NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1097

"ริโกะ ริโกะ ข้ามถนนแล้ว อย่ามัวแต่เหม่อ" เพื่อนที่อยู่ข้างๆเห็นเธอเหม่อลอย ดังนั้นจึงรีบคว้าแขนเธอไว้แล้วเขย่าสองสามครั้ง

"เอ่อ ขอโทษที" ริโกะที่ได้สติกลับมามองไปยังรถที่ส่งเสียงหวีดร้อง และก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิดอยู่บ้าง

“ริโกะ ไม่กี่วันมานี้เธอเป็นอะไร?” ” ทั้งสองรอจนกระทั่งเปลี่ยนเป็นไฟเขียวและเดินข้ามถนนไป จากนั้นก็ถามด้วยความสงสัยอยู่บ้าง

“ยังคิดถึงผู้ชายคนนั้นอยู่หรือ?”

"ฉัน..."

ริโกะไม่รู้จะบอกเพื่อนสนิทอย่างไร นั่นเพราะพวกเธอนั้นไม่รู้เรื่องราวภายในเลยแม้แต่น้อย

เรื่องแบบนี้ โทชิโอะ คามิยะเองก็ไม่มีทางให้คนเผยแพร่ออกไปมั่วๆ

และในเวลานี้เอง น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังก็ดังขึ้นมา “ริโกะ แฟนของเธอคนนั้นล่ะ?"

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ริโกะก็เงยหน้าขึ้นด้วยความตระหนกอยู่บ้าง และเห็นว่าโยตะกำลังขวางพวกเธอเอาไว้ด้วยสีหน้าเยาะเย้ย

เพื่อนสนิทของเธอกรีดร้อง เมื่อหันกลับมามอง พวกเธอก็เห็นว่าเส้นทางที่พวกเธอมาตอนนี้ก็ถูกคนของโยตะปิดล้อมเอาไว้แล้วเช่นกัน

“นายคิดจะทำอะไร โยตะ!”

ริโกะดึงเพื่อนสนิทของเธอมาไว้ข้างหลังเพื่อปกป้อง สีหน้าเธอเย็นชาและเอ่ยตำหนิ

“โอ้โย๋ ริโกะ เดี๋ยวนี้เธอกล้ามากขนาดนี้แล้วหรือ” โยตะไม่คาดคิดว่าท่าทีของริโกะจะแข็งกร้างขนาดนี้ เขาตะลึงไปเล็กน้อยจากนั้นก็หัวเราะเยาะ

แม้แต่ริโกะเองก็ยังไม่รู้ตัวว่า ตนเองนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ตัวเธอของเธอก็เกิดการเปลี่ยนไป

“ตอนนี้แฟนของเธอถูกประกาศนำจับแล้ว! ริโกะ เธอคงไม่ได้แอบซ่อนเขาเอาไว้หรอกนะ!” โยตะไล่ถามด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด

โยตะที่วันนั้นถูกทุบตีจนสภาพน่าสังเวชจำใบหน้าของหลี่ฝางได้แม่นเสียยิ่งกว่าอะไร ดังนั้นเมื่อเขาเห็นประกาศจับหลี่ฝาง ในใจของโยตะก็ดีใจจนแทบจะระเบิดออกมา

เขาแค่ต้องการดูว่า เมื่อไม่มีคนหนุนหลังแล้ว ริโกะจะหนีไปจากกำมือของเขาได้ยังไง!

"ไม่ใช่ธุระอะไรของนาย!" ริโกะมองไปที่รอยยิ้มดุร้ายของโยตะ ถึงแม้ในใจจะยังมีความหวาดกลัวอยู่บ้าง แต่กลับยังพูดออกไปอย่างแข็งกร้าว

เมื่อเห็นท่าทีที่แข็งกร้าวของริโกะ โยตะก็โมโหอยู่บ้าง เขาหยิบมีดสั้นออกมาจากกระเป๋าแล้วโบกมันไปต่อหน้าริโกะ

"เธอลองดูสิว่าแฟนที่ถูกประกาศจับนั่นของเธอมันทุบตีฉันจนสภาพเป็นยังไง ชดใช้ค่ารักษาพยาบาลให้ฉันสักหน่อยคงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง หนึ่งล้าน แล้วฉันจะรับประกันไม่มาเอาเรื่องเธออีกต่อไป เป็นไง?”

"ฝันไปเถอะ!" ริโกะตะโกน

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เธอไม่มีเงินมากขนาดนี้ ต่อให้เธอมี เธอก็ไม่มีทางให้มันกับคนแบบโยตะ

“ริ...ริโกะ…” เพื่อนสนิทที่อยู่ข้างหลังมองดูมีดในมือของโยตะที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ด้วยความหวาดกลัวอยู่บ้าง เธอเอ่ยกระซิบ “ไม่อย่างนั้นพวกเรา...”

"หึหึหึ เพื่อนของเธอดูน่าสนใจกว่าเธอตั้งเยเอะ ริโกะ ถ้าเธอไม่อยากให้ใบหน้าที่น่ารักของคุณมีรอยขีดข่วนล่ะก็ ทางที่ดีก็จงเชื่อฟังซะ..."

แต่ก่อนที่โยตะจะพูดจบ เขาก็เห็นสีหน้าประหลาดใจของริโกะ วินาทีต่อมา ลำคอของเขาก็ถูกคนบีบเอาไว้จากด้านหลัง