ตอนที่ 577 รู้สึกหมดแรง
งูมีทางเดินของงู หนูมีช่องทางของหนู ทุกวงการไม่มีวงการไหนขาวสะอาดหมดจด เหมือนกับมีมืดก็ต้องมีสว่าง ระหว่างแสงสว่างกับความมืดตรงกลางคือสีเทาอันขมุกขมัว วั่นจินผิงคือคนที่เดินบนเส้นทางสีเทานี้
เขากล้าเล่นใหญ่ แต่ถ่อมตนมาก ได้รับการยกย่องในวงการอย่างสูง เส้นสายที่สะสมมาจากการล้มลุกคลุกคลานมานานหลายปีของเขากว้างขวาง ดังนั้นห้ามดูถูกเขาเด็ดขาด
วั่นจินผิงยังมีอีกฉายาในวงการว่า ‘น้ำมันวั่นจิน’ ฉายานี้เข้ากับภาพลักษณ์ของเขามาก
เพราะเหตุนี้ ลู่ซีถึงได้ตอบรับคำเชิญของเขา ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่สนใจนายหน้าคนนี้สักนิด
ทำงานอยู่ในวงการนี้ ล่วงเกินคนดีไม่เป็นไร แต่ล่วงเกินคนเลวนั้นไม่รู้จะต้องเกิดความยุ่งยากอีกมากเท่าไร
วั่นจินผิงจัดงานเลี้ยงขึ้นที่ร้านเชียนอิงคูซีน ซึ่งเป็นห้องอาหารญี่ปุ่นระดับท็อปในเมืองหลวง ค่าใช้จ่ายต่อคนตกคนละอย่างน้อยสามถึงสี่พันหยวน นักแสดงศิลปินหลายคนมาที่นี่บ่อย
ตอนที่ลู่เฉินกับลู่ซีมาถึงเชียนอิงคูซีนนั้น วั่นจินผิงได้รออยู่แล้ว
วั่นจินผิงอายุประมาณสี่สิบกว่าปี ไม่สูงไม่เตี้ย หน้าตาธรรมดา ดวงตาและคิ้วเล็กยาว สวมชุดสูทสีเทาเข้ม ดูเหมือนเป็นพนักงานบริษัทอาวุโสคนหนึ่ง
“คุณลู่เฉิน เป็นเกียรติอย่างสูงที่คุณมาตามคำเชิญของผม…”
ในห้องอาหารส่วนตัว วั่นจินผิงยื่นมือทั้งสองออกไปให้ลู่เฉิน พร้อมกับเผยยิ้มกว้าง “ผมวั่นจินผิงครับ”
ลู่เฉินจับมือกับเขา ยิ้มเล็กน้อยตอบว่า “ประธานวั่นสวัสดีครับ”
วั่นจินผิงกล่าวทักทายลู่ซีด้วยมารยาท ถึงขั้นทำท่าเคารพมากกว่าลู่เฉินเสียอีก
แค่ดูจากท่าทีของเขาอย่างเดียว นายหน้าแห่งวงการคนนี้แสดงได้ไร้ที่ติ ไม่ดูหลอกลวงเกินไป ทำให้คนรู้สึกสนิทสนมคุ้นเคยได้ง่าย ราวกับเป็นเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน บรรยากาศจึงผ่อนคลายมาก
หลังจากนั่งลง วั่นจินผิงให้ลู่เฉินกับลู่ซีสั่งอาหารก่อน สั่งเสร็จแล้วเขาถึงจะสั่งเพิ่มของตัวเอง
“คุณลู่เฉิน พวกเราดื่มเหล้าสาเกสักหน่อยเป็นไง”
ลู่เฉินยิ้ม “ถ้าประธานวั่นชอบก็ดื่มเถอะครับ แต่ผมคงดื่มได้แค่แก้วสองแก้วเท่านั้น”
วั่นจินผิงเข้าใจ “ดื่มเหล้าทำร้ายลำคอ แต่หล้าสาเกแอลกอฮอล์ไม่สูง พวกเราดื่มนิดหน่อยก็พอแล้ว”
นักร้องไม่ดื่มเหล้าหรือดื่มน้อยด้วยเหตุผลหลักคือต้องรักษาลำคอ โดยเฉพาะก่อนร้องเพลงถ้าดื่มเหล้าเข้าไป เส้นเสียงจะบวมขึ้น ถ้าร้องเพลงในตอนนั้นจะเสียหายมาก หรือถึงขั้นเสียหายไปตลอดกาล
แต่ปกติทั่วไปนานๆ ครั้งดื่มเบียร์ ไวน์ขาว ไวน์แดงที่มีแอลกอฮอลล์ต่ำสักทีไม่เป็นไร
วั่นจินผิงเป็นคนในวงการ เขาต้องรู้เหตุผลดีอยู่แล้ว เขาสั่งสาเกดอกเบญจมาศที่แอลกอฮอล์ไม่สูง
เชียนอิงคูซีนมีชื่อเสียงมาก ราคาก็สูงลิ่ว ส่วนจะคุ้มค่าเงินที่จ่ายไปไหมนั้นอยู่ที่ความคิดเห็นของแต่ละคนแล้ว อยู่ในร้านนี้แค่กินอิ่มก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว
ลู่เฉินชิมซูชิไปหลายคำ รู้สึกไม่เลว
ขณะที่กำลังลิ้มรสชาติอาหารญี่ปุ่นอยู่นั้น วั่นจินผิงก็แอบจับตามองลู่เฉิน
ครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อลู่เฉินเมื่อตอนปีกว่าที่ผ่านมา ตอนนั้นลู่เฉินเพิ่งเริ่มแสดงความสามารถในวงการเพลงป็อป ทั้งยังแสดงความสามารถด้านการแต่งเพลงอันเหนือชั้น
ตอนนั้นวั่นจินผิงเคยมีความคิดว่าอยากให้ลู่เฉินมาเซ็นสัญญากับบริษัทของตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: (นิยายแปล) Perfect Superstar