(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 558

ตอนที่ 558 โลกอันจอมปลอม

“ลุงหม่า!”

หม่าหรงเจินเดินลงมาจากบันได ชายหนุ่มวัยกลางคนที่บังเอิญเดินผ่านมาตะโกนทักทายเขาอย่างดีใจ “ลุงจะไปไหนครับ ทานข้าวเย็นหรือยัง”

หม่าหรงเจินพยักหน้า “คืนนี้จะไปงานเลี้ยง กำลังจะออกไปนี่ละ”

“ต้องจัดที่โรงแรมใหญ่แน่เลยใช่ไหมครับ!”

ชายวัยกลางคนใช้คำพูดป้อยอ “ตอนนี้ลุงเป็นถึงดาราใหญ่แล้ว คงอยู่ที่นี่อีกไม่กี่วันแล้วใช่ไหมครับ ต่อไปคงจะต้องไปอยู่ที่โรงแรมทุกวัน คุณป้าคงมีความสุขมากแน่!”

หม่าหรงเจินยิ้มบางๆ ไม่ได้ตอบรับคำยกยอของฝ่ายตรงข้าม

ฝ่ายนั้นเป็นเพื่อนบ้านของเขา ปกติไม่ค่อยไปมาหาสู่กัน เวลาพบหน้าอย่างมากก็แค่พยักหน้าให้กัน หม่าหรงเจินยังรู้มาว่าคนคนนี้แอบดูถูกเขาอยู่ในใจ…เขาในเมื่อก่อน

ตั้งแต่ภาพยนตร์เรื่อง ‘โปเยโปโลเย’ ที่หม่าหรงเจินแสดงทำรายได้ในบ็อกซ์ออฟฟิศของฮ่องกงสูงมาก การรับบทเป็นตัวละครเด่นอย่างเยียนชื่อเสีย ทำให้ชื่อเสียงและความนิยมของเขาเพิ่มขึ้นมาก

มีนักข่าวมาสัมภาษณ์ และมีคนโทรศัพท์มาติดต่อให้เขาไปเล่นหนัง ยังมีคนมาเสนอตัวเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้เขาถึงที่บ้าน…

บ้านเช่าของหม่าหรงเจินในเขตเทียนสุ่ยเหวยจู่ๆ ก็คึกคักเหมือนตลาดนัดกลางเมือง เพื่อนบ้านฝั่งซ้ายฝั่งขวาทั้งคนที่รู้จักและไม่รู้จักเห็นเขาเข้าก็ยิ้มแย้มทักทายด้วยอัธยาศัยดี

เมื่อก่อนเพื่อนบ้านที่รู้จักหม่าหรงเจินก็มีเยอะ แต่ไม่ได้มีท่าทียิ้มแย้มเป็นมิตรเท่านี้

ปกติเวลาทุกคนพูดถึงเขา มักนินทาเรื่องที่เมียของเขานอกใจดังไปทั้งถนน ยังมีเรื่องที่ตกอับสุดขีด มีแต่เสียงหัวเราะเยาะเย้ย

ตอนนี้เขาเป็นเหมือนปลาเค็มคืนชีพ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปหมด

มนุษย์ย่อมเข้าหาผู้ที่มีลาภยศสรรเสริญ หากลาภยศนั้นเสื่อมลงผู้คนก็พากันหลีกหนี เป็นธรรมดาของวิถีมนุษย์

หม่าหรงเจินที่เผชิญโลกมารยาและตกระกำลำบากมามาก เขาปลงมานานแล้ว ไม่ได้รู้สึกดีไปกับถ้อยคำเหล่านั้น

เขาพูดคุยโต้ตอบกับฝ่ายตรงข้ามอีกไม่กี่คำก็หันหลังเดินจากมา

คืนนี้สตูดิโอลู่เฉินกับเจียหยางพิคเจอร์สจัดงานเลี้ยงฉลองที่โรงแรมแชงกรีลา ฉลองที่ยอดขายตั๋วหนัง ‘โปเยโปโลเย’ ทะลุ 50 ล้าน หม่าหรงเจินย่อมต้องไปร่วมงาน

ตอนนี้เอง รถเบนซ์สีดำเข้ามาจอดนิ่งที่ข้างกายเขา

หม่าหรงเจินตกใจ

เขาเช่าบ้านอยู่ที่เทียนสุ่ยเหวย ซึ่งเป็นเขตที่อยู่อาศัยของคนทั่วไปในฮ่องกง ทั้งสถาปัตยกรรมและสภาพแวดล้อมไม่มีทางเปรียบเทียบได้กับเขตการค้าอันหรูหรา รอบด้านนี้มีแต่บ้านเก่าที่สร้างแบบสะเปะสะปะ บนพื้นถนนอันคับแคบมีเศษขยะและน้ำเน่านองเกลื่อนพื้น

รถเบนซ์หรูราคาเกินล้านคันหนึ่งปรากฏขึ้นที่นี่ เหมือนกับถูกล็อตเตอรี่ก็ไม่ปาน

วินาทีถัดมา หน้าต่างของรถเบนซ์ถูกลดลง ใบหน้าอวบอ้วนกับหูอันใหญ่ยื่นออกมา

“พี่หม่า!”

หม่าหรงเจินตะลึง เพ่งมองแล้วถึงจำฝ่ายนั้นได้ “เถ้าแก่เกา?”

หม่าหรงเจินเข้าวงการมาสิบกว่าปี ตอนนั้นเขาเคยมีชื่อเสียงโด่งดังมาก่อน รู้จักคนในและนอกวงการมากมาย แม้หลังจากล้มเหลวแล้วไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่ แต่ความทรงจำยังไม่ได้หายไป

เถ้าแก่เกาหงเต๋อคนนี้เป็นเจ้าของเกาเซิ่งพิคเจอร์ส ซึ่งตอนนี้เปลี่ยนชื่อเป็นบอสแห่งเกาเซิ่งเอนเตอร์เทนเมนต์ เป็นคนที่มีสถานะค่อนข้างสูงในวงการ นิสัยเป็นคนฉลาดหลักแหลมรอบจัด

เมื่อก่อนหม่าหรงเจินเคยถ่ายทำภาพยนตร์กับเกาเซิ่งพิคเจอร์สเรื่องหนึ่ง ยอดขายบ็อกซ์ออฟฟิศก็ใช้ได้ ผูกมิตรกับเกาหงเต๋อเป็นอย่างดี เพียงแต่ตอนหลังที่เขาตกอับ คิดอยากจะไปขอความช่วยเหลือจากเกาหงเต๋อ กลับถูกฝ่ายนั้นปฏิเสธอยู่นอกประตู

ตอนนี้ได้พบเกาหงเต๋ออีกครั้ง หม่าหรงเจินอดคิดถึงอดีตของตัวเองไม่ได้ เหม่อลอยเล็กน้อย