NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1084

คำพูดนี้ ทำให้ทุกคนในงานตื่นตะลึงไปใจทันที

สหายแบบไหนกันแน่ ที่คู่ควรกับการดูแลเอาใจใส่ของโทชิโอะ คามิยะขนาดนี้?

ริโกะที่ยืนอยู่ข้างหลี่ฝาง กล่าวด้วยใบหน้าชื่นชมเลื่อมใสเป็นอย่างยิ่ง “นี่ต้องเป็นผู้ดำรงอยู่ที่ยอดเยี่ยมมากขนาดไหนกัน ถึงได้สามารถปล่อยให้โทชิโอะ คามิยะแสดงตัวแบบนี้ขึ้นมาได้!"

หลี่ฝางยิ้มอย่างขมขื่น

นั่นเพราะสายตาของโทชิโอะ คามิยะนั่นกำลังมุ่งเป้ามาที่ตัวเขาโดยตรง ดวงตาที่ดุจดั่งเห็นถึงแก่นแท้คู่นั้น เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อันเข้มข้น

และเมื่อเห็นโนะชิมะ โคมุระที่ยืนอยู่ข้างหลังโทชิโอะ คามิยะ หลี่ฝางก็พอเดาได้คร่าวๆแล้วว่า จิตวิญญาณการต่อสู้ของโทชิโอะ คามิยะนั้นมาจากที่ไหน

ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของหลี่ฝางก็ส่งเสียงแจ้งเตือนข้อความขึ้นมา

เสียงที่ดังคมชัด ทำให้คนไม่พอใจและส่งสายตาเตือนในทันที

ในเวลานี้ยังมีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ต้องการทำให้ท่านโทชิโอะโมโหหรือยังไงกัน?

หลี่ฝางตรวจดูข้อความนั้นอย่างไม่สนใจอะไรแม้แต่น้อย

"ของได้มาแล้ว ไร้คนขัดขวาง"

เมื่อเห็นคำเหล่านี้ หลี่ฝางก็เงยหน้าขึ้นทันทีและหันไปมองที่โทชิโอะ คามิยะ ในดวงตามีความตกตะลึงอยู่เล็กน้อย

“ที่แท้ เป้าหมายของนายก็คือฉัน”

ในที่สุด หลี่ฝางก็เข้าใจ

ใช้ประโยชน์จากงานเลี้ยงน้ำชา เขาให้หลิวฮุยส่งคนไปค้นบ้านโคมุระ

ผลก็คือ ค้นพบเอกสารนั้นได้โดยตรง อีกทั้งยังไม่มีมาตรการป้องกันอะไรแม้แต่น้อย จนแทบจะคล้ายว่ามันถูกเปิดทิ้งไว้รอใครสักคนมาหยิบไป

อีกทั้งตอนนี้หลี่ฝางก็เข้าใจแล้ว ว่าเอกสารนี้ เป็นเหยื่อล่อชิ้นหนึ่ง เพื่อที่จะดึงดูดตนให้เข้ามาติดกับ

เมื่อเห็นสายตาของหลี่ฝาง โทชิโอะ คามิยะก็คล้ายจะรู้ว่าเขาเดาคำตอบได้แล้ว ทันใดนั้น ใบหน้าของเขาก็มีรอยยิ้มที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้น จากนั้นก็เอ่ยปากว่า “ท่านหลี่ เชิญนั่ง!"

ท่านหลี่? คำพูดนี้ ทำให้ทุกคนเริ่มหันไปมองรอบๆด้านอย่างสงสัยในทันที

ริโกะเองก็ไม่มีข้อยกเว้น เธอยืดคอขึ้นและคิดจะดูว่าใครกันที่เป็นสหายของโทชิโอะ คามิยะ

แต่จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าบนมือนั้นว่างเปล่าขึ้นมา หลี่ฝางสลัดหลุดออกจากมือของเธอและเดินไปข้างหน้า

“คุณอาสึกะ...”

ริโกะจ้องมองหลี่ฝางที่เดินออกไปอย่างตะลึงงัน เมื่อได้สติกลับมาก็คิดจะไปดึงหลี่ฝางกลับมาอย่างรีบร้อน แต่กลับไม่สามารถจับเขาเอาไว้ได้

ในจิตสำนึกของทุกคน สหายของโทชิโอะ คามิยะ ไม่ต้องพูดถึงอายุที่ต้องรุ่นราวคราวเดียวกับเขา แต่อย่างน้อยๆก็ต้องเป็นภาพชายวัยกลางคนที่สงบนิ่งมั่นคง

ดังนั้นเมื่อเห็นหลี่ฝางที่อายุยังน้อยขนาดนี้เดินออกไป ก็ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะเป็นสหายที่โทชิโอะ คามิยะกล่าวถึง

คนเหล่านี้เพียงแต่รู้สึกไม่สมเหตุสมผล พวกเขาคิดว่าหลี่ฝางอยากเด่นจนเป็นบ้าไปแล้ว

ส่วนอิปเป้ โคบายาชิและมิเอะที่เห็นฉากนี้ก็ตะลึงตาค้าง พวกเขาไม่เข้าใจว่าหลี่ฝาง “คนธรรมดา” คนนี้นั้นไปกินหัวใจหมีดีเสือดาวมาจากไหน ถึงได้กล้าที่จะออกไปในเวลานี้

หรือว่าเป็นเพราะเขาไม่รู้จักตัวตนของโทชิโอะ คามิยะ?