก้ว ลู่เฉินต้องดื่มทั้งหมด ขาดใครสักคนไปไม่ได้

อยู่ในยุทธภพ มีหลายครั้งที่ไม่อาจทำตามใจตัวเอง!

เฉินเฟยเอ๋อร์บ่นจบ พูดต่อว่า “ฉันเตรียมอาหารเช้าให้นายแล้ว กำลังอุ่นร้อนอยู่ในครัวแน่ะ”

ลู่เฉินดึงเธอเข้ามา จูบบนใบหน้าของเธอหนักๆ แล้วพูดว่า “ขอบคุณจ้ะเมียจ๋า!”

“ไปๆๆ!”

เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้มอย่างเขินอายแล้วผลักเขาออก “เร็วสิ ตอนบ่ายนายมีสัมภาษณ์งานสำคัญนะ!”

บ่ายนี้ผู้ที่สัมภาษณ์คือนักข่าวจากช่องวาไรตี้ของสถานีโทรทัศน์กลาง ตารางงานได้ถูกจัดเอาไว้แล้ว ดังนั้นเบี้ยวไม่ได้ ต้องไปรอที่สตูดิโอตรงเวลา

ลู่เฉินตั้งสติขึ้นใหม่ รีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า วิ่งไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ

เฉินเฟยเอ๋อร์วางคางมนลงบนบ่าของเขา หัวเราะอย่างได้ใจ “ตอนนี้ฉันได้รางวัลเยอะกว่านายหนึ่งรางวัล ต่อไปเราได้รางวัลอะไรก็จะเอามาใส่ไว้ในตู้นี้ ดูซิว่าของใครจะเยอะกว่ากัน”

เมื่อก่อนทั้งสองคนก็เคยได้รางวัล เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ่งได้มาเยอะมาก แต่โล่รางวัลและถ้วยรางวัลทั้งหมดตั้งไว้ที่สตูดิโอของเธอ ไม่ได้นำมาไว้ที่บ้าน

รางวัลนกกระจาบทองคำเป็นเพียงการเริ่มต้น

ลู่เฉินหัวเราะ “ตู้นี้น่าจะใส่ไม่หมด!”

สำหรับลู่เฉิน รางวัล ‘โกลบอลไชนีสมิวสิคโกลเด้นอวอร์ดส์’ เป็นจุดสูงสุดในอาชีพสายดนตรีของเขา ความจริงมันเป็นเพียงการเริ่มต้น อนาคตยังอีกยาวนานสำหรับเขา ยังมีแสงสว่างรอคอยอยู่

ส่วนเฉินเฟยเอ๋อร์แม้เข้าวงการมาสิบกว่าปีแล้ว แต่เพิ่งจะเปลี่ยนทิศทางในเส้นทางอาชีพ ก้าวเดินไปบนเส้นทางสายดนตรี ละคร และภาพยนตร์ครบทุกด้าน อนาคตจะต้องได้รับรางวัลอีกมากมาย

เฉินเฟยเอ๋อร์ประกาศว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ซื้อตู้อีกใบ เราจะวางแค่รางวัลสำคัญๆ รางวัลเล็กๆ เอาไปไว้ที่สตูดิโอ!”

ลู่เฉินหัวเราะเหอะๆ หันตัวมารวบเธอสู่อ้อมกอด ก้มลงจุมพิตเธออย่างยาวนาน

เฉินเฟยเอ๋อร์จูบตอบ เธอถูกจูบจนน้ำหูน้ำตาไหลถึงได้ถอนตัวออกมาจากอ้อมอกของลู่เฉิน “ตอนเที่ยงนัดพี่ลู่ซีไว้ว่าจะกินข้าวด้วยกัน พวกเราเกือบจะสายแล้วนะ!”

พอคิดถึงหน้ายักษ์ของพี่สาว ลู่เฉินถึงยอมปล่อยตัวคนรักอย่างเสียดาย

ช่วงเวลาแห่งเกียรติยศเพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อวาน ชีวิตยังต้องดำเนินต่อ คาดเดาได้ว่าในอนาคตยังมีงานอันวุ่นวายรออยู่ไม่น้อย

ลู่เฉินเตรียมตัวพร้อมรบในสงครามครั้งใหม่แล้ว!

…………………………………………