NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1083

“ทางนั้นเกิดอะไรขึ้น?”

ในเวลานี้ มิเอะและอิปเป้ โคบายาชิที่อยู่อีกด้านหนึ่งดูเหมือนจะพบว่าทางนี้มีบางอย่างผิดปกติ และอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นด้วยความสงสัย

ด้วยผู้คนมากมายรอบตัวขนาดนั้น หรือว่าจะเป็นคนใหญ่คนโตที่ไหนมาแล้ว?

“ดูเหมือนว่าโชจิจะโค้งคำนับขอโทษชายหนุ่มคนหนึ่ง ดูท่าตัวตนของชายหนุ่มคนนั้นจะไม่ธรรมดาอย่างมาก” คนข้างๆ กล่าว

“โชจิ? ก็แค่เท่านั้นเอง!” อิปเป้ โคบายาชิในแววตามีความดูถูกเหยียดหยามอย่างเห็นได้ชัดเจน

โชจิอาจจะดูเก่งกาจอยู่บ้างสำหรับคนอื่นๆ แต่สำหรับเขาที่เป็นลูกชายคนโตของตระกูลในระดับท็อป นี่ก็แค่เท่านั้นเอง!

จากคำพูดของอิปเป้ โคบายาชิ มิเอะที่อยู่ข้างๆก็ยิ้มแป้น จากนั้นก็กอดแขนของเขาเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

ขอแค่เธอสามารถแต่งงานกับอิปเป้ โคบายาชิได้ เธอก็จะถือว่าได้ก้าวเข้าสู่ตระกูลเศรษฐีที่สูงขึ้นไปอีกขั้น ถึงเวลานั้นพ่อที่ชอบกดขี่ข่มเหงเธอก็ยังต้องนอบน้อมประจบประแจงกับเธอ!

ในเวลานี้หลี่ฝางยังคงรายล้อมไปด้วยผู้คน แต่หลี่ฝางกลับไม่สนใจที่จะมาสนทนากับคนเหล่านี้ โชคดีที่ริโกะชินหูชินตากับเรื่องแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ดังนั้นจึงสามารถจัดการกับคนที่เข้ามาประจบสอพลอเหล่านี้ได้

อีกทั้งความรู้สึกถูกคนเอาอกเอาใจแบบนี้นั้น ก็ทำให้ริโกะมีความสุขเช่นกัน

ตั้งแต่เล็กจนโต ฉากแบบนี้ได้แต่ปรากฏขึ้นในความฝันของเธอเท่านั้น

ในความเป็นจริง เธอก็ทำได้แค่ดูคนอื่นๆถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนอยู่ด้านนอกเท่านั้น เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่ง ตนจะกลายเป็นตัวเอกในความฝันนั้น

ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นคุณอาสึกะที่นำพามาให้....

เมื่อคิดถึงตรงนี้ จิตใจที่ซาบซึ้งของริโกะ ก็อดไม่ได้ที่จะตวัดมือทั้งสองข้างไปคล้องคอของหลี่ฝางเบาๆ จากนั้นจึงจูบเขาเบา ๆ บนหน้าครั้งหนึ่ง

“ขอบคุณค่ะ คุณอาสึกะ!”

ความรู้สึกอันอ่อนนุ่มที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันขัดจังหวะความสนใจของหลี่ฝาง เมื่อเห็นสีหน้าแดงก่ำเขินอายของริโกะ หลี่ฝางก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา

ทันใดนั้น เสียงไอของชายชราก็ดังขึ้น

เสียงไอนี้ดูคล้ายจะแฝงมาด้วยเวทมนตร์บางอย่าง หลังจากที่เสียงดังขึ้นในงาน ทั่วทั้งงานก็ค่อยๆเงียบลง

ทุกคนล้วนได้ยินอย่างชัดเจนและทุกคนล้วนรู้ว่านี่เป็นเสียงของใคร

“เป็นท่านโทชิโอะ!”

ทันใดนั้น เสียงทั้งหมดก็หายไป ทุกสายตาหันไปในทางเดียวกันในงาน การกระทำของทุกคนเองก็เปลี่ยนเป็นระมัดระวัง ราวกับว่ากลัวว่าเสียงของตนจะไปดึงดูดสายตาคนเข้า

โทชิโอะ คามิยะเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่งของญี่ปุ่น เป็นผู้นำของแก๊งยามาโตะ อาจถึงขั้นกล่าวได้ว่าเขาคือผู้มีอำนาจมากที่สุดในญี่ปุ่น พ่อของตนหากสามารถนั่งกับเขาได้ เกียรตินี้ ถือว่ามากเพียงพอสำหรับเขาแล้ว

ในเวลานี้รอบๆตัวหลี่ฝาง บรรดาผู้ที่เข้ามาชื่นชมเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับตัวเขาอีกต่อไปแม้แต่นิดเดียว นั่นเพราะเมื่อเทียบกับโทชิโอะ คามิยะแล้ว ไม่ว่าตัวตนของหลี่ฝางจะคืออะไรก็ไม่สำคัญอีกต่อไป

ส่วนริโกะซึ่งเป็นคนเดียวที่อยู่กับหลี่ฝาง เวลานี้ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความเคารพเช่นกัน เธอมองไปที่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ของญี่ปุ่น

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นโทชิโอะ คามิยะอย่างใกล้ชิดขนาดนี้!

ด้วยตัวตนเล็กๆแบบเธอ สามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงน้ำชาแบบนี้ได้ อีกทั้งยังได้เห็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แบบใกล้ชิดขนาดนี้ ทั้งหมดล้วนถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งของเธอแบบหนึ่งแล้ว

ในขณะเดียวกันเธอเองก็สงสัย ถึงแม้จะบอกว่างานเลี้ยงน้ำชาวันนี้เป็นตระกูลคามิยะที่จัดขึ้น แต่ว่าสถานะอย่างโทชิโอะ คามิยะนั้น ทำไมถึงได้มาปรากฏตัวขึ้นในงานเลี้ยงน้ำชาได้?

ยิ่งไปกว่านั้น โทชิโอะ คามิยะยังถึงกับลงมือชงชาด้วยตนเอง การกระทำที่ไม่ธรรมดาดังกล่าว กระตุ้นความอยากรู้ของทุกคนขึ้นมาจริงๆ

ภายใต้ความสนใจของสาธารณชน สายตาของโคอิจิ คามิยะในที่สุดก็มองไปยังฝูงชนและเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ ว่า "งานเลี้ยงน้ำชาวันนี้ บางทีอาจจะจบลงแล้ว"

เขาเอ่ยขึ้นอย่างช้า ๆ ในท่าทางการแสดงออกที่สงบนิ่งแอบแฝงด้วยความกระตือรือร้นราวกับภูเขาไฟซ่อนอยู่

“มีสหายที่คาดไม่ถึงมาที่นี่ในฐานะแขก แม้ว่าฉันเพิ่งจะได้รับข่าวเมื่อวานนี้ แต่วันนี้ก็ไม่อาจแสร้งทำเป็นไม่รับรู้ได้ ได้แต่ต้องออกมาต้อนรับเขาด้วยตัวเองเท่านั้น”