(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 896

ตอนที่ 896 เยี่ยมเยียน

เมืองหลวง ซอยต้นหลิว

ชื่อที่แสนจะธรรมดา กระทั่งเฉิ่มเชยแลบ้านนอก แต่ที่นี่กลับเป็นหนึ่งในสถานที่ยอดเยี่ยมที่สุดของมหานครเมืองหลวงแห่งนี้ ออกจากบ้านเดินเล่นแค่สิบนาทีก็สามารถเดินมาถึงใจกลางเมืองแล้ว

ซอยที่ยาวเหยียดสะอาดมาก แผ่นอิฐหนาที่ปูอยู่บนพื้นเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งกาลเวลา เรือนสี่ประสานกำแพงสีขาวกระเบื้องสีดำเรียงรายตามสองข้างทาง แต่ละหลังมีเรื่องราวเป็นของมันเอง

ลู่เฉินมาที่นี่เป็นครั้งแรก เขากับเฉินเฟยเอ๋อร์มาเยี่ยมบ้านหลังเก่าแก่ของตระกูลหลี่ในฐานะแขก

คนที่เชิญเขาคือคุณปู่แห่งตระกูลหลี่ คุณปู่ของหลี่มู่ไป๋กับหลี่มู่ซือ!

ลู่เฉินกับหลี่มู่ไป๋เป็นเพื่อนรักกัน กับหลี่มู่ไป๋ไม่เพียงแต่มีมิตรภาพส่วนตัวกับเขาเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นพันธมิตรทางด้านผลประโยชน์อย่างลึกซึ้ง และแม่ทัพหนุ่มของตระกูลหลี่ หรือก็คือหลี่มู่หรงพี่ใหญ่ของคนทั้งสองลู่เฉินก็ชื่นชมเขามากเช่นกัน

เนื่องจากการสร้างสัมพันธ์และมิตรภาพกับลูกหลานของตระกูลหลี่ ลู่เฉินและเฉินเฟยมีเดียจึงดำเนินกิจการอย่างราบรื่นมาตลอดสองสามปีนี้ ถึงแม้จะเจอปัญหาบ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีผลกระทบอะไร

สามารถพูดได้ว่าตระกูลหลี่คือต้นไม้ใหญ่สูงตระหง่านที่อยู่เบื้องหลังของลู่เฉิน คอยช่วยกำบังทุกสิ่งทุกอย่างให้เขามากมาย

แต่ลู่เฉินถูกคุณปู่ตระกูลหลี่เรียกหา ถือว่าเป็นครั้งแรก

“คนอื่นพูดว่าเรือนสี่ประสานอยู่แล้วสบาย…”

หลี่มู่ไป๋ที่เดินทางมาพร้อมกับลู่เฉินพูดบ่นไม่หยุด “ผมกลับรู้สึกว่าอยู่ที่นี่แล้วไม่อิสระเลย โดนคุณปู่อบรบทุกวัน กลับมาครั้งนี้คงจะโดนด่าอีกตามเคย!”

ลู่เฉินยิ้มพราย

เขาพอเข้าใจสถานการณ์ของหลี่มู่ไป๋พอสมควร รู้ว่าคุณปู่ของตระกูลหลี่ได้บอกลาวงการเมื่อหลายปีก่อน แต่อิทธิพลยังคงยิ่งใหญ่เหมือนเดิม ผู้ที่คอยดูแลตระกูลหลี่ในตอนนี้จริงๆ คือคุณพ่อของหลี่มู่ไป๋ และคนที่เป็นผู้สืบทอดต่อก็คือหลี่มู่หรง

หลี่มู่หรงพัฒนาเติบโตทางการเมือง หลี่มู่ซือเอาดีด้านธุรกิจ ทั้งสองคนประสบความสำเร็จเจริญรุ่งเรืองในอาณาเขตของตน ส่วนหลี่มู่ไป๋ นั่นก็คือหนุ่มเพลย์บอยมาตรฐานที่เล่นสนุกไปวันๆ

ทว่าได้เป็นเพื่อนกับเขา กลับเป็นเรื่องที่สบายใจมาก

ระหว่างที่พูด ก็มาถึงบ้านตระกูลหลี่แล้ว

เคาะประตูใหญ่ที่หนาและหนักอึ้ง เดินเข้าไปในบ้านที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานร้อยกว่าปี ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์รอพบคุณปู่หลี่อยู่ที่เรือนหลัก และยังมีคุณย่าหลี่อีกคน

เมื่อถึงตรงนี้ หลี่มู่ไป๋ที่นิสัยดื้อซนเปลี่ยนเป็นหลานชายว่านอนสอนง่ายทันที “คุณปู่ คุณย่า…”

คุณปู่อายุเจ็ดแปดสิบปีแล้ว เส้นผมส่วนใหญ่ขาวหมดแล้ว แต่สีหน้ายังคงอิ่มเอิบดูสง่า เห็นได้ชัดว่าดูแลสุขภาพเป็นอย่างดี ดูแล้วมีกำลังวังชาเป็นอย่างมาก

ท่านนั่งอยู่บนเก้าอี้ไท่ซือ ขานรับ ‘อืม’ หนึ่งทีอย่างไม่สนใจ สายตาเปี่ยมไปด้วยความน่าเกรงขาม

แต่คุณย่าหลี่กลับมีความเป็นมิตรและอ่อนโยนมาก ยิ้มเอ่ยว่า “เสี่ยวไป๋ ช่วงนี้หลานไปเที่ยวที่ไหนอีก ไม่กลับมาดูปู่กับย่าของหลานเลย ดูสิคุณปู่โกรธหลานแล้ว”

หลี่มู่ไป๋หดศีรษะแล้วเอ่ยว่า “ผม…คุณปู่ คุณย่า คนนี้ชื่อลู่เฉินเป็นเพื่อนของผมครับ”

เขาไม่รู้จะตอบอย่างไร จึงรีบดึงลู่เฉินออกมาทันที

ลู่เฉินรีบเดินไปข้างหน้าแล้วโค้งคำนับทักทายอย่างมีมารยาท “คุณปู่หลี่สวัสดีครับ คุณย่าหลี่สวัสดีครับ”

คุณปู่เผยรอยยิ้มออกมาในที่สุด พลางพยักหน้า

ลู่เฉินแนะนำเฉินเฟยเอ๋อร์ให้ผู้ใหญ่ทั้งสองท่านรู้จัก “คนนี้คือเฉินเฟยเอ๋อร์เป็นภรรยาของผมครับ”

เฉินเฟยเอ๋อร์เปิดเผยมากกว่าลู่เฉิน “คุณปู่สวัสดีค่ะ คุณย่าสวัสดีค่ะ ขอให้ท่านทั้งสองอายุยืนร้อยปีนะคะ”

คุณย่าหลี่ตาเป็นประกาย “เป็นเด็กที่สวยจริงๆ มาๆ มาให้ย่าดูใกล้ๆ หน่อย”

เฉินเฟยเอ๋อร์เดินไปข้างหน้าอย่างเชื่อฟัง ปล่อยให้คุณย่าหลี่ดึงมือของตัวเอง แล้วนั่งลงข้างๆ ท่าน

ท่านพูดร่ายยาวไปเรื่อย คุณย่าจึงไม่ค่อยพอใจ “ตาแก่ คุณเชิญเขามาเป็นแขก ไม่ได้มานั่งสอนวิชาหรือประชุมนะ คุณคิดว่าคุณยังต้องกังวลเรื่องของประเทศชาติอีกเหรอ”

คุณปู่หันไปขึงตาใส่คู่ชีวิตอย่างเขินอาย

ลู่เฉินแอบหัวเราะอยู่ในใจ เขาพบว่าอันที่จริงผู้ใหญ่ทั้งสองท่านของตระกูลหลี่ก็ไม่ได้แตกต่างจากคนแก่ทั่วไป

เขารีบช่วยกู้สถานการณ์ “คุณปู่หลี่พูดดีมากครับ ผมมีหลายอย่างที่ต้องเรียนรู้จากคุณปู่ครับ…”

“คุณปู่ คุณย่า พวกคุณกำลังคุยอะไรกันเหรอคะ”

และในเวลานี้ หลี่มู่ซือก็เดินออกมาจากข้างใน แล้วถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ลู่เฉินยิ้มเอ่ยว่า “ผมกำลังคุยเรื่องจักรยานแชร์ริ่งกับคุณปู่อยู่ครับ”

…

ตอนที่ออกมาจากเรือนตระกูลหลี่ ท้องฟ้ามืดลงแล้ว

ลู่เฉินไม่ได้ให้หลี่มู่ไป๋มาส่ง เขาพาเฉินเฟยเอ๋อร์เดินกลับ เพราะมีรถคอยรอรับอยู่ด้านนอกแล้ว

เขาเดินจูงมือของเฉินเฟยเอ๋อร์ “พวกเรากลับบ้านกันเถอะ”

“ค่ะ”

เฉินเฟยเอ๋อร์พยักหน้า

อีกหนึ่งสัปดาห์ ก็จะปีใหม่จีนแล้ว

…………………………………………………………………………