(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 661

ตอนที่ 661 ปฏิเสธการยั่วยวน

อยู่ในวงการบันเทิง ต้องเผชิญหน้ากับสิ่งล่อลวงต่างๆ

เงินทอง ชื่อเสียง ความงาม…น้อยคนนักที่จะควบคุมตัวเองได้ คนที่ตกไปอยู่ในห้วงดังกล่าวมันมีนับไม่ถ้วน

ตั้งแต่ลู่เฉินเข้าวงการมา เขาผ่านประสบการณ์การถูกยั่วยวนแบบนี้มากมาย ถ้าไม่ใช่เพราะปกติเขาระมัดระวังตัวเองเป็นอย่างดี เกรงว่าจะต้องเจอเรื่องแบบนี้มากกว่านี้สองสามเท่ากระทั่งสิบกว่าเท่า

ดาราที่เป็นที่นิยมสูงอย่างลู่เฉิน ทั้งยังไม่แต่งงาน แน่นอนว่าต้องเป็นผู้ชายที่เหมือนเพชรหรือทองคำในวงการ ดึงดูดผู้หญิงมากมายให้มาสนใจเขาเป็นเรื่องปกติ ถ้าเขายินยอม เขาอยากจะเล่นด้วยสักกี่คนก็ได้

ศิลปินบางคนเป็นแบบนี้ กินมั่วไปหมดอย่างตามใจตัวเอง ทั้งยังสร้างข่าวฉาวเพื่อเพิ่มความดังให้กับตัวเอง เพียงแค่ยังไม่แต่งงานคำวิจารณ์ก็มักจะอะลุ้มอล่วยให้ ทุกคนไม่ถือสาหาความ

จินเจียน่ายังอายุน้อย และสวยมาก มีลักษณะแบบสาวต่างชาติ อีกทั้งเธอยังแอบเปิดโอกาสให้อย่างชัดเจน ผู้ชายคนไหนบ้างที่ไม่หวั่นไหว ลู่เฉินก็เหมือนกัน

แต่ลู่เฉินไม่เหมือนกับคนอื่น เขามีความเชื่อและความมั่นคงของตัวเอง มีคนรักที่เขาต้องทะนุถนอม

ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธจินเจียน่า

ต่อให้ไม่พูดถึงเรื่องความรัก ลู่เฉินก็ไม่ชอบนำเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน ถ้าเกิดเขามีความสัมพันธ์อะไรกับฝ่ายนั้น ก็เท่ากับเป็นการฝังลูกระเบิดเอาไว้ในกองละคร

จินเจียน่าคิดไม่ถึงว่าลู่เฉินจะปฏิเสธเธออย่างง่ายดายขนาดนี้ ราวกับไม่ทันได้คิดเลย ทำให้เธอที่ปกติประสบความสำเร็จเรื่องผู้ชายเสมอรู้สึกแปลกใจมากจนอึ้งไป

ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อย โบกขวดน้ำแร่ในมือบอกว่า “แล้วก็ ขอบคุณครับสำหรับน้ำ”

นี่หมายถึงการไล่แขก

แต่จินเจียน่าไม่ยอมแพ้ ยังอยากจะลองอีกครั้ง “อาจารย์ลู่เฉินคะ…”

“พี่ลู่เฉิน!”

ตอนนั้นเอง เสียงไพเราะสดใสดังมาจากเบื้องหลังของลู่เฉิน

ลู่เฉินอดหันไปดูไม่ได้ แล้วก็ต้องยิ้มออกมา “เสี่ยวชู”

คนที่มาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นมู่เสี่ยวชู

มู่เสี่ยวชูไม่ได้อยู่ในกองถ่าย ‘ยัยตัวร้ายกับนายต่างดาว’ เธอปรากฏตัวที่นี่ แน่นอนว่ามาเยี่ยมชมงาน

วันนี้อากาศร้อน เธอสวมเสื้อยืดลายการ์ตูนแขนสั้นกับกางเกงยีนส์ขาสั้น ท่อนขาคู่ขาวราวเนื้อหยกดูล่อตา ผมยาวสยายกับรอยยิ้มอ่อนหวาน เหมือนกับนักศึกษาสาวสวยประจำมหาวิทยาลัยคนหนึ่ง

เทียบกับจินเจียน่าแล้ว มู่เสี่ยวชูไม่ได้ดูเซ็กซี่น่าดึงดูด แต่เธอสดใสน่ารัก มีความบริสุทธิ์ที่ไม่ถูกแปดเปื้อน ทำให้ฝ่ายแรกดูจืดเจื่อนไป!

ลู่เฉินลุกขึ้นยืน ยิ้มถามว่า “เธอมาได้ยังไง”

มู่เสี่ยวชูเอามือไพล่หลัง หัวเราะคิกคักวิ่งมาหยุดตรงหน้าเขาตอบว่า “วันนี้หนูหยุดพักผ่อน ได้ยินพี่เฟยบอกว่าพี่มาถ่ายละครที่มหาวิทยาลัยของหนู เลยมาเยี่ยมทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี!”

ลู่เฉินเข้าใจแล้ว

มู่เสี่ยวชูเป็นนักศึกษาของวิทยาลัยภาษาต่างประเทศแห่งปักกิ่ง ตอนแรกที่เธอเข้าร่วมประกวดรายการ ‘ขับร้องให้ก้องจีน’ เธอยังอยู่ปีหนึ่ง แม้ต่อมาเธอได้เซ็นสัญญากับเฟยสือเรคคอร์ดแล้ว แต่เธอไม่ได้ลาออกจากวิทยาลัยไปเลย

ดังนั้นที่เธอบอกว่าตัวเองเป็น ‘เจ้าบ้าน’ ไม่ถือว่าผิด

ลู่เฉินยิ้ม “ดีสิ มื้อเที่ยงนี้เธอเลี้ยงด้วย!”

“เลี้ยงก็เลี้ยงสิ”

มู่เสี่ยวชูตอบรับอย่างว่าง่าย “หนูรู้ว่าแถวนี้มีร้านไหนอร่อยบ้าง”

ลู่เฉินโบกมือ “ไปเถอะ!”

เขาหันไปพยักหน้าให้จินเจียน่า จากนั้นสั่งงานกับผู้ช่วยไม่กี่ประโยค แล้วตามมู่เสี่ยวชูออกไปหาอะไรกิน

จินเจียน่ามองดูเงาเบื้องหลังของคนทั้งสอง ได้แต่กัดริมฝีปากอย่างแรง

“ผู้หญิงคนนี้ต้องอยากยั่วยวนพี่แน่นอน…”

ระหว่างทางเดินในสวนป่าของวิทยาลัย มู่เสี่ยวชูพูดกับลู่เฉินด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “พี่ลู่เฉิน พี่ต้องระวังนะ”

ลู่เฉินทำหน้าไม่ถูก “ยั่วยวนอะไรกันเล่า เด็กน้อยอย่าซี้ซั้วพูด”