ตอนที่ 865 เส้นทางที่ยั่งยืน
หลังจากประลองกันเรียบร้อยแล้ว ลู่เฉินและคนอื่นๆ ก็รับประทานอาหารเจกันที่วัดเส้าหลิน
อาหารเจของวัดเส้าหลินค่อนข้างมีชื่อเสียง หัวหน้าเชฟผู้เชี่ยวชาญเป็นสุดยอดเชฟระดับประเทศ หากเป็นหัวหน้าเชฟอยู่ข้างนอกก็มีรายได้เป็นล้านหยวนต่อปี แต่เขาเกิดที่วัดเส้าหลินและศรัทธาในพระพุทธศาสนา ดังนั้นเขาจึงเป็นหัวหน้าเชฟในวัดนี้มาโดยตลอด
อาหารเจมื้อนี้ทำเอาลู่เฉินและคนอื่นๆ ที่ได้กินต่างชื่นชมกันอย่างไม่ขาดปาก ระหว่างที่รับประทานอาหารก็ได้มีการสรุปรายละเอียดต่างๆ ของการร่วมมือครั้งนี้เสร็จสิ้นไปแล้วไม่น้อย
สำหรับวัดเส้าหลิน การร่วมมือกันสามฝ่ายกับเทศบาลเมืองเติงเฟิงและเฉินเฟยมีเดียเพื่อก่อตั้งบริษัทพัฒนาอุตสาหกรรมเส้าหลินในครั้งนี้ เรียกง่ายๆ ว่าเป็นโชคที่หล่นลงมาจากฟ้าครั้งยิ่งใหญ่ ซึ่งพวกเขาก็รับเอาไว้ด้วยความยินดีอย่างหาที่เปรียบไม่ได้แล้วจริงๆ
ซื่อหย่งต๋าเจ้าอาวาสของวัดเส้าหลินก็ไม่ได้เป็นคนประเภทที่อวดรู้ยึดติดกับความคิดเดิมๆ เช่นนั้น เขาสนับสนุนการร่วมมือครั้งนี้เป็นอย่างมาก ดังนั้นนอกจากเงื่อนไขเฉพาะบางอย่างแล้ว ทั้งสามฝ่ายได้มีการเจรจาเกี่ยวความต้องการทั่วไปในการร่วมมืออย่างจริงจังแล้ว ไม่มีอุปสรรคใหญ่โตอะไร
หลังจากทานอาหารเจเรียบร้อยแล้ว ซื่อหย่งต๋าก็เชิญลู่เฉินให้เขียนอักษรวิจิตรทิ้งเอาไว้ให้แก่วัดเส้าหลินอย่างกระตือรือร้น
นี่ก็เป็นธรรมเนียมของวัดที่ปฏิบัติกันมา เมื่อมีแขกคนสำคัญมาเยือน ล้วนถูกขอให้ทิ้งลายมือเอาไว้เพื่อเป็นการแสดงความเคารพ แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนจะเข้าใจการเขียนพู่กันจีน ทำแบบนี้ก็เหมือนกันกับการเขียนลายเซ็นทิ้งเอาไว้
เจ้าอาวาสอาวุโสท่านนี้รู้จักลู่เฉินมาก่อน เขารู้อยู่แล้วว่าลู่เฉินสามารถเขียนพู่กันจีนได้ ไม่อย่างนั้นข้อเสนอของเขาคงจะไม่ทำให้ผู้คนสนใจได้ แต่จะกลายเป็นการทำให้ผู้คนขุ่นเคืองแทน
ลู่เฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงตอบตกลง
ลู่เฉินเคยเรียนการเขียนพู่กันจีนกับคุณปู่ตอนเขายังเป็นเด็ก แถมยังได้รางวัลชนะเลิศการแข่งขันเขียนอักษรด้วยพู่กันจีนระดับชั้นประถมศึกษาของเมือง เคยเป็นตัวแทนของเมืองปินไห่เพื่อเข้าร่วมการแข่งขันระดับมณฑล จนกระทั่งหลังจากเข้าเรียนชั้นมัธยมปลายและมหาวิทยาลัย เขาก็ค่อยๆ ละทิ้งมันไป
แต่ถึงอย่างไรทักษะพื้นฐานของเขาก็ยังอยู่ และเพราะได้รับอิทธิพลของโม่หรานในโลกแห่งความฝัน นอกจากจะแบ่งเวลาเพื่อฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้แล้ว เขายังเคยเขียนโพสต์ลงในบล็อกอีกด้วย ดังนั้นหลายๆ คนจึงรู้ว่าเขามีลายมือที่ไม่เลวเลย
ภายในห้องปฏิบัติธรรมของวัดเส้าหลิน ลู่เฉินหยิบพู่กันขึ้นมาและเขียนอักษรตัวใหญ่ๆ ลงบนกระดาษสาว่า ‘วิทยายุทธ์ในใต้หล้าล้วนมาจากเส้าหลิน’
ลายมือของเขาไม่สามารถพูดได้ว่าเก่งกาจ เมื่อเทียบกับนักเขียนพู่กันจีนตัวจริงแล้ว แน่นอนว่ามันยังดูแย่กว่ามาก แต่ในวงการบันเทิงจะต้องจัดอยู่ในอันดับที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน นอกจากการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ในเส้าหลินแล้ว ตัวอักษรที่เขียนลงไปก็มีพลังของศิลปะการต่อสู้เป็นของตัวเองเช่นเดียวกัน สามารถสื่ออารมณ์ได้อย่างเต็มที่ผ่านตัวอักษรไม่กี่คำบนหน้ากระดาษ เป็นตัวอักษรที่มีพลังและมีชีวิตชีวา ให้ความรู้สึกถึงบารมีที่ยิ่งใหญ่เสียเหลือเกิน
“เป็นตัวอักษรที่ดี!”
นายกเทศมนตรีหลู่และซื่อหย่งต๋าต่างก็เอ่ยปากชมเชย ทั้งสองคนล้วนเข้าใจการเขียนพู่กันจีน โดนเฉพาะอย่างยิ่งซื่อหย่งต๋าที่เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูง เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะสามารถแยกแยะได้ว่าการเขียนนี้อยู่ในระดับที่ดีหรือแย่
ในฐานะชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปีคนหนึ่ง แถมยังไม่ใช่นักเขียนอักษรมืออาชีพ ตัวอักษรของลู่เฉินนั้นถือว่ายอดเยี่ยมมากแล้ว
สิ่งที่สำคัญที่สุดเลยก็คือ ‘วิทยายุทธ์ในใต้หล้าล้วนมาจากเส้าหลิน’ นี้ เป็นการยกสถานะวัดเส้าหลินให้อยู่ในระดับที่สูงมาก
ลู่เฉินไม่ได้แค่เขียนไปแบบมั่วๆ อย่างแน่นอน คำกล่าวที่ว่า ‘วิทยายุทธ์ในใต้หล้าล้วนมาจากเส้าหลิน’ นั้นมีมาตั้งแต่สมัยโบราณ เพียงแต่ว่าคนสมัยนี้ไม่ค่อยรู้จักกันสักเท่าไร คนที่รู้ส่วนมากก็ไม่เห็นด้วยกับคำนี้ และวัดเส้าหลินก็ไม่ใช่พวกที่ชอบพูดโม้โอ้อวดไปทั่วอีกด้วย
แต่ลู่เฉินที่อยู่ในฐานะดาราดังที่มีอิทธิพลมากคนหนึ่ง คำยกย่องของเขาที่มีต่อวัดเส้าหลินนั้นทรงพลังมากกว่าโฆษณาใดๆ ทั้งสิ้น!
ซื่อหย่งต๋าตัดสินใจนำไปจัดใส่กรอบอย่างดีทันที แล้ววางไว้ในห้องโถงเพื่อให้แขกที่มาทุกคนสามารถเห็นได้ไอรีนโนเวล
หลังจากไปวัดเส้าหลินเสร็จแล้ว ลู่เฉินและพรรคพวกก็กลับมาที่โรงแรม
ในคืนนั้นเอง บัญชีทางการของภาพยนตร์เรื่อง ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ ก็ได้โพสต์วิดีโอการต่อสู้จริงของลู่เฉินและซื่อหย่งเจินลงในบล็อก
ลู่เฉินและเฉินเฟยเอ๋อร์รีโพสต์วิดีโอนี้พร้อมกัน ดึงดูดชาวเน็ตนับไม่ถ้วนให้มาดูทันที
“เฉินของฉันเก่งจังเลย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: (นิยายแปล) Perfect Superstar