NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1060

“เฮ้ เรื่องนี้ไม่มีอะไรหรอกน่า ถึงจะยังไงหลายปีที่ฉันอยู่ที่เมืองจินซานมานี้ ก็พอจะมีหน้ามีตาอยู่บ้าง ฉันเลี้ยงเอง ทุกคนเที่ยวตามสบาย!”

คำพูดของเฮียเว่ยทำให้ทุกคนร้องโห่ขึ้นมา และโจวหมิงก็ได้พูดอีกครั้ง: “สถานที่แบบนี้เดิมที่เฮียเว่ยก็ได้ลงทุนไปด้วยใช่ไหมล่ะ? มันคงไม่ง่ายอย่างแค่มีหน้ามีตาหรอก”

ถึงจะยังไงภูมิหลังตระกูลของโจวหมิงก็ดีกว่าคนอื่น ๆ อยู่มาก พอจะรู้อะไรอยู่ไม่น้อย

ส่วนคนอื่น ๆ เมื่อได้ฟังคำพูดของโจวหมิงต่างก็ตกตะลึงขึ้นมาอีกครั้ง

เพราะถึงยังไงสถานที่แบบที่ละลายทรัพย์นั้น มีผลกำไรที่น่ากลัวมากเลยทีเดียว เรียกได้ว่าเป็นกระเป๋าเงินที่สามารถสร้างเงินได้อัตโนมัติ

ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือ คนที่ไปมาที่นี่ต่างเป็นคนใหญ่คนโต เฮียเว่ยที่เป็นหนึ่งในนักลงทุน คิดจะรู้จักกับบุคคลเหล่านั้นก็ง่ายขึ้นมามากเลยทีเดียว

สถานที่แบบนี้ เป็นเครื่องมือที่ยอดเยี่ยมในการสร้างเครือข่ายความสัมพันธ์

ทุกคนต่างก็ชื่นชมยกยอเฮียเว่ยกันอย่างต่อเนื่อง

“ธุรกิจเล็ก ๆ นี่ของผมไม่คู่ควรให้พูดถึงเลย ทำให้คุณหลี่ต้องรู้สึกขบขันแล้วนะ” เฮียเว่ยกลับกล่าวด้วยรอยยิ้ม

และคำพูดถ่อมตัวเช่นนี้ของเฮียเว่ย ยิ่งทำให้หลี่ฝางที่ยืนเงียบอยู่ด้านข้างนั้นดูลึกลับเข้าไปอีก

โจวหมิงและพวก ยิ่งอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของหลี่ฝางเข้าไปใหญ่

หลี่ฝางมองความอยากรู้อยากเห็นของทุกคนออก กังวลว่าพวกเขาจะเอ่ยโพล่งขึ้นมา จึงชิงกล่าวขึ้นมาก่อน: “เข้าไปดูกันเถอะ อย่ายืนอยู่ที่นี่เลย”

กล่าวจบตัวเองก็ได้เดิน นำเข้าไปก่อน และทันทีที่เฮียเว่ยเห็นดังนั้น ก็รีบตามไปทันที

ทันทีที่ทุกคนเดินเข้ามาในตึกก็พบว่า ข้างในก็ค่อนข้างจะเรียบง่าย ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง

ในตอนนี้ข้างในมีชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ ถึงแม้จะนั่งอยู่บนเก้าอี้ราวกับได้นอนหลับไป แต่วินาทีที่พวกหลี่ฝางเดินเข้ามาเขาก็ได้มองไปที่ประตูทันที

“มาจากไหนกัน?” ชายชราเอ่ยถามเบา ๆ

“เป็นฉันเอง เฮียเว่ย” เฮียเว่ยกล่าวพลางหัวเราะเอิ๊กอ๊าก

ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ถึงแม้จะดูหน้าตาอัปลักษณ์ แต่ความจริงแล้วเขาเป็นผู้แข็งแกร่งในแดนสุดกำลังภายนอก ไม่ใช่คนที่เขาจะหาเรื่องได้ตามอำเภอใจ

มองดูพวกเฮียเว่ยอยู่สักพัก ชายชราก็พยักหน้า และไม่ได้พูดอะไรอีก แปลว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว

เฮียเว่ยยิ้มให้กับชายชราเพื่อแสดงความเป็นมิตร และเปิดประตูลับที่อยู่ตรงกำแพงออก แล้วกล่าวกับหลี่ฝาง: “คุณหลี่ เชิญครับ”

หลี่ฝางก้าวเท้าเดินเข้าไป คนอื่น ๆ ก็รีบเดินตามมาอย่างติด ๆ ไม่นาน พวกเขาก็ได้เดินมาถึงสถานที่ที่พวกเขาคิดไม่ถึง

บ่อสุราและป่าเนื้อที่ว่า มันไม่มากเกินไปเลยสักนิดที่จะใช้มาอธิบายที่นี่ เหล้าไวน์ล้ำค่าและมีชื่อเสียงเลื่องลือทุกชนิดสามารถพบเห็นได้ทั่วไป สาวสวยนุ่งน้อยห่มน้อยเดินขวักไขว่ไปมาจนตาลาย มากจนลานตาไปหมด

รายการความบันเทิงต่าง ๆ มองเห็นได้ไม่หมดในพริบตาเดียว คนที่แต่งตัวไม่ธรรมดาพวกนั้น มีบางคนที่คุ้นหน้าคุ้นตา ต่างก็เป็นคนใหญ่คนโตของเมืองจินซาน มีบางคนที่ถึงแม้ทุกคนจะไม่รู้จัก แต่ดูจากการแต่งตัวแล้ว ก็รู้เลยว่าจะต้องร่ำรวยมหาศาล

เมื่อเทียบกันแล้ว พวกโจวหมิวราวกับไก่ในฝูงนกกระเรียนไม่มีผิด ค่อนข้างจะแสลงตายิ่งนัก

“ฮ่า ๆ ๆ ......” เฮียเว่ยหัวเราะเสียงดัง กำลังที่จะพูดอะไรบางอย่างกับทุกคนที่กำลังตะลึงอยู่ แต่กลับยังไม่ได้เอ่ยออกมา เพียงแค่กล่าวขึ้นมาว่า: “คุณหลี่ เป็นยังไงบ้างครับ?”