(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 856

ตอนที่ 856 โปรยอาหารสุนัขจากที่ห่างไกล

ลู่เฉินและเฉินเฟยเอ๋อร์จับมือกันและก้าวไปตามทางเดินที่ปูด้วยก้อนกรวดหลากสี เดินผ่านสวนดอกไม้เมืองร้อนที่บานสะพรั่ง จนมาถึงหน้าประตูอาคารหลักของวิลล่าหลังใหญ่

เกาะแห่งนี้ที่ถูกสร้างขึ้นจากฝีมือมนุษย์นั้นมีประวัติความเป็นมาที่ไม่ยาวนานนัก แต่เจ้าของคนก่อนก็ได้ทุ่มเทพยายามอย่างมากในการเปลี่ยนแปลงเกาะนี้อย่างไม่ต้องสงสัยเลย ล้อมรอบไปด้วยสวนมะพร้าว แม้ว่าวิลล่าสีขาวสไตล์ยุโรปนี้จะไม่ได้มีค่าขนาดที่ถูกสร้างมาเป็นร้อยปี แต่ก็ไม่ได้ทำให้เสียบรรยากาศไปเลย กลับมีความทันสมัยและมีสไตล์มากขึ้นเสียอีก

ในสวนดอกไม้มีคนสวนกำลังตัดหญ้าอยู่ เมื่อเห็นทั้งสองคนเดินผ่านมาก็ทักทายกันอย่างสุภาพนอบน้อม

พื้นที่ของเกาะนางฟ้ามีขนาดเล็กมาก ถึงแม้ว่าจะอยู่ใกล้เกาะพาราไดซ์มาก แต่การบำรุงรักษาก็ยังเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในแต่ละวัน มีพนักงานที่รับผิดชอบในการจัดการบำรุงรักษา อย่างเช่นคนทำอาหาร คนสวน ช่างซ่อมบำรุง และคนงานจิปาถะอีกกว่าสิบคน พวกเขาส่วนใหญ่เป็นชาวมัลดีฟส์ และบริหารงานโดยคนดูแลบ้านชาวอังกฤษ

ลู่เฉินซื้อเกาะนางฟ้า คนงานที่รับผิดชอบในการจัดการบำรุงรักษาเหล่านี้เขาก็รับช่วงต่อมาเช่นกัน โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาสามารถพูดภาษาอังกฤษได้ ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาในการสื่อสารด้วยบทสนทนาง่ายๆ

ห่างไกลจากแผ่นดินใหญ่ แถมยังไม่มีการรบกวนจากนักท่องเที่ยวคนอื่น เกาะเล็กๆ ในมหาสมุทรลึกแห่งนี้เป็นเหมือนกับสรวงสวรรค์ที่เงียบสงบและงดงาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนดังอย่างลู่เฉินและเฉินเฟยเอ๋อร์ เรียกได้ว่าสถานที่นี้เป็นสวรรค์บนดินที่แสนอิสระได้เลย

แน่นอนว่าไม่ได้ตัดขาดจากการรบกวนของคนอื่นไปทั้งหมด ยกตัวอย่างเช่นคนที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูวิลล่าบานใหญ่ในขณะนี้ สวมเสื้อเชิ้ตลายสก็อตและกางเกงชายหาด แถมยังกอดสาวสวยคนหนึ่งไว้ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างทะเล้นๆ อีกด้วย

“พี่เฉิน ในที่สุดพี่ก็มาสักที!”

เขาเรียกลู่เฉินเสียงดัง ทิ้งสาวสวยไว้แล้วก็รีบเข้ามาหา ร้องตะโกนด้วยน้ำเสียงโอเวอร์เกินจริงว่า “พี่สะใภ้เฟยเอ๋อร์ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ พี่สวยขึ้นทุกวัน เลย ขอกอดหน่อยสิ!”

แล้วผู้ชายคนนี้ก็อ้าแขนของเขาเพื่อจะกอดเฉินเฟยเอ๋อร์ที่มีสีหน้าประหลาดใจสุดๆ เข้าไปจริงๆ

ป้าบ!

ลู่เฉินมีไหวพริบมากพอ รีบตบฝ่ามือไปบนหน้าอกของอีกฝ่ายเพื่อผลักเขาออกไป “ไปให้พ้น!”

อีกฝ่ายก็คือหลี่มู่ไป๋นั่นเอง เกาะนางฟ้าแห่งนี้ก็ได้เขาที่ไปออกหน้าเพื่อติดต่อกับนักธุรกิจชาวฝรั่งเศสคนนั้นและซื้อมันมา หลังจากนั้นผู้ชายคนนี้ก็ใช้ข้ออ้างว่าต้องการตรวจสอบสถานที่แห่งนี้ และแล่นมาเที่ยวเล่นที่นี่อย่างเพลิดเพลินก่อนใคร

แน่นอนว่าลู่เฉินก็ไม่ได้มีข้อโต้แย้งใดๆ หลังจากที่ซื้อเกาะเล็กๆ แห่งนี้แล้ว เขาไม่ได้เพียงแค่จะใช้เป็นสถานที่พักผ่อนสำหรับตัวเองและเฉินเฟยเอ๋อร์เท่านั้น แต่ในอนาคตก็จะให้ครอบครัวและเพื่อนๆ มาเที่ยวเล่นด้วยเช่นกัน ถึงอย่างไรวิลล่าแห่งนี้ก็มีขนาดใหญ่มากพอที่จะอาศัยอยู่หลายสิบคนได้อย่างไม่มีปัญหา

“โอ๊ย ผมช้ำ ในปหมดแล้วนะ!”

หลี่มู่ไป๋ก้าวถอยหลังไปสองก้าว มือทาบไว้บนหน้าอกด้วยท่าทางเคืองใจ “พี่เฉิน ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเพื่อผู้หญิงคนเดียว จะทำให้พี่ลงไม้ลงมือแม้แต่กับน้องชายของตัวเองได้ถึงขนาดนี้!”

ลู่เฉินอดไม่ได้ที่จะเตะเข้าไปอีกสักที “นายอ่านนิยายมากเกินไปแล้ว!”

หลี่มู่ไป๋หัวเราะอย่างซุกซน หันหน้าไปทางเฉินเฟยเอ๋อร์ที่กำลังปิดปากหัวเราะแล้วพูดเอาความดีความชอบเข้าตัวว่า “พี่สะใภ้ ชอบของขวัญชิ้นนี้ที่พี่เฉิน ให้พี่มากเลยใช่ไหม พอใจมากเลยใช่ไหมครับ นี่ถือว่ามีผลงานความดีความชอบของผมด้วยนะ!”

เฉินเฟยเอ๋อร์หัวเราะ “อื้ม ฉันมีความสุขและพอใจมากเลยล ะ ขอบใจ นายมากนะ”

ระหว่างทางมาที่นี่ลู่เฉินได้บอกกับเธอไว้แล้ว ถ้าเกิดไม่ได้ความช่วยเหลือจากหลี่มู่ไป๋ เขาก็ยังสามารถซื้อเกาะนี้ได้อยู่ แต่ก็คงจะลำบากมากกว่านี้ขึ้นสักเล็กน้อย และราคาก็คงจะสูงกว่า 27 ล้านดอลลาร์อย่างแน่นอน

หลี่มู่ไป๋เป็นตัวแทนของตระกูลหลี่และตระกูลหลี่ก็มีอิทธิพลและความสัมพันธ์กับต่างประเทศ ซึ่งมีประโยชน์ต่อการซื้อขายแบบนี้เป็นอย่างมาก

“ครอบครัวเดียวกันไม่จำเป็นต้องเกรงใจไปหรอก…”ไอรีนโนเวล

หลี่มู่ไป๋เอื้อมมือไปดึงผู้หญิงคนก่อนหน้าเข้ามาหา แล้วพูดว่า “พี่สะใภ้ นี่คือเสียวหรุ่ย เพิ่งจบมหาวิทยาลัยปีนี้ อยากจะเข้าไปเติบโตในวงการภาพยนตร์และโทรทัศน์ อนาคตฝากพี่ดูแลเธอหน่อยนะครับ”