NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1103

นาทีที่สิ้นสุดประโยค โทชิโอะ คามิยะราวกับแก่ลงไปอีกสิบปี

อีกเพียงแค่นิดเดียวแท้ๆ ก็จะได้รับชัยชนะแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะได้รับความเสียหายมากแค่ไหน ก็สามารถชดเชยกลับมาได้

ท้ายที่สุดกลับอีกนิดเดียวเท่านั้น ทำให้โทชิโอะ คามิยะสูญเปล่าทุกสิ่ง

หากวันนี้ยังสู้กันต่อไป หลี่ฝางทำลายสะพานจริงๆ ละก็ เรื่องนี้คงจะแพร่สะพัดไปทั่วเมือง ถึงตอนนั้นความกดดันที่แบกรับ คงไม่ใช่แค่เขาคนเดียวแล้ว แต่เป็นเบื้องบนทุกคน

ยิ่งไปกว่านั้น ความหวาดหวั่นที่ทุกคนได้รับ คงมากจนไม่สามารถคาดเดาไว้

เมื่อหลี่ฝางได้ยินคำของโทชิโอะ คามิยะ ในใจของเขาโล่งออกไปหนึ่งเปลาะ อันที่จริงเขาไม่มีทางลากคนมากมายขนาดนี้ไปตายกับเรื่องบ้าคลั่งนี้ได้

การเสี่ยงทายในครั้งนี้ เพียงแค่ เขาชนะก็เท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น ท้ายที่สุดหากการตัดสินของโทชิโอะ คามิยะคือการสู้ตายกับเขาไปข้าง เขาก็ไม่มีทางทำลายสะพานหรอก แต่จะใช้แผนการอื่นแทน

อย่างเช่นว่า เปลี่ยนสถานที่รบใหม่ ไปในที่ที่ชนชั้นสูงรวมตัวกัน

หากสูญเสียประชาชนกว่าพันก็ยังไม่สามารถทำให้โทชิโอะเลิกราได้ แล้วถ้าหากสูญเสียชนชั้นสูงนับพันล่ะ?

หากเช่นนั้นแล้วโทชิโอะยังไม่ยอมเลิกรา งั้นหลี่ฝางก็ยอมแล้ว

“ไม่ โทชิโอะ คามิยะ!”

ได้ยินคำตอบของโทชิโอะ คามิยะเหมือนกัน เฟอร์กัสกลับโมโหขึ้นมา

“เป็นปรมาจารย์กำลังภายใน แกจะไปสนใจพวกนักโทษทำไม……”

เฟอร์กัสคำรามอย่างบ้าคลั่ง เมื่อดวงตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตจ้องเขม็งเขา ชะงักกะทันหัน

“คำว่าคนธรรมดาสองคำก็คนธรรมดา แกคิดว่าปรมาจารย์กำลังภายในเป็นใครกัน เทพหรือยัง?”

ปัง!

เสียงระเบิดดังขึ้นที่ยอดเสา ทันใดนั้น เสาเหล็กที่หลี่ฝางยืนอยู่นั้นถูกบิดจนเบี้ยว ส่วนเงาร่างของหลี่ฝาง เสียงสายลมที่ยอดสะพานถูกหักท่อน เกิดจู่โจมคำรามลั่น

“ต่อให้เป็นเทพจริงๆ ก็ไม่ได้!”

“ปัง!”

เสียงดังสนั่นอีกครั้ง เฟอร์กัสถูกหมัดของหลี่ฝางกำราบจนปลิวออกไป กระแทกเข้ากับสะพาน สะพานเหล็กก้านเสริมแรงปูน เกิดรอยหลุมขนาดใหญ่!

ชั่วพริบตา บนสะพานเกิดโกลาหล รถติด เสียงกรีดร้องของผู้คนดังสนั่นไปทั่ว

“หลี่ฝาง!”

โทชิโอะ คามิยะคำรามเสียงดังลั่นอย่างโกรธจัด แทบจะกลบเสียงของทุกสรรพสิ่ง

“หากแกคิดที่จะลงมือตรงนี้ ฉันไม่เกรงใจแน่!”

หลี่ฝางแสยะยิ้ม ยกขาขึ้นสูง ถีบไปที่เฟอร์กัสอย่างแรง

ปัง!

เสียงคำรามในครั้งนี้ดังสนั่นกว่าสองครั้งที่แล้วเป็นไหนๆ!

สะพานถูกรอยฝีเท้าอันที่สุดแรงเกิดของหลี่ฝางจนทะลุ

ร่างทั้งร่างของเฟอร์กัสโทชิโอะ คามิยะ ก่อนที่จะแทรกลงสู่หลุมใหญ่

โทมิโอะ คามิยะหน้าเสีย จ้องมองหลุมขนาดใหญ่บนสะพาน ทำได้เพียงหันหน้ากลับอย่างไร้หนทาง