(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 890

ตอนที่ 890 บ้านที่พักพิง

วันที่ 15 มกราคม ลู่เฉินสิ้นสุดการเดินสายทำกิจกรรมแจกลายเซ็นอัลบั้มใหม่ทั่วประเทศ และกลับสู่เมืองหลวง

ระยะเวลาสั้นๆ ไม่ถึงครึ่งเดือน เขาได้วิ่งไปยังเจ็ดเมืองใหญ่ในประเทศ และยังพักอยู่ที่ฮ่องกงสองวัน สุดท้ายกลับจากไต้หวันถึงเมืองหลวง ระยะทางการเดินทางยาวนับพันกิโลเมตร

ในแต่ละเมือง ลู่เฉินล้วนได้รับการต้อนรับจากเหล่าแฟนเพลงในท้องถิ่นอย่างคึกคัก ส่วนการแจกลายเซ็นในร้านหนังสือซินหวาของแต่ละเมืองในช่วงหลังได้จำกัดจำนวนคนเข้า โดยคัดเลือกผ่านการจัดลำดับของคอมพิวเตอร์ ไม่อย่างนั้นความกดดันของการต้อนรับคงมากเกินไปจริงๆ

ถึงแม้จะลำบาก แต่ผลลัพธ์ที่ได้ก็ชัดเจนมาก ‘ลู่เฉิน’ อัลบั้มชุดใหม่นับตั้งแต่วางจำหน่ายในวันที่ 1 เป็นต้นมาจนถึงเย็นวันที่ 14 มียอดขายรวมทั้งหมด 6.5 ล้านชุด

ถึงแม้ส่วนใหญ่จะเป็นอัลบั้มดิจิทัล แต่ผลลัพธ์เช่นนี้ก็ทำลายสถิติยอดขายสัปดาห์แรกและยอดขายสัปดาห์ถัดไปของสองอัลบั้มก่อนหน้านั้น การทำลายสถิติยอดขายรวมจึงเป็นเรื่องของเวลาเท่านั้นเอง

ไม่เพียงแต่ภายในประเทศ ยอดขายสูงขนาดนี้หากอยู่ที่ต่างประเทศ ก็จัดอยู่แถวหน้าเช่นกัน มากพอที่จะเทียบเคียงกับนักร้องระดับซูเปอร์สตาร์ของอังกฤษและสหรัฐอเมริกาได้อย่างสิ้นเชิง

ดังนั้นในวงการจึงมีคนจำนวนไม่น้อยที่วิจารณ์ด้วยความอิจฉา สถิติยอดขายอัลบั้มที่ลู่เฉินได้สร้างไว้ มีเพียงตัวเขาเองที่สามารถทำลายได้ ไม่มีกรณียกเว้นใดๆ!

สิ่งที่แปรผันตรงกับยอดขายของอัลบั้มก็คือคำชมปากต่อปากของแฟนเพลง ลู่เฉินใช้อัลบั้มที่สามของเขาป้องกันตำแหน่งราชาเพลงในวงการเพลงป็อปของตนเองโดยมิอาจสั่นคลอนได้ และยังสร้างศิลาจารึกที่สูงใหญ่ให้กับตำแหน่ง ‘ผู้สร้างสรรค์ที่ยอดเยี่ยมที่สุด’ ได้อย่างมั่นคง

ภายใต้การขับเคลื่อนของอัลบั้มชุดนี้ วงการเพลงที่เดิมทีเงียบเหงากลับมาคึกคักอีกครั้ง นักร้องหลายคนและบริษัทสื่อแผ่นเสียงต่างกำลังเฟ้นหาผลงานสไตล์เพลงจีน อยากจะเกาะความฮอตนี้สร้างกระแสนิยม

แต่สำหรับลู่เฉิน ไม่ว่ายอดขายอัลบั้มใหม่จะสูงมากแค่ไหน เสียงสะท้อนของตลาดจะคึกคักขนาดไหน ก็ไม่สำคัญ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือได้กลับบ้านมาอยู่กับเฉินเฟยเอ๋อร์

ใช้กุญแจไขเปิดประตู ลู่เฉินเพิ่งจะวางกระเป๋าเดินทางไว้ข้างกำแพง ก็ได้กลิ่นหอมของอาหารทันที

เอ๊ะ?

ลู่เฉินประหลาดใจเล็กน้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะที่บ้านทำกับข้าวน้อยมาก หากจะกินข้าวที่บ้านปกติเขาจะเป็นคนเข้าครัวเอง

เขาเปลี่ยนรองเท้าแตะแล้วเดินไปที่ห้องครัวพร้อมกับความสงสัย

อาหารบ้านๆ ร้อนๆ สองสามอย่างวางอยู่บนโต๊ะอาหารด้านนอก หน้าตาสีสันธรรมดา หลักๆ แล้วคือผัดไข่ หมูสามชั้นน้ำแดง และผัดผักกวางตุ้ง ยังมีถั่วลิสงทอดอีกหนึ่งจาน

ภายในห้องครัว สาวงามคนหนึ่งใส่ผ้ากันเปื้อนกำลังต้มน้ำซุปอยู่ เธอหยิบฝาหม้อขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ใช้ช้อนตักน้ำซุปขึ้นมาชิมนิดหน่อย จากนั้นจึงใส่เกลือเข้าไปแล้วปิดฝาอีกครั้ง

ทันใดนั้นสองมือคู่หนึ่งยื่นเข้ามาจากด้านหลังของเธอ โอบกอดเอวที่เพรียวบางของเธอไว้

“อ๋า!”

เฉินเฟยเอ๋อร์ตกใจ ช้อนที่อยู่ในมือเกือบหล่น

ลู่เฉินดึงเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด วางคางไปบนไหล่ของเธอ สูดกลิ่นหอมของคนรักอย่างละโมบ ก่อนจะยิ้มถามว่า “คุณนึกยังไงถึงทำกับข้าวเองครับ”

“นายทำฉันตกใจหมดเลย!”

เฉินเฟยเอ๋อร์ที่ได้สติกลับมาใช้ช้อนทุบไปที่ศีรษะของเขา แล้วพูดดุว่า “โจมตีแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง ฉันตกใจไม่เป็นไร แต่ลูกตกใจจะทำยังไง”

ลูกตอนนี้ยังไม่เป็นตัวเลยมั้ง ลู่เฉินยิ้มเจื่อนๆ “ที่รัก ผมผิดไปแล้วครับ”

เฉินเฟยเอ๋อร์ทำเสียงฮึดฮัด “นายมันไร้หัวใจ รู้ว่าวันนี้นายจะกลับมา เลยตั้งใจเข้าครัวทำกับข้าวให้นายเป็นพิเศษ คิดไม่ถึงว่านาย…”

ลู่เฉินกอดเธอแน่นขึ้น “ผมผิดไปแล้วจริงๆ ครับ”

ขณะที่พูด เขาโน้มตัวเข้าไปจูบใบหน้าของเฉินเฟยเอ๋อร์ เพื่อแสดงการขอโทษของตัวเอง

เฉินเฟยเอ๋อร์โดนหนวดแข็งๆ ของเขาทิ่มจนหัวเราะออกมา เธอบิดศีรษะเพื่อหลบ แต่กลับถูกลู่เฉินจูบเข้าเต็มเปา

ยิ่งห่างกันยิ่งทำให้รักกัน ทั้งสองคนกอดจูบกันนัวเนียในห้องครัวอย่างละมุนละไม

ทว่าพอนึกถึงลูกที่อยู่ในท้องของเฉินเฟยเอ๋อร์ ถึงแม้ไฟรักจะลุกโชน แต่ทั้งสองคนก็ยังควบคุมอารมณ์ของตัวเอง เฉินเฟยเอ๋อร์กำลังอยู่ในช่วงการตั้งครรภ์ไตรมาสแรก ช่วงนี้เป็นช่วงที่รกกำลังก่อตัว อยู่ในสถานการณ์ที่ไม่เสถียร การหลั่งฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนที่ช่วยป้องกันไม่ให้เกิดการแท้งบุตรยังไม่เพียงพอ ง่ายต่อการการแท้งหรือตกอยู่ในภาวะแท้งคุกคาม