(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 596

ตอนที่ 596 แฮปปี้เอนเตอร์เทนเมนต์

“แฮปปี้ฟาร์ม?”

เฉินเฟยเอ๋อร์ตาเป็นประกาย “ก็คือเกมที่นายทำกับเพื่อนสมัยเรียนเหรอ”

เธอรู้ว่าลู่เฉินได้ลงทุนในเว็บไซต์แห่งหนึ่งสร้างเกมมือถือ และก็รู้ความสัมพันธ์ของลู่เฉินกับเกาเฮ่อ เพียงแต่เฉินเฟยเอ๋อร์ไม่เข้าใจด้านนี้อย่างสิ้นเชิง คิดว่าลู่เฉินแค่อยากช่วยเพื่อนสมัยเรียนก็เท่านั้น

คิดไม่ถึงว่าตอนนี้เกมจะทำออกมาแล้วจริงๆ และดูเหมือนจะสนุกมาก

ลู่เฉินยิ้มเอ่ยว่า “อยากเล่นไหมครับ ผมจะติดตั้งให้คุณสักอัน เวลาคุณเบื่อก็สามารถปลูกผักได้”

เขามั่นใจใน ‘แฮปปี้ฟาร์ม’ เป็นอย่างมาก เกมโต้ตอบตัวนี้จะมีแรงดึงดูดมหาศาล เว้นเสียแต่คนที่ไม่ชอบเกมมือถือโดยสิ้นเชิง มิฉะนั้นหากได้เล่นแล้วต้องติดใจแน่นอน

เฉินเฟยเอ๋อร์แน่นอนว่าตกลง ดังนั้นลู่เฉินจึงติดตั้งไคลเอนต์บนโทรศัพท์มือถือของเธอ

การดำเนินงานของ ‘แฮปปี้ฟาร์ม’ ง่ายเป็นอย่างยิ่ง รวมถึงฟังก์ชันที่อยู่ภายในก็ไม่มีส่วนไหนที่ซับซ้อน อย่าว่าแต่ผู้ใหญ่เลย ต่อให้เป็นเพื่อนตัวน้อยอายุสองสามขวบได้เล่นสองสามครั้งก็เล่นเป็นแล้ว

ดังนั้นหลังจากผ่านการชี้แนะของลู่เฉิน เฉินเฟยเอ๋อร์จึงหว่านเมล็ดหัวไชเท้าลงในแปลงผักของตัวเองได้ในไม่ช้า

“อย่าลืมรดน้ำ ฆ่าแมลง และกำจัดวัชพืชให้มันบ่อยๆ นะครับ พอถึงเวลาก็เก็บเกี่ยวแล้วขาย แล้วค่อยไปซื้อเมล็ดมาปลูกใหม่ เงินที่หามาได้สามารถนำไปซื้อที่ดินใหม่ อุปกรณ์ และเมล็ดพันธุ์ขั้นสูง”

“อย่าลืมนะ สุกแล้วจะต้องมาเก็บให้ทันเวลา เพราะเดี๋ยวผมจะมาขโมย!”

ลู่เฉินหัวเราะฮิๆ อย่างเจ้าเล่ห์

เนื่องจากเป็นแอปรุ่นทดลองภายใน ถึงแม้ฟังก์ชันจะครบแล้ว แต่เนื่องจากยังไม่ได้ให้บริการออนไลน์อย่างเป็นทางการ ดังนั้นเพื่อนที่อยู่ในฟาร์มของเฉินเฟยเอ๋อร์จึงมีลู่เฉินคนเดียวเท่านั้น

เฉินเฟยเอ๋อร์เป็นคนฉลาดมากแค่ไหน หาช่องโหว่ได้ทันที “งั้นฉันก็จะลบนายออกจากเพื่อน แบบนี้นายก็ไม่มีทางขโมยได้แล้วใช่ไหม”

เธอพูดอย่างมีเหตุผล ลู่เฉินหมดคำโต้ตอบ

เฉินเฟยเอ๋อร์หัวเราะอย่างมีความสุข ทำท่าของผู้ชนะไปที่เขาอย่างได้ใจ

“นี่เรียกว่าขี้โกง…”

ลู่เฉินส่ายหน้าอย่างจนใจ แล้วเอ่ยว่า “ผมต้องไปหังโจวสักหน่อย คุณจะไปกับผมไหมครับ”

เว็บไซต์ไคซินกำลังจะออนไลน์แล้ว ‘แฮปปี้ฟาร์ม’ จะให้บริการอย่างเป็นทางการ แน่นอนว่าจะขาดการสั่งงานจากเขาไม่ได้

ที่นั่นก็ต้องการลู่เฉิน

เฉินเฟยเอ๋อร์วางโทรศัพท์ลง โอบเอวของเขาแล้วเอ่ยว่า “ฉันไม่ไปหรอก ‘โปเยโปโลเย’ กำลังจะทะลุหนึ่งพันล้าน พวกเราสองคนต้องมีคนใดคนหนึ่งอยู่ที่เมืองหลวง”

อันที่จริงลู่เฉินไปหังโจวช้ากว่านี้อีกสองสามวันก็ยังได้ รอมาครึ่งปีก็ทำมาแล้ว รออีกสิบวันแปดวันจะเป็นไรไป

แต่ ‘โปเยโปโลเย’ เดินมาถึงตอนนี้ พลังงานที่สะสมไว้ขยายใหญ่มากแล้ว เหมือนดั่งลูกบอลหิมะที่กลิ้งอย่างต่อเนื่องสามารถทำรายได้ตั๋วหนังให้สูงขึ้นเรื่อยๆ เขาจะอยู่หรือไม่อยู่ที่เมืองหลวงก็ไม่มีผลกระทบอะไรมากนัก

มีเฉินเฟยเอ๋อร์อยู่ก็เพียงพอแล้ว

เมื่อคิดครู่หนึ่ง ลู่เฉินจึงกล่าวว่า “โอเค ทางโน้นก็รีบมาก ผมอยู่แค่สองสามวันก็กลับแล้วครับ”

“ค่ะ!”

เฉินเฟยเอ๋อร์พยักหน้า จูบที่ใบหน้าของเขาหนึ่งที

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร ระหว่างทั้งสองคนมีความรู้ใจกันโดยไม่จำเป็นต้องใช้คำพูด เพียงหนึ่งสายตาหนึ่งการกระทำก็เข้าใจความคิดและอารมณ์ของอีกฝ่าย