(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 791

ตอนที่ 791 วันวาเลนไทน์ (3)

หังโจว ไป๋ตี

ทะเลสาบซีหูยามค่ำคืน มีทิวทัศน์ที่แตกต่างไปจากตอนกลางวัน พระจันทร์ครึ่งเสี้ยวลอยอยู่บนท้องนภา ดวงดาวประดับท้องฟ้ายามราตรี ฉากทิวทัศน์ที่สวยงามของภูเขาและทะเลสาบ ทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับส่องสะท้อนโลกมนุษย์ ทำให้ผู้คนรู้สึกดวงตาพร่าพรายโดยไม่รู้ตัว

วันนี้เป็นวันที่ยี่สิบเก้าของปีเก่าตามปฏิทินจีน ตามหลักแล้วไป๋ตีไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวมากนัก แต่บนสะพานขาดกลับมีคนเดินขวักไขว่ไปมา ยามที่ทอดสายตามองมองเห็นคู่รักเป็นคู่ๆ

เนื่องจากวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์เช่นกัน คู่รักหลายคู่จึงมาเดินเล่นชมวิวที่นี่ ดื่มด่ำช่วงเวลาโรแมนติกที่เป็นของคนทั้งสอง หรือไม่ก็นั่งริมทะเลสาบ พูดจากระซิบกระซาบเคียงข้างกันใต้ต้นหลิว อากาศของที่นี่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายที่หอมหวาน

ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์เดินจูงมือกันท่ามกลางกลุ่มผู้คน

ทั้งสองคนสวมผ้าปิดปาก เฉินเฟยเอ๋อร์ยังใส่หมวกถักไหมพรมอีกด้วย ดังนั้นไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครจำได้ ที่สำคัญที่สุดคือผู้คนที่รายล้อมอยู่ในตอนนี้ต่างสนใจคนรักที่อยู่ข้างกายมากที่สุด ไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีดาราดังสองคนอยู่ท่ามกลางพวกเขา

เฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้มพราย ดึงมือลู่เฉินกระโดดโลดเต้นสองสามครั้ง ราวกับเด็กสาวที่เพิ่งตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก ส่งรสชาติของความดีใจและความสุขแผ่กระจายออกมาจากภายใน

นี่คือวันวาเลนไทน์ครั้งที่สามที่ทั้งสองคนได้ฉลองร่วมกัน ในวันที่พิเศษแบบนี้ ระลึกถึงวันที่ทั้งสองคนได้พบกันรู้จักกัน ได้รักกัน รู้สึกว่าสิ่งที่มีความสุขมากที่สุดในชีวิตคนเราก็มีเพียงเท่านี้

“พี่ชายคนหล่อ…”

เพิ่งจะเดินผ่านสะพานขาด จู่ๆ มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งหอบช่อดอกกุหลาบไว้ในอ้อมอกโผล่ออกมาจากกลุ่มผู้คนขวางทางเดินของคนทั้งสอง เงยหน้าพูดกับลู่เฉินว่า “วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ แฟนของพี่สวยขนาดนี้ ทำไมพี่ไม่ซื้อดอกกุหลาบให้เธอสักดอกล่ะ!”

เธอทำสีหน้าจริงจัง เหมือนกำลังฟ้องการกระทำที่แสนชั่วร้ายของเขา

เฉินเฟยเอ๋อร์อดไม่ได้หัวเราะ ‘พรืด’ ออกมา รู้ทั้งรู้ว่าอีกฝ่ายแค่ใช้ลูกไม้ตื้นๆ ในการขายดอกไม้ แต่ก็ยังรู้สึกดีใจมาก

ลู่เฉินจงใจแกล้งเด็กผู้หญิงขายดอกไม้คนนี้ “หนูรู้ได้ยังไงว่าเธอสวยมาก!”

เฉินเฟยเอ๋อร์ปกปิดตัวเองอย่างมิดชิด เผยให้เห็นแค่ดวงตาและจมูกเท่านั้น มองไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริง

เด็กผู้หญิงพูดอย่างจริงจังว่า “พี่หล่อขนาดนี้ พี่สาวคนนี้ก็ต้องเป็นคนสวยแน่นอน สาวสวยคู่กับคนหล่อไงคะ!”

คราวนี้ลู่เฉินมีความสุขมาก “แล้วหนูขายดอกไม้ราคาเท่าไร”

เมื่อเห็นสาวน้อยน่ารักอยู่ตรงหน้า ลู่เฉินพลางนึกถึงวันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว

วันวาเลนไทน์ปีที่แล้วเขากับเฉินเฟยเอ๋อร์ไปฉลองที่ฮ่องกงด้วยกัน จำได้ว่าตอนนั้นเจอเด็กผู้หญิงขายดอกไม้คนหนึ่งบนถนนของฮ่องกงพอดี และได้ซื้อดอกกุหลาบมาหนึ่งตะกร้า

เด็กผู้หญิงตอบว่า “ดอกละสิบหยวน หนึ่งช่อสิบเอ็ดดอกหนึ่งร้อยหยวนค่ะ!”

ขณะที่ตอบเธอได้กะพริบดวงตากลมโต มองลู่เฉินด้วยแววตาที่คาดหวัง

เฉินเฟยเอ๋อร์สงสัย ถามว่า “สาวน้อย หนูมาขายดอกไม้คนเดียว พ่อแม่ของหนูไม่เป็นห่วงเหรอ”

เด็กผู้หญิงหันหน้าชี้นิ้วไปที่สามีภรรยาคู่หนึ่งซึ่งกำลังเข็นรถดอกไม้อยู่ตรงสะพานขาด พลางบอกว่า “พวกเขาอยู่ทางโน้นค่ะ…”

ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อยเอ่ยว่า “งั้นหนูพาพวกเราไปที่นั่น ฉันอยากซื้อเยอะกว่านี้”

ข้างนอกอากาศหนาวเหน็บ และยังเป็นวันส่งท้ายปี ครอบครัวหนึ่งออกมาเร่ขายดอกไม้ที่สะพานขาด เพื่อประทังชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย มองดูใบหน้าแดงก่ำของเด็กผู้หญิง รู้สึกอดไม่ได้ที่จะสงสาร

“ได้เลยค่ะ!”

เด็กผู้หญิงรู้ว่าจะได้ทำการค้าครั้งใหญ่ ขานรับเสียงดังทันที

รถขายดอกไม้เป็นรถสามล้อคันหนึ่ง ถังพลาสติกสี่ห้าใบวางอยู่ด้านบนของแผ่นไม้ ข้างในคือดอกกุหลาบที่ห่อเป็นช่อ สามีภรรยาทั้งสองคนเร่ขายอย่างกระตือรือร้น แต่ธุรกิจไม่เป็นดั่งใจหวัง

“แม่ พี่ชายคนนี้บอกว่าจะซื้อดอกกุหลาบเยอะๆ!”

เด็กผู้หญิงขายดอกไม้พาพวกลู่เฉินทั้งสองคนเข้ามา พร้อมกับร้องตะโกนด้วยความดีอกดีใจ