ตอนที่ 718 โปรดให้อภัย
ภายในห้องนอนของโรงแรมฮิลตัน หลังจากเสียงที่ทำให้คนเลือดสูบฉีดดำเนินต่อเนื่องนานมาก ในที่สุดก็สงบลง
บนหน้าผากของเฉินเฟยเอ๋อร์เต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดละเอียดเม็ดใสดุจคริสตัล เส้นผมสองสามเส้นติดอยู่บนใบหน้ามีเสน่ห์และความยั่วยวนมากเป็นพิเศษ ใบหน้าแดงระเรื่อขณะหลับตา เหมือนแมวเพิ่งถูกป้อนจนอิ่ม เพลิดเพลินไปกับรสชาติที่ยังหลงเหลืออยู่ในใจอย่างเต็มอิ่ม
ลู่เฉินมือซ้ายกอดเธอ มือขวาเลื่อนไปข้างล่างภายใต้ผ้าห่มผ้าฝ้ายบางๆ ทำเอาแฟนสาวร้องครางอย่างช่วยไม่ได้
“พอได้แล้ว มันจั๊กจี้มาก…”
ลู่เฉินหัวเราะฮิๆ กระชับกอดเธอให้แน่นขึ้น ถามว่า “คุณกับหลี่มู่ซือนัดกันไวแล้วใช่ไหมครับ”
ก่อนหน้านี้ตอนอยู่ในรถขณะที่กำลังกลับโรงแรม หลี่มู่ซือก็เริ่มแปลกๆ แล้ว จะต้องรู้ว่าเฉินเฟยเอ๋อร์มาแน่นอน ไม่อย่างนั้นเฉินเฟยเอ๋อร์จะมารออยู่ในห้อง มอบเซอร์ไพรส์ที่ยิ่งใหญ่ให้เขาเช่นนี้ได้อย่างไร
ห้องพักสำหรับนักธุรกิจในโรงแรมฮิลตันห้องนี้ หลี่มู่ซือเป็นคนจองเอง
เฉินเฟยเอ๋อร์หัวเราะคิกคักเอ่ยว่า “นัดกันอะไร ฉันไม่ให้มู่ซือบอกนายต่างหาก”
ลู่เฉินจนใจ “คุณหนีมาแบบนี้ งานที่โรงถ่ายไหวโหรวก็ต้องหยุดใช่ไหมครับ”
‘ยัยตัวร้ายกับนายต่างดาว’ กำลังออกอากาศอย่างคึกคักเร่าร้อนในประเทศจีนและประเทศเกาหลี งานถ่ายทำของกองละครจึงตึงเครียดมากอย่างไม่ต้องสงสัย ก่อนลู่เฉินจะมาอเมริกา ได้ปรึกษากับผู้กำกับฟางฮุ่ยเพื่อปรับเปลี่ยนแผนการถ่ายทำ ถึงเจียดเวลาออกมาได้
ตอนนี้เฉินเฟยเอ๋อร์ก็บินตามมาที่อเมริกาเหมือนกัน ทางกองถ่ายจะต้องได้รับผลกระทบมากแน่นอน
เฉินเฟยเอ๋อร์ขยับตัว เพื่อให้ตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของลู่เฉินสบายขึ้น แล้วพูดอย่างไม่รับผิดชอบว่า “ไม่สนแล้ว ฉันอยากจะมาอยู่เป็นเพื่อนนาย”
ลู่เฉินซึ้งใจมาก อดไม่ได้ที่จะก้มศีรษะจูบใบหน้าของเธอ
หยุดก็หยุดสิ มากสุดสองสามสัปดาห์นี้เปลี่ยนเป็นออกอากาศหนึ่งตอนต่อสัปดาห์ แล้วก็ขอโทษกับแฟนๆ และผู้ชมเสียหน่อย อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรมาก
มีคุณอยู่ด้วยแล้วดีจริงๆ…
ในใจของเขาแอบพูดแบบนี้
จ๊อกๆ~
เสียงแปลกๆ ดังมาจากใต้ผ้าห่ม ทำลายบรรยากาศที่อบอุ่นหวานชื่นของทั้งสอง
“ว้าย!”
เฉินเฟยเอ๋อร์หน้าแดงทันที
ลู่เฉินยิ้มเอ่ยว่า “ท้องหิวมากใช่ไหมครับ ผมจะให้โรงแรมเอาอาหารขึ้นมาส่ง”
การบริการภายในโรงแรมฮิลตันดีมาก พวกลูกค้าไม่ว่าอยากจะกินอะไรตอนไหน แค่นอนอยู่บนเตียงใช้โทรศัพท์เปิดแอปพลิเคชันเฉพาะของพวกเขาก็สามารถสั่งได้แล้ว สะดวกมากและไม่มีเวลาจำกัด
เฉินเฟยเอ๋อร์ใช้ผ้าห่มปิดหน้าตัวเอง แล้วพูดอู้อี้ว่า “ไม่ได้กินอะไรบนเครื่องบินเลย…”
ลู่เฉินหัวเราะฮ่าๆ หยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนหัวเตียง ไม่ช้าก็สั่งอาหารชุดคู่รักโรแมนติก
รอให้ทั้งสองคนลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย อาหารรสเลิศก็ถูกพนักงานนำมาส่งถึงห้องแล้ว
จุดเทียน แล้วทั้งสองคนก็กินไปคุยกันไป
แน่นอนว่าเฉินเฟยเอ๋อร์ต้องถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในเที่ยวบิน UD725 ถึงแม้เธอจะทำความเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากสื่อแล้ว และดูวิดีโอยาวสามนาทีแล้วก็ตาม แต่ได้ฟังจากปากของลู่เฉินมันเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
เมื่อฟังลู่เฉินเล่าจบ เธออดไม่ได้ที่จะจับมือของลู่เฉินแล้วเอ่ยว่า “ครั้งหน้า อย่าวู่วามแบบนี้อีก…”
ถึงแม้ลู่เฉินจะพูดอย่างสบายๆ แต่เธอจะไม่รู้ถึงอันตรายในตอนนั้นได้อย่างไร
วูล์ฟ คุกคนนั้นยิงปืนใส่ลู่เฉิน และเขายังเป็นสมาชิกนาวิกโยธินสหรัฐ!
ฝ่ามือของเฉินเฟยเอ๋อร์เย็นมาก
ลู่เฉินพยักหน้าเอ่ยว่า “ผมรู้ครับ คราวหน้าผมจะระวังครับ”
เฉินเฟยเอ๋อร์ส่ายหน้ากล่าวว่า “เมื่อกี้ฉันพูดผิดไป น่าจะไม่มีครั้งหน้าแล้ว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: (นิยายแปล) Perfect Superstar