NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1096

เป็นเวลากว่าครึ่งเดือนแล้ว ตั้งแต่ที่หลี่ฝางและหยางฉงเข้ามาในบ้านของมานากะ

เวลากว่าครึ่งเดือนนี้ ทั้งสองคนล้วนกินและอาศัยอยู่ในห้องของมานากะ โดยมีมานากะเป็นคนนำอาหารเข้ามาให้

นอกจากนี้ มานากะยังมักจะแอบสืบข่าวการเคลื่อนไหวของแก๊งยามาโตะ และบอกหลี่ฝางเกี่ยวกับสถานการณ์ภายนอกในปัจจุบัน

การกระทำดังกล่าว ทำให้หลี่ฝางยิ่งสับสนงุนงงมากยิ่งขึ้น เขาไม่เข้าใจว่าเธอทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกันแน่

แต่เขากลับไม่ได้เอ่ยถาม นั่นเพราะความแข็งแกร่งของเขายังไม่ฟื้นคืนกลับมา เขาวางแผนที่จะถามมานากะให้ชัดเจนหลังจากที่พลังของเขาฟื้นตัวแล้ว

อีกทั้งหลังจากผ่านไปหลายวัน หลี่ฝางก็พบว่า นิสัยของมานากะนั้นเก็บตัวมากกว่าที่เขาคิด อย่างน้อยๆระยะเวลาหลายวัน ที่ผ่านมามานากะที่อยู่ในบ้านไม่แม้แต่กระทั่งจะเอ่ยพูดคุยกับใคร ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกแปลกใจขึ้นมาแล้ว

คนในตระกูลนี้ต่อต้านเธอ? กลัวเธอ? หรือว่าเกลียดเธอ?

หลังจากรู้จักกันมากว่าครึ่งเดือน ความสัมพันธ์ระหว่างมานากะกับหยางฉงกลับยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆ

ยกตัวอย่างเช่นในตอนนี้ ทั้งสองกำลังรับประทานอาหารกลางวันและพูดคุยกันอย่างมีความสุข มองดูแล้วกลมกลืนกันเป็นพิเศษ

หลี่ฝางไม่เข้าใจอย่างยิ่งว่า ทำไมมานากะถึงเป็นแบบนี้

สถานการณ์ของเธอแตกต่างจากสถานการณ์ของริโกะ เธอเป็นลูกคนเดียวในตระกูล พ่อแม่ล้วนยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่ว่าจะพ่อหรือแม่ของเธอล้วนมีท่าทีที่เย็นชาต่อเธอ

อีกทั้งเธอเองก็ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลนี้ ราวกับว่าในบ้านเป็นเพียงที่สำหรับกินนอนพักผ่อนเท่านั้น

หลังทานอาหารเสร็จ หลี่ฝางก็เงียบไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็พูดว่า "มานากะ อาการบาดเจ็บของฉันใกล้จะหายแล้ว บางทีฉันอาจจะสมควรบอกลาเธอแล้ว"

“จริงหรือคะ? ยินดีด้วย!” มานากะเอ่ยด้วยความประหลาดใจ จากนั้น อารมณ์ของเธอก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

"พวกคุณกำลังจะหาทางออกจากญี่ปุ่นใช่ไหมคะ?"

“หลังจากทำเรื่องที่ฉันอยากทำเสร็จ พวกเราก็จะจากไป” หลี่ฝางเอ่ย “แต่ว่าระหว่างที่ยังอยู่ที่นี่ ฉันสามารถช่วยเธอได้เรื่องหนึ่ง”

หลี่ฝางดูออกมานานแล้วว่าการที่มานากะยอมเสี่ยงครั้งใหญ่เพื่อช่วยพวกเขาทั้งสอง แน่นอนว่าย่อมไม่ใช่นิสัยการเป็นพระแม่มารีมาเกิดอะไร แต่เป็นเพราะเธอมีเรื่องอยากร้องขอ

และเรื่องนี้ ก็จะต้องเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับมานากะ จนกระทั่งเธออาจจะไม่สามารถทำมันได้เลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเธอจึงฝากความหวังเอาไว้กับหลี่ฝาง

ส่วนหลี่ฝาง เขาจำเป็นต้องตอบแทนบุญคุณนี้

แต่หลังจากที่มานากะเอ่ยขึ้น กลับทำให้หลี่ฝางตกตะลึงตาค้างไป

“เธออยากให้นางาโตะตายงั้นเหรอ?”

หยางฉงที่อยู่ข้างๆเองก็เคยได้ยินหลี่ฝางเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น เธอรู้ว่าใครคือนางาโตะและอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา "นางาโตะ....เขาไม่ใช่ลุงใหญ่ของเธอหรือ?"