(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 849

ตอนที่ 849 ไอเดียใหม่

ตอนนั้นเมื่อหลี่มู่ซือได้พบกับลู่เฉินครั้งแรก ก็ไม่ได้รู้สึกถูกชะตาอะไรมาก

เธอมีความรู้โดดเด่นและลำพองใจแต่กำเนิด ผู้ชายคนเดียวที่เธอชื่นชมคือพ่อของเธอ แม้แต่พี่ชายของเธอหลี่มู่หรงก็ไร้ค่าในสายตาเธอ สำหรับหลี่มู่ไป๋น้องชายของเธอ เธอมองว่าเขาเป็นเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะอยู่เลย

ลู่เฉินที่ถูกหลี่มู่ไป๋มองว่าเป็นเพื่อน ตอนแรกเธอมองว่าเป็นเพียงคนที่เข้ามาประจบคนมีอำนาจเท่านั้น ลูกหลานตระกูลหลี่พบเจอคนแบบนี้มาเยอะมากตั้งแต่เล็ก

แต่หลังจากได้สัมผัสคลุกคลีกันมาช่วงหนึ่ง ท่าทีของหลี่มู่ซือที่มีต่อลู่เฉินก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความคิดสร้างสรรค์ที่เหมือนอัจฉริยะอย่างรูปแบบการระดมทุนออนไลน์ แม้ว่าปากจะไม่เคยเอ่ยว่ายอมรับก็ตาม แต่ในใจเธอแสดงความนับถือไปแล้ว

เธอสามารถบริหารบริษัทหนึ่งให้เข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์แนสแด็กได้ และกลายมาเป็นหนึ่งในบุคคลที่โดดเด่นที่สุดของคนรุ่นใหม่ในแวดวงปักกิ่ง ก็อยู่บนพื้นฐานที่ลู่เฉินสร้างไว้นั่นเอง

หากเป็นเพียงแค่เว็บไซต์ระดมทุนเท่านั้น หลี่มู่ซือคงไม่ยอมลงให้ลู่เฉินขนาดนี้ หากมองข้ามพรสวรรค์ในวงการเพลงและการแสดงของลู่เฉินไป บริษัทแฮปปี้เอ็นเตอร์เทนเมนต์ที่เขาสร้างขึ้นก็รุ่งเรืองในประเทศเอามากๆ ก่อนอื่นเริ่มต้นด้วยการสร้างเกม ‘แฮบปี้ฟาร์ม’ ที่ทำให้กระแสการขโมยผักเป็นที่นิยมขึ้นมา หลังจากนั้นก็ขายให้บริษัทเกมเฟยซวิ่นด้วยราคาสูงลิ่ว

ตอนนี้บริษัทแฮปปี้เอ็นเตอร์เทนเมนต์ยังเปิดตัวเกม ‘พืชปะทะซอมบี้’ เกม ‘แอ็งกรีเบิดส์’ เกม ‘ฟรุตนินจา’ และเกมโทรศัพท์มือถืออื่นๆ ทุกเกมขายดีมาก แน่นอนว่าได้กลายเป็นบริษัทเกมใหม่ที่ได้รับการจับตามองจากคนในแวดวงที่สุด

ว่ากันว่าบริษัทแฮปปี้เอ็นเตอร์เทนเมนต์จะเข้าสู่ตลาดเกมออนไลน์ที่มีกำไรมหาศาลอย่างเต็มกำลัง และตอนนี้กำลังพัฒนาเกมที่เกี่ยวข้องกับภาพยนตร์เรื่อง ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ ด้วย

จากที่หลี่มู่ซือทราบมา ความคิดสร้างสรรค์ที่โดดเด่นของเกมเหล่านี้ล้วนมาจากมือของลู่เฉิน และลู่เฉินยังถือหุ้นของบริษัทแฮปปี้เอ็นเตอร์เทนเมนต์เอาไว้อย่างน้อย 80% ด้วย ไม่รับการสนับสนุนและการลงทุนจากภายนอกแม้แต่หยวนเดียว

แม้ว่าบริษัทแฮปปี้เอ็นเตอร์เทนเมนต์จะไม่ได้เข้าตลาดหลักทรัพย์ แต่จากการประเมินมูลค่าธุรกิจมันมีมูลค่าอย่างน้อยห้าพันล้าน หากเกมออนไลน์ใหม่อย่าง ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ ประสบความสำเร็จ ก็จะทะลุหมื่นล้านได้อย่างง่ายดาย

ทรัพย์สินของลู่เฉินมากแค่ไหนคิดเอาก็คงรู้ได้!

หลี่มู่ซือยังเสียใจที่ตอนนั้นไม่ได้ร่วมลงทุนในบริษัทแฮปปี้เอ็นเตอร์เทนเมนต์ ในตอนนั้นหากเธอแสดงเจตนาว่าอยากเป็นหุ้นส่วน เชื่อว่าลู่เฉินต้องไม่ปฏิเสธแน่ มาถึงตอนนี้คงได้รับผลตอบแทนจากการลงทุนหลายสิบหรือหลายร้อยเท่าแล้ว!

เรื่องที่ผ่านไปแล้วหลี่มู่ซือไม่เสียเวลาคิดมาก ที่เธอคิดก็คือให้ความสำคัญกับปัจจุบัน ดังนั้นถือโอกาสนี้ลองเชิงลู่เฉินเสียหน่อย ดูว่าจะเคาะไอเดียล้ำค่าเหมือนอย่างเว็บไซต์ระดมทุน เกมแฮปปี้ฟาร์ม หรืออะไรทำนองนี้ออกมาจากลู่เฉินได้หรือไม่

เคาะไม่ออกก็ไม่เป็นไร แต่หากเคาะอะไรออกมาได้อย่างนั้นก็กำไรแล้ว

แน่นอนว่าเธอเองก็ไม่ได้จริงจัง มีเจตนาล้อเล่นอยู่ในนั้น ถือว่ากึ่งเล่นกึ่งจริง ถูกลู่เฉินปฏิเสธก็ไม่เป็นไร

แต่เมื่อเห็นลู่เฉินทำหน้าครุ่นคิด ในใจของหลี่มู่ซือจู่ๆ ก็เกิดความคิดบ้าๆ นับไม่ถ้วน ดวงตาสองข้างของเธอปล่อยลำแสงจดจ้องไปที่ลู่เฉินเขม็ง แก้มแดงขึ้นมาทันทีเพราะความตื่นเต้น

“รีบพูดๆ ฉันรู้ว่านายมีอะไรดีๆ!”

หลี่มู่ซือแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ดึงเฉินเฟยเอ๋อร์ไว้ก่อนจะพูดว่า “ฉันไม่ให้นายเสียเปรียบหรอก เงินลงทุนทั้งหมดฉันออกเอง ฉันขอหุ้นแค่หกสิบเปอร์เซ็นต์พอ ให้ลู่ซียี่สิบเปอร์เซ็นต์ แล้วให้ท่านผู้นี้ของบ้านนายยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เป็นไง?”

ตอนนี้เธอไม่ขาดเงิน ขาดก็เพียงแนวคิดทางธุรกิจที่สามารถยกระดับอาชีพของเธอไปอีกระดับต่างหาก

แล้วผมล่ะ หุ้นหนึ่งเปอร์เซ็นต์ก็ไม่มีเลยหรือ

ลู่เฉินยิ้มไม่ได้หัวเราะไม่ออก แต่ที่หลี่มู่ซือยกเงื่อนไขอย่างนี้ออกมาก็ถือว่าใจกว้างมาก เพียงเสนอความคิดสร้างสรรค์ก็ได้หุ้นสี่สิบเปอร์เซ็นต์ ในยุคสมัยที่การลงทุนถือเป็นราชาอย่างนี้เห็นได้น้อยมาก กระทั่งพูดได้เลยว่าผิดหลักการพื้นฐานของการทำธุรกิจ

แต่เมื่อย้อนกลับมาดูอีกที ลู่เฉินก็ไม่เดือดร้อนเรื่องเงินเช่นกัน เขามีทุนรอนที่จะทำให้ความคิดสร้างสรรค์ของตัวเองกลายเป็นความจริง เอาหุ้นทั้งหมดร้อยเปอร์เซ็นต์กุมไว้ในมือคนเดียวได้ เงื่อนไขอย่างนี้ถือว่าธรรมดามาก

เพียงแต่สำหรับลู่เฉินในตอนนี้ เงินเป็นเพียงตัวเลขเท่านั้น มากน้อยไม่ใช่ปัญหาเลย และความสนใจของเขาก็ไม่ได้อยู่ในด้านธุรกิจ เห็นได้ชัดว่าหลี่มู่ซือมาถูกทางแล้ว ดังนั้นถึงได้เสนอเงื่อนไขสุดพิเศษเช่นนี้

ลู่ซียี่สิบเปอร์เซ็นต์ เฉินเฟยเอ๋อร์ยี่สิบเปอร์เซ็นต์…เธอก็คิดได้นะ!

เฉินเฟยเอ๋อร์ตกใจมาก “ฉันไม่เอานะ…”

“เธอโง่เหรอ!”