NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1061

“ไม่ต้องหรอก” หลี่ฝางร้องเรีบกคนคนนั้นเอาไว้ และหยิบบัตรธนาคารของตัวเองออกมาแล้วยื่นออกไปพลางกล่าว: “แรกมาให้ฉันห้าหมื่นก็พอแล้ว”

บริกรลังเลอยู่สักพัก มองไปที่เฮียเว่ย เหมือนกับว่าไม่สามารถตัดสินใจได้

“คุณชายหลี่ครับ ไม่ต้อง......”

เฮียเว่ยต้องการจะพูดว่าไม่ต้องเกรงใจแบบนี้ เขานั้นหวังว่าหลี่ฝางจะเล่นอย่างเต็มที่ แบบนี้ถึงจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและหลี่ฝางใกล้ชิดมากขึ้น ต่อไปมีเรื่องอะไร มีเหรอที่หลี่ฝางจะไม่ช่วยเขา?

แต่ทว่าหลี่ฝางกลับไม่เห็นด้วย เพียงแค่ส่วยหัวแล้วกล่าว: “แค่นี้ก็พอแล้ว แค่ลองเล่น ๆ เอง”

เฮียเว่ยจนใจจนปัญญา ทำได้เพียงสั่งให้บริกรไปแลกเงินมา

ไม่นาน ก็มีชิปกองเล็ก ๆ เพิ่มขึ้นมาในมือของหลี่ฝาง

“นายไปเดินเล่นเถอะ ฉันเล่นอยู่ที่นี่เองสักพัก” หลี่ฝางโบกมือกล่าว

เฮียเว่ยจนปัญญา ทำได้เพียงจากไปก่อน

หลี่ฝางวางเดิมพันไปรอบ ๆ ทีละโต๊ะ ทุกครั้งวางเพียงทีละสองสามชิป พอชนะก็เปลี่ยนโต๊ะใหม่ เล่นไปรอบ ๆ อยู่แบบนี้ แทบไม่แพ้เลยสักครั้ง

ไม่นาน ในมือของหลี่ฝางก็มีกล่องชิปเพิ่มขึ้นมา ข้างในมีกองชิปดี ๆ อยู่หลายกอง

ประเมินคร่าว ๆ มีอยู่ประมาณสามสี่ล้านหยวนแล้ว

และการกระทำเช่นนี้ของหลี่ฝาง ก็ได้ทำให้หญิงสาวคนหนึ่งสังเกตเห็นเขาขึ้นมา

หญิงสาวคนนั้นเห็นหลังจากเล่นชนะแล้วหลี่ฝางก็จากไปทันที ยังไม่ทันได้ใส่ใจอะไรมาก ตัวเองแพ้แล้วถึงได้เปลี่ยนโต๊ะใหม่

คิดไม่ถึงว่าหลี่ฝางมาถึงโต๊ะใหม่โต๊ะนี้แล้ว ก็ชนะและจากไปอีกครั้ง

ทันทีทันใด หญิงสาวคนนั้นก็เกิดสนใจหลี่ฝางขึ้นมา จึงแอบวางเดิมพันตามหลี่ฝาง ไม่นาน เธอก็ได้ตามจนเล่นได้เงินไปไม่น้อย

หลี่ฝางสังเกตเห็นว่ามีคนตามหลังอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว แต่เขาดูออกว่าอีกฝ่ายเพียงแค่ตามชนะเงินตามตัวเองแค่นั้น ก็เลยไม่พูดอะไร และเล่นต่อไปเพียงลำพัง

แต่หลังจากที่เล่นได้หลายสิบตา ความสนใจที่หญิงสาวมีต่อหลี่ฝางนั้นก็ได้ถึงจุดสุดยอด เธออดไม่ได้ที่จะเดินเข้ามาแล้วกล่าว: “สวัสดี ฉันชื่อนิ่งหรงหรง”

หญิงสาวยิ้มแฉ่งให้กับหลี่ฝาง ดูสดใสและมีชีวิตชีวา

“หลี่ฝาง!”

หลี่ฝางพยักหน้า และเอ่ยตอบกลับไป ไม่อยากจะคุยด้วยมากมาย

“สุดหล่อ คุณร้ายกาจจริง ๆ คิดไม่ถึงว่าคุณจะชนะไปหลายเกมแบบนี้” หลี่ฝางคิดไม่ถึงว่าตัวเองไม่พูดอะไร อีกฝ่ายกลับขยับเข้าใกล้ราวกับสนิทคุ้นเคยกัน และพูดเองเออเองกับหลี่ฝางอยู่ไม่หยุด

“คุณพาฉันเล่นด้วยนะดีไหม พวกเราชนะเงินด้วยกัน!” เธอจ้องมองหลี่ฝางด้วยแววตาร้อนแรง แทบอยากจะมัดตัวเองเข้ากับหลี่ฝางให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

แต่น่าเสียดาย หลี่ฝางได้ส่ายหัวอย่างไร้ความรู้สึก กล่าวปฏิเสธอย่างเด็ดขาด: “ไม่!”

“ไม่ ไม่มีครับ” เฮียเว่ยรีบฉีกยิ้มขึ้นมา

เขารู้ว่า ถ้าหากหลี่ฝางต้องการชนะจริง ๆ จะชนะจนให้ได้ที่นี่มาครองก็ไม่มีปัญหาอะไร นอกจากนี้พวกเขายังไม่กล้าแค้นเคือง

หลี่ฝางส่ายหัว และเดินไปที่โต๊ะสุดท้าย

ส่วนนิ่งหรงหรงก็เดินตามมาอย่างไม่ยอมตายใจ เธอตัดสินใจทุกเกมหลังจากนี้จะต้อง show hand ทุกเกม คว้าโอกาสสุดท้ายเอาไว้และชนะเงินมาให้ได้เยอะ ๆ

กติกาในการเล่นของโต๊ะสุดท้ายนั้นง่ายมาก ก็คือลงสูงต่ำ ผู้คนมากมายต่างมุงอยู่ที่นี่ เพลิดเพลินไปกับความสุขที่เรียบง่ายและน่าตื่นเต้นนี้

หลี่ฝางเดินเข้ามาถึงพบว่า หลี่เหวยเองก็ได้เล่นอยู่ที่โต๊ะนี้เหมือนกัน

“พี่หลี่ พี่เองก็มาแล้วเหรอครับ!” ดวงตาทั้งสองข้างของหลี่เหวยเป็นประกายขึ้นมา และรีบหาที่ว่างให้กับหลี่ฝางอย่างรวดเร็ว

“พี่หลี่ ผมจะเล่าให้พี่ฟังนะ พวกเขาต่างกำลังวิจารณ์กันว่ามีเซียนพนันปรากฏตัวขึ้นที่นี่ ชนะทุกการเดิมพัน พวกเราเองก็ลองตามหาดู ถ้าผมหาเขาเจอนะ ลงตามเขาสักสองสามเกม ผมก็รวยแล้ว”

“งั้นเหรอ?” หลี่ฝางหัวเราะขึ้นมาหนึ่งครั้ง และไม่ได้พูดอะไรต่อ

เขารู้ว่าต่อให้เขาไม่ทำตัวเป็นจุดเด่นขนาดนี้แล้ว แต่ก็ยังต้องมีคนเห็นเข้าอยู่ดี ดังนั้นจึงตัดสินใจจบเกมส์นี้หลงก่อนที่จะดึงดูดความสนใจไปมากกว่านี้

“เล่นเกมนี้เกมสุดท้ายแล้วกัน”

หลี่ฝางมองไปที่โต๊ะพนันที่อยู่ตรงหน้า