ในใจของหลี่ฝางหัวเราะหึหึ เขารู้ว่าทั้งสองคนเป็นคนที่หลิวฮุยส่งมาสนับสนุนเขา
“อย่ากังวลไปเลยน้องชาย มีพี่น้องของพวกเราหลายคนที่ล้วนเป็นคนจิตใจดีมีความกระตือรือร้นแบบเดียวกันกับเรา อีกเดี๋ยวพวกเขาก็มาถึงแล้ว!” ถังเทียนเต๋อกล่าวด้วยรอยยิ้ม
"โอ้? มีคนมาเยอะเหรอ?" ดวงตาของหลี่ฝางเป็นประกาย “แบบนี้จะมีปัญหาอะไรรึเปล่า?”
“มีปัญหาอะไรกัน? พวกเรามาที่นี่ก็เพื่อผดุงความยุติธรรม!” หูเข่อสีหน้าชอบธรรมอย่างยิ่ง
“สารเลว พวกแกอย่ามาเพิกเฉยฉัน!” เสียงตะคอกด้วยความโกรธของเฟอร์กัสดังขึ้นมา
เขาไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป ได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย เกรงว่าอีกสักครู่คงมีคนมามากขึ้นเรื่อยๆแล้ว หากอีกฝ่ายมีผู้สนับสนุนมาแล้ว แบบนั้นแผนของวันนี้ก็จะเปล่าประโยชน์ลง
หลี่ฝางหัวเราะหึหึ เขาไม่สนใจว่าเฟอร์กัสจะโกรธหรือไม่ สำหรับเขาแล้ว ยิ่งเฟอร์กัสโกรธมากเท่าไร โอกาสของเขาก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
หลี่ฝางหันไปหาหูเข่อแล้วพูดว่า "หนึ่งคนหนึ่งปรมาจารย์ เป็นไง มีความมั่นใจไหม?"
“นายออกจะดูถูกพวกเราเกินไปแล้ว” พวกเขาหัวเราะขึ้นมา
“ฉันสองคนก็ยังไม่มีปัญหา”
“ฉันสามคน!”
“ฉันสี่!”
“ฉันห้าคน...”
ฟังการทะเลาะกันระหว่างคนทั้งสอง หลี่ฝางรู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกอยู่บ้าง นี่หลิวฮุยไปหาสมบัติมีชีวิตมาจากที่ไหน?
แต่ในทันใด การทะเลาะวิวาทระหว่างทั้งสองก็จบลง นั่นเพราะกลุ่มคนฝั่งตรงข้ามตอนนี้กำลังเกิดจิตสงครามพุ่งขึ้นมาดุเดือด
"ดีมาก" หลี่ฝางแสยะยิ้ม "แบบนี้ค่อยเหมือนกับการต่อสู้หน่อย..."
สองคำสุดท้ายดูเหมือนจะยังคงก้องไปรอบ ๆ แต่เงาร่างของหลี่ฝางนั้นกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว
ในพริบตา คราบเลือดก็สาดกระเด็นไปทุกทิศทาง
นักรบกำลังภายนอกสี่คนถูกหลี่ฝางสังหารลงภายในพริบตาเดียว
ส่วนเฟอร์กัสที่เป็นปรมาจารย์กำลังภายใน กลับทำได้เพียงมองดูหลี่ฝางลงมือและไม่มีเวลาพอที่จะหยุดยั้งเอาไว้ได้เลยสักนิด
เห็ดได้ชัดว่า ความเร็วของหลี่ฝางนั้นสูงกว่าเขามาก
ใบหน้าของเฟอร์กัสแสดงอาการตื่นตระหนกออกมาหลายส่วน
ความแข็งแกร่งดังกล่าว ทำให้เฟอร์กัสรู้สึกถึงความไร้ซึ่งพลังอย่างลึกซึ้ง ถึงแม้ว่าจะเป็นปรมาจารย์กำลังภายในเหมือนกัน แต่ความแตกต่างระหว่างพวกเขานั้นกลับยิ่งใหญ่มากขนาดนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง