(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 791

ตอนที่ 791 วันวาเลนไทน์ (3)

หังโจว ไป๋ตี

ทะเลสาบซีหูยามค่ำคืน มีทิวทัศน์ที่แตกต่างไปจากตอนกลางวัน พระจันทร์ครึ่งเสี้ยวลอยอยู่บนท้องนภา ดวงดาวประดับท้องฟ้ายามราตรี ฉากทิวทัศน์ที่สวยงามของภูเขาและทะเลสาบ ทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับส่องสะท้อนโลกมนุษย์ ทำให้ผู้คนรู้สึกดวงตาพร่าพรายโดยไม่รู้ตัว

วันนี้เป็นวันที่ยี่สิบเก้าของปีเก่าตามปฏิทินจีน ตามหลักแล้วไป๋ตีไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวมากนัก แต่บนสะพานขาดกลับมีคนเดินขวักไขว่ไปมา ยามที่ทอดสายตามองมองเห็นคู่รักเป็นคู่ๆ

เนื่องจากวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์เช่นกัน คู่รักหลายคู่จึงมาเดินเล่นชมวิวที่นี่ ดื่มด่ำช่วงเวลาโรแมนติกที่เป็นของคนทั้งสอง หรือไม่ก็นั่งริมทะเลสาบ พูดจากระซิบกระซาบเคียงข้างกันใต้ต้นหลิว อากาศของที่นี่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายที่หอมหวาน

ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์เดินจูงมือกันท่ามกลางกลุ่มผู้คน

ทั้งสองคนสวมผ้าปิดปาก เฉินเฟยเอ๋อร์ยังใส่หมวกถักไหมพรมอีกด้วย ดังนั้นไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครจำได้ ที่สำคัญที่สุดคือผู้คนที่รายล้อมอยู่ในตอนนี้ต่างสนใจคนรักที่อยู่ข้างกายมากที่สุด ไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีดาราดังสองคนอยู่ท่ามกลางพวกเขา

เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้มพราย ดึงมือลู่เฉินกระโดดโลดเต้นสองสามครั้ง ราวกับเด็กสาวที่เพิ่งตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก ส่งรสชาติของความดีใจและความสุขแผ่กระจายออกมาจากภายใน

นี่คือวันวาเลนไทน์ครั้งที่สามที่ทั้งสองคนได้ฉลองร่วมกัน ในวันที่พิเศษแบบนี้ ระลึกถึงวันที่ทั้งสองคนได้พบกันรู้จักกัน ได้รักกัน รู้สึกว่าสิ่งที่มีความสุขมากที่สุดในชีวิตคนเราก็มีเพียงเท่านี้

“พี่ชายคนหล่อ…”

เพิ่งจะเดินผ่านสะพานขาด จู่ๆ มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งหอบช่อดอกกุหลาบไว้ในอ้อมอกโผล่ออกมาจากกลุ่มผู้คนขวางทางเดินของคนทั้งสอง เงยหน้าพูดกับลู่เฉินว่า “วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ แฟนของพี่สวยขนาดนี้ ทำไมพี่ไม่ซื้อดอกกุหลาบให้เธอสักดอกล่ะ!”

เธอทำสีหน้าจริงจัง เหมือนกำลังฟ้องการกระทำที่แสนชั่วร้ายของเขา

เฉินเฟยเอ๋อร์อดไม่ได้หัวเราะ ‘พรืด’ ออกมา รู้ทั้งรู้ว่าอีกฝ่ายแค่ใช้ลูกไม้ตื้นๆ ในการขายดอกไม้ แต่ก็ยังรู้สึกดีใจมาก

ลู่เฉินจงใจแกล้งเด็กผู้หญิงขายดอกไม้คนนี้ “หนูรู้ได้ยังไงว่าเธอสวยมาก!”

เฉินเฟยเอ๋อร์ปกปิดตัวเองอย่างมิดชิด เผยให้เห็นแค่ดวงตาและจมูกเท่านั้น มองไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริง

เด็กผู้หญิงพูดอย่างจริงจังว่า “พี่หล่อขนาดนี้ พี่สาวคนนี้ก็ต้องเป็นคนสวยแน่นอน สาวสวยคู่กับคนหล่อไงคะ!”

คราวนี้ลู่เฉินมีความสุขมาก “แล้วหนูขายดอกไม้ราคาเท่าไร”

เมื่อเห็นสาวน้อยน่ารักอยู่ตรงหน้า ลู่เฉินพลางนึกถึงวันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว

วันวาเลนไทน์ปีที่แล้วเขากับเฉินเฟยเอ๋อร์ไปฉลองที่ฮ่องกงด้วยกัน จำได้ว่าตอนนั้นเจอเด็กผู้หญิงขายดอกไม้คนหนึ่งบนถนนของฮ่องกงพอดี และได้ซื้อดอกกุหลาบมาหนึ่งตะกร้า

เด็กผู้หญิงตอบว่า “ดอกละสิบหยวน หนึ่งช่อสิบเอ็ดดอกหนึ่งร้อยหยวนค่ะ!”

ขณะที่ตอบเธอได้กะพริบดวงตากลมโต มองลู่เฉินด้วยแววตาที่คาดหวัง

เฉินเฟยเอ๋อร์สงสัย ถามว่า “สาวน้อย หนูมาขายดอกไม้คนเดียว พ่อแม่ของหนูไม่เป็นห่วงเหรอ”

เด็กผู้หญิงหันหน้าชี้นิ้วไปที่สามีภรรยาคู่หนึ่งซึ่งกำลังเข็นรถดอกไม้อยู่ตรงสะพานขาด พลางบอกว่า “พวกเขาอยู่ทางโน้นค่ะ…”

ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อยเอ่ยว่า “งั้นหนูพาพวกเราไปที่นั่น ฉันอยากซื้อเยอะกว่านี้”

ข้างนอกอากาศหนาวเหน็บ และยังเป็นวันส่งท้ายปี ครอบครัวหนึ่งออกมาเร่ขายดอกไม้ที่สะพานขาด เพื่อประทังชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย มองดูใบหน้าแดงก่ำของเด็กผู้หญิง รู้สึกอดไม่ได้ที่จะสงสาร

“ได้เลยค่ะ!”

เด็กผู้หญิงรู้ว่าจะได้ทำการค้าครั้งใหญ่ ขานรับเสียงดังทันที

รถขายดอกไม้เป็นรถสามล้อคันหนึ่ง ถังพลาสติกสี่ห้าใบวางอยู่ด้านบนของแผ่นไม้ ข้างในคือดอกกุหลาบที่ห่อเป็นช่อ สามีภรรยาทั้งสองคนเร่ขายอย่างกระตือรือร้น แต่ธุรกิจไม่เป็นดั่งใจหวัง

“แม่ พี่ชายคนนี้บอกว่าจะซื้อดอกกุหลาบเยอะๆ!”

เด็กผู้หญิงขายดอกไม้พาพวกลู่เฉินทั้งสองคนเข้ามา พร้อมกับร้องตะโกนด้วยความดีอกดีใจ

ลู่เฉินยื่นดอกกุหลาบในมือให้เฉินเฟยเอ๋อร์ พร้อมกับยิ้มเอ่ยว่า “ที่รัก สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ!”

เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้มพราย รับดอกกุหลาบดอกนั้น แววตาเป็นประกายน่าประทับใจ!

กลุ่มผู้คนต่างเข้ามาโอบล้อม ไม่ใช่เพราะค้นพบฐานะของพวกเขา แต่เพราะเริ่มแจกดอกกุหลาบฟรีต่างหาก คู่รักที่เดินผ่านสะพานขาดจะได้รับดอกไม้สดซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักหนึ่งดอก

ให้ดอกกุหลาบคนอื่นเป็นของขวัญกลิ่นหอมคงค้างอยู่กับมือ ลู่เฉินจูงมือเฉินเฟยเอ๋อร์ ถอยห่างออกจากกลุ่มผู้คนอย่างเงียบๆ ไปพร้อมกับความสุข

จางเสี่ยวฟางขับรถเมอร์เซเดสเบนซ์มารอรับที่สะพานขาด หลังจากทั้งสองคนขึ้นรถแล้วจึงมุ่งหน้าไปยังสนามบินหังโจว

วันพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของปี เนื่องจากลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์จะต้องร่วมงานกาล่าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ ดังนั้นจึงจองตั๋วเครื่องบินกลับเมืองหลวงคืนนี้ และตอนนี้ก็ถึงเวลาพอดี

ระหว่างทางไปสนามบิน จางเสี่ยวฟางได้เปิดวิทยุ

“ยินดีต้อนรับสู่เอฟเอ็ม 103.7 วิทยุมหานคร วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ อืม เป็นวันที่แสนพิเศษ…”

เสียงนุ่มละมุนของพิธีกร กับเสียงดนตรีเบาๆ ดังขึ้นภายในรถ “ขออวยพรให้คู่รักทุกคู่รักกันไปนานๆ นอกจากนี้ขอมอบสองบทเพลงรักให้กับผู้ฟังที่เป็นคนโสดทั้งหลายรวมถึงตัวผมเองด้วย!”

“เพลงแรกมาจากลู่เฉิน ‘ครวญสำนวนคนโสด’[1]!”

ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์ต่างสบตายิ้มให้กัน เฉินเฟยเอ๋อร์ซบที่ไหล่ของลู่เฉินเบาๆ

“ฉันไขว่คว้าความรักไว้ไม่อยู่ ได้แต่ตาละห้อยมองดูมันลอยผ่านไป บนโลกนี้คนมีความสุขมีถมไป แล้วทำไมไม่รวมฉันเข้าไปด้วยอีกสักคน ฉันดิ้นรนเด็ดเดี่ยวเพียงเพราะรัก เคยได้ลิ้มลองความเจ็บปวดของความรักมากพอแล้ว คนที่พ่ายแพ้ในความรักมีอยู่ทุกที่…”

“คิดจะรักต้องไม่กลัวผิดพลาดยิ่งผิดหวังต้องยิ่งกล้า คิดจะรักต้องรู้จักยืนหยัดมั่นคง คนโสดทุกคนโปรดจงรู้ไว้อยากรักต้องอย่ากลัวความเจ็บปวด!”

…………………………………………………………………………

[1] 《单身情歌》หรือเพลง ครวญสำนวนคนโสด เนื้อร้อง อี้เจียฝู (易家福) ทำนอง เฉินเหย้าชวน (陈耀川)