(นิยายแปล) Perfect Superstar นิยาย บท 97

ตอนที่ 97 เดินไปร้องไป

เพลง ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ โด่งดังมากแล้ว

ติดอันดับในเว็บไซต์ผลงานเพลงแห่งชาติของสัปดาห์แรกเดือนกรกฎาคม เพลงนี้อยู่ในอันดับที่ 17 ขึ้นมา 26 อันดับจากสัปดาห์ที่แล้ว

สัปดาห์นี้แม้ว่าการจัดอันดับจะยังไม่ประกาศผล แต่เชื่อว่าอันดับน่าจะขึ้นไปอีกหลายอันดับ

การติดอันดับหนึ่งไม่ได้เป็นเรื่องไกลเกินฝัน!

ดังนั้นในรอบคัดเลือกความสามารถของรายการ ‘ขับร้องให้ก้องจีน’ จะมีผู้เข้าแข่งขันเลือกร้องเพลงนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดา

แต่การร้องเพลง ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ ของเกาเฟิงไม่เลวเลย

ด้วยประสบการณ์ของนักร้องหลงกรุงคนนี้ ทำให้เขาเข้าถึงอารมณ์ ความเข้าใจ ความรู้สึกในเพลงซอฟท์ร็อกที่มีเนื้อหาแสดงถึงความเปลี่ยนแปลงในชีวิตได้อย่างลึกซึ้ง เขาใช้น้ำเสียงแหบห้าวเป็นเอกลักษณ์เปล่งเสียงร้องได้บาดจิตบาดใจ แสดงออกถึงการต่อสู้ดิ้นรนและกระวนกระวายอย่างรุนแรงในจิตใจ ซึ่งสะกดอารมณ์ผู้ชมในที่นั้นได้อย่างลึกซึ้ง

“หากมีวันหนึ่ง ฉันจากไปกะทันหัน ช่วยฝังฉันไว้ ในฤดูใบไม้ผลิ ในฤดูใบไม้ผลิ…”

หลังจากร้องจบประโยคสุดท้ายของเพลง ผู้ชมกว่าพันคนในห้องส่งลุกขึ้นยืนแล้วปรบมือให้เสียงดังสนั่น

“ดี!”

ในคณะกรรมการทั้งสี่ ถานหงเป็นคนแรกที่ยืนขึ้น พร้อมกับตะโกนว่า “ดีมาก!”

ตามด้วยหลินจื้อเจี๋ย เจินเจิน และเฉินเฟยเอ๋อร์ก็ลุกขึ้นยืนปรบมือเช่นกัน

เมื่อได้เสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหวกับคำชื่นชมของถานหง เกาเฟิงผู้มีหนวดเครารุงรังขอบตาแดง

“ขอบคุณครับ!”

เขากอดกีตาร์และก้มโค้งลงต่ำ แสดงความซาบซึ้งและประทับใจของตัวเองกับทุกคน

ในฐานะนักดนตรีชั้นล่างที่พเนจรไปทั่วและดิ้นรนชีวิต เกาเฟิงไม่เคยเข้าร่วมในเวทีขนาดใหญ่เช่นนี้ เมื่อได้รับการชื่นชมต้อนรับอย่างสูง ถ้าไม่เข้มแข็งพอ เขาคงน้ำตานองหน้าไปแล้ว

ในเขตรอด้านหลัง ลู่เฉินปรบมือให้เกาเฟิงเช่นกัน

เพลง ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ เป็นเพลงในตำนานเพลงหนึ่ง แต่สำหรับลู่เฉินแล้ว เพลงนี้มีประสบการณ์โชกโชนในเนื้อเพลงมากเกินไป คนที่ยังฝึกฝนไม่เพียงพอจะร้องให้เข้าถึงแก่นไม่ได้

ลู่เฉินร้องเพลง ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ เองก็ยังร้องไม่ดี เขาต้องขอยืมความทรงจำของสวีป๋อ จินตนาการว่าตัวเองกลายเป็นนักร้องผู้มากความสามารถในโลกแห่งความฝัน จึงจะเข้าถึงอารมณ์เศร้าโศกโดยแก่นแท้ตั้งแต่ต้นจนจบของเพลง ทั้งการคร่ำครวญหมดหวัง และการกล่าวโทษตัวเอง

เพลงนี้เขาร้องเพียงรอบเดียวก็พอแล้ว หากว่านำมาเป็นเพลงของตัวเองจะถูกคนอื่นต่อต้านโจมตีเอาได้ง่ายๆ

เมื่อเห็นว่าเพลง ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ ทำให้ผู้คนประทับใจได้มากขนาดนี้ แม้แต่นักร้องซูเปอร์สตาร์อย่างถานหง ลู่เฉินก็ยังมองเห็นความพึงพอใจมากเป็นพิเศษของเขาด้วย

แม้ไม่ใช่ผลงานเพลงของตัวเอง แต่ทำให้เพลงคลาสสิคเพลงนี้เปล่งประกายอย่างเต็มที่ในโลกนี้ได้…

ก็ไม่เสียดายแล้ว!

ในแกรนด์สตูดิโอ เสียงปรบมือกระหึ่มยาวนานถึงครึ่งนาที

หลังจากทุกคนนั่งลงแล้ว กรรมการหลินจื้อเจี๋ยพูดขึ้นว่า “ถ้าผมจำไม่ผิดละก็ เพลงนี้เป็นเพลงของวงเฮสิเทชั่น? ผมได้ฟังเพลงซาวด์แทร็กอยู่ เทคนิคการร้องของคุณอาจจะยังด้อยไปเล็กน้อย แต่เรื่องอารมณ์การแสดงออกนั้นซื่อตรงกว่าของต้นฉบับ ดังนั้นผมให้คุณผ่านด้วยคะแนนเต็ม!”

“ขอบคุณอาจารย์หลินจื้อเจี๋ย!”

เกาเฟิงข่มความตื้นตันในใจ ตอบว่า “เพลงในฤดูใบไม้ผลินี้เป็นเพลงเปิดตัวในอัลบั้มแรกของวงเฮสิเทชั่น ผมชอบเป็นการส่วนตัวอย่างสุดซึ้ง ผมรู้สึกว่าเพลงนี้ร้องออกมาแล้วเหมือนเสียงในใจของนักร้องแบบผม ผมไม่อาจเอื้อมเปรียบเทียบกับวงเฮสิเทชั่น แต่ผมรู้สึกอยากขอบคุณผู้ที่เขียนเพลงนี้ขึ้นมามากๆ”

“ถ้ามีโอกาสได้พบกับนักแต่งเพลงที่ไม่ธรรมดาคนนี้ ผมอยากจะบอกกับเขาว่า ขอบคุณครับ!”

ทั้งห้องสตูดิโอปรบมือเสียงดังอีกครั้ง

คนที่อ่อนน้อมถ่อมตน มักจะได้รับความรู้สึกอันดีและการยอมรับจากผู้อื่นได้ง่ายที่สุด

ถานหงตอบว่า “ผมเห็นด้วยกับคุณ ผมคิดว่าผลงานเพลงที่มีพลังและให้อารมณ์ความรู้สึกแบบนี้มีไม่มากแล้ว ไม่ว่าจะเป็นวงเฮสิเทชั่นร้องหรือคุณที่นำมาร้อง ผมหวังว่าจะมีคนได้ฟังเพลงนี้มากขึ้นเรื่อยๆ”

“ผมคิดว่านี่คือความหมายที่สำคัญที่สุดของ ’ขับร้องให้ก้องจีน’ ผมให้คุณผ่านด้วยคะแนนเต็มเหมือนกัน!”

เสียงปรบมือที่เพิ่งเบาลงกลับมาโหมขึ้นใหม่อีกครั้ง บรรยากาศในสตูดิโอราวกับขึ้นสู่จุดสูงสุด

เกาเฟิงโค้งตัวคำนับอีกครั้ง “ขอบคุณอาจารย์ถานหง!”

จากนั้นเจินเจินกับเฉินเฟยเอ๋อร์ชมเชยเพียงไม่กี่ประโยคแล้วก็ให้ผ่านทั้งหมด

เกาเฟิงได้รับบัตรผ่านเข้าสู่รอบต่อไป

“อันดับต่อไป ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 0030 ลู่เฉินขึ้นเวที!”

ลู่เฉินที่เตรียมตัวนานแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เขาเอื้อมมือไปรับไมโครโฟนไร้สายจากพิธีกรมา ก่อนก้าวขึ้นบนบันไดเวทีอย่างมั่นคง เดินไปหยุดอยู่ที่ใจกลางเวที

แสงไฟส่องปะทะบนร่างของเขา ลู่เฉินยืนอยู่ต่อหน้าคณะกรรมการทั้งสี่และผู้ชมทางห้องส่ง 1500 คน

ยังมีผู้ชมทางบ้านที่ชมผ่านหน้าจอโทรทัศน์กับคอมพิวเตอร์อีกเป็นหมื่นเป็นแสนคน!

ในใจของเขากลับรู้สึกถึงความสงบอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“เป็นพี่รูปหล่อนี่เอง…”

บริเวณแท่นที่นั่งกรรมการ เฉินเฟยเอ๋อร์ที่นั่งอยู่ด้านขวาของถานหงหัวเราะเบาๆ “เชิญคุณแนะนำตัวค่ะ”

“กรรมการทั้งสี่ท่านสวัสดีครับ!”