(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 91

ตอนที่ 91 หวังจิ้ง

ตอนที่ลู่เฉินเห็นหวังจิ้งเป็นครั้งแรก เขารู้สึกว่า…

ผู้ชายคนนี้เท่จัง!

จากนั้นเขาถึงรู้ว่าตัวเองเข้าใจผิด ฝ่ายนั้นไม่ใช่ผู้ชาย แต่เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง

เป็นหญิงสาวที่ดูเท่ไม่เบาคนหนึ่ง

ส่วนสูงประมาณ 175 เซนติเมตร เรียวขายาวกลมมนถูกหุ้มด้วยกางเกงยีนส์เนื้อบางสีฟ้า ด้านบนสวมเสื้อยืดสกรีนลายทำเอง ทรงผมของเธอตัดสั้นมาก จึงทำให้ดูสะอาดสะอ้านหมดจดเป็นพิเศษ

หญิงสาวคนนี้สะสวย ทั้งดวงตา จมูก หรือว่าริมฝีปากและคางต่างก็รับกันดีตามอัตราส่วนที่สมบูรณ์ แต่เธอไม่ได้แต่งหน้าให้ดูเย้ายวนหรือจัดจ้านจนเกินไป กลับให้ความรู้สึกที่ห้าวหาญอย่างบอกไม่ถูก

สิ่งที่ติดตาตรึงใจลู่เฉินคือ ดวงตาของเธอที่ทอประกายสดใสราวกับดวงดาว

“นี่ลูกสาวของผม หวังจิ้ง…”

หวังฉางเซิงแนะนำให้รู้จักกันทั้งสองฝ่าย

“คุณคนนี้เป็นลูกค้าคนใหม่ของสตูดิโอเรา คุณลู่เฉิน”

“สวัสดีค่ะ!”

หวังจิ้งยื่นมือออกมาให้ลู่เฉินจับอย่างใจกว้าง “ยินดีต้อนรับเข้าสู่สตูดิโอเนี่ยผาน”

ลู่เฉินจับมือกับเธอ “สวัสดีครับ”

เมื่อนั่งลงใหม่แล้ว ลู่เฉินก็ส่งเนื้อเพลงที่ถ่ายเอกสารเตรียมมาแล้วให้เธอ ถามว่า “ผมอยากให้สตูดิโอของคุณช่วยผมทำดนตรีและอัดเสียงให้ ภายในเวลาสองวันเสร็จทันไหมครับ”

หวังจิ้งขมวดคิ้ว รับกระดาษถ่ายเอกสารมาดู

เธอดูอย่างตั้งใจ ทั้งยังลองฮัมออกมาเป็นเพลงเบาๆ เสียงตัวโน้ตที่เปล่งออกมาชัดเจนถูกต้องที่สุด

คิ้วที่ขมวดกันอยู่คลายออก สีหน้าของเธอส่อแววอึ้งทึ่ง

ผ่านไปครู่หนึ่ง หญิงสาวสุดเท่เงยหน้าขึ้นถามว่า “คุณลู่ เพลงนี้คุณเขียนเองหรือคะ”

ลู่เฉินพยักหน้า “ใช่ครับ”

ชื่อผู้แต่งเนื้อเพลงด้านบนโน้ตเพลงก็พิมพ์ชื่อของเขาอยู่

หวังจิ้งถามอย่างสงสัย “เพลงนี้เขียนได้ดีมากเลย ทำไมคุณถึงมาหาฉันให้ทำเพลงให้คะ”

“หวังจิ้ง!”

ลู่เฉินยังไม่ทันตอบ หวังฉางเซิงก็ถลึงตาใส่เธออย่างดุดัน

“คุณลู่ถามว่าเพลงจะทำเสร็จภายในสองวันไหม แกถามนอกเรื่องไปทำไม”

หวังฉางเซิงรู้นิสัยของลูกสาวดี กลัวว่าเธอจะทำให้ลูกค้าที่ได้มาอย่างยากลำบากตกใจเผ่นหนีไปเสีย

หวังจิ้งเบะปาก เธอไม่ได้โต้แย้งบิดา แต่ความนิ่งเงียบและสีหน้าดื้อดึงที่แสดงออกมา ทำเอาบรรยากาศในห้องรับแขกเล็กๆ นั้นเต็มไปด้วยความอึดอัดขัดเขิน

ลู่เฉินกระแอม กำลังจะอธิบายให้ฟัง หวังจิ้งก็พูดแทรกขึ้นว่า “สองวันรีบเกินไป ฉันไม่รับประกันได้ว่าจะทำผลงานได้ดี ให้เวลามากกว่านี้ได้ไหม”

ลู่เฉินตอบว่า “เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ วันที่10 ผมต้องเข้าร่วมแข่งขันรายการของช่องปักกิ่ง แต่เนื้อเพลงกับดนตรีจะต้องส่งไปก่อน ผมเลยไม่สามารถยืดเวลาให้ได้ แต่ผมก็ไม่ได้เรียกร้องให้ผลงานออกมาดีมาก”

“ขับร้องให้ก้องจีน?”

คิ้วของหวังจิ้งขมวดขึ้นมาอีกครั้ง

“ในเมื่อสำคัญขนาดนี้ ทำไมไม่มาให้เร็วกว่านี้ล่ะ”

ลู่เฉินยิ้มขมขื่น

ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าทำไมหวังฉางเซิงถึงต้องลำบากตรากตรำไปหาลูกค้าที่ตึกเต๋อหลง นิสัยของหวังจิ้งมักทำให้ลูกค้าไม่พอใจได้ง่าย กิจการของสตูดิโอจะดีได้อย่างไร

ลู่เฉินไม่โกรธ คนที่เก่งมีความสามารถส่วนใหญ่จะมีนิสัยไม่เหมือนคนทั่วไป

จบจากวิทยาลัยการดนตรีปักกิ่ง น่าจะควรค่าให้น่าเชื่อถือ

แต่หวังฉางเซิงพ่อของเธอเกือบจะร้องไห้อยู่แล้ว

“หวังจิ้ง…”

หวังจิ้งเงยหน้าขึ้น บอกว่า “สองวันก็ได้ แต่ค่าทำเพลงสองหมื่นหยวน!”

สองหมื่น?

สีหน้าของลู่เฉินเหยเก…คุณผู้หญิง ผมเป็นคนคุยง่ายอยู่แล้ว คุณอย่าเอาเปรียบผมให้มากเกินไปนะ!

หนึ่งเพลงสองหมื่นหยวน แค่การเรียบเรียงดนตรีกับการประกอบทำนอง เขาต้องวิ่งมาไกลถึงสตูดิโอเนี่ยผานเชียวหรือ

ลู่เฉินหันไปมองหวังฉางเซิงที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างอดไม่ได้