NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1112

“ทำไม！” หลี่ฝางยังไม่ทันพูดอะไร หยางฉงที่ยากจะหยุดน้ำตาเอาไว้ได้ก็พูดขึ้นก่อน “เขาเป็นฉันแฟน！”

คำพูดของหยางฉง ทำให้คนบริเวณนั้นเงียบลงอีกครั้ง

ถึงอย่างไร เมื่อครู่พวกเขาก็กำลังคาดเดากัน แต่ตอนนี้หยางฉงเป็นคนยืนยันเอง ความรู้สึกนี้ มันไม่เหมือนกันเลยล่ะ！

มีคนมากมายปวดใจ คิดว่าบางทีตัวเองอาจจะใจกล้าไม่มากพอ ถ้าเกิดตัวเองเข้าจีบเร็วกว่านี้ ไม่แน่ว่าตอนนี้คนที่กอดเจ้านายสาวอยู่อาจจะเป็นเขาก็ได้！

ในขณะที่คนเหล่านี้กำลังพูดกันขึ้นมา ชายแก่ที่รับซูจื้อเย่เอาไว้ ก็พูดกับหลี่ฝางอย่างเย็นชา “คนอายุยังน้อย ไม่ต้องลงมือรุนแรงขนาดนี้ก็ได้ไม่ใช่เหรอ？”

“ทำไม นายคุณตายแล้วเหรอ？หรืออะไหล่ในร่างกายมันมีอะไรหายไป？” หลี่ฝางพูดอย่างเล่นแง่

คำพูดของหลี่ฝางทำให้พูดไม่ออก คนแก่โกรธขึ้นมา พลางพูดเสียงเย็นชา “อายุยังน้อยไม่รู้หรอกว่าโลกมันกว้างขนาดไหน เลยมีปัญหากับคนอื่นเพราะผู้หญิง มันมีแต่จะทำให้จบชีวิต！”

ซูจื้อเย่เองก็เย่อหยิ่งขึ้นมา “ไอ้กระจอก ฉันว่าแกรีบไสหัวออกไปเหอะ ไม่อย่างนั้น อย่าไปเสียใจทีหลังตอนเข้าโรงพยาบาลนะ！”

เมื่อได้ยินคำนี้ หลี่ฝางที่มีแววตากวนประสาท ก็เปลี่ยนเป็นแววตาเย็นชาขึ้นมา

“ฉันกลับอยากจะเห็นว่าพวกคุณมีดีอะไรเหมือนกัน！”

ซูจื้อเย่โกรธขึ้นมา ก่อนจะส่งซิกให้บอดี้การ์ดสองคน บอดี้การ์ดสองคนนั้นก็เดินเข้ามาหาหลี่ฝางด้วยแววตาไม่เป็นมิตร

ส่วนตอนที่พวกเขาเดินเข้ามา แรงกดดันที่น่ากลัวนั้นถาโถมเข้ามาหาพวกเขา พลางมีแววที่เย็นชา ในตอนนั้น ก็ทำให้ทั้งสองคนคุกเข่าลงกับพื้น พลางลุกไม่ขึ้น

ซูจื้อเย่เห็นฉากนี้ก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เลยด่าออกไป “คนไร้ประโยชน์อย่างพวกแกทำอะไรน่ะ！”

ส่วนคนแก่ข้างๆ ซูจื้อเย่นั้น กลับมีสีหน้าแข็งนิ่งไป

เพราะเขารู้สึกได้ว่ามันมีแรงบางสิ่งมากระทบ หลี่ฝางที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขานั้น เหมือนกับจู่ๆ มดก็กลายเป็นมังกรขนาดใหญ่ เมื่อเรื่องพลิก ทำให้ในใจของเขาเย็นเฉียบขึ้นมา

ส่วนซูจื้อเย่นั้นยังคงด่าไม่หยุด ก็ไม่เหลือมารยาทที่แสร้งทำเมื่อครู่แล้ว พลางขู่หลี่ฝางด้วยท่าทีโหดร้าย “ไอ้ชาติหมา ไว้หน้าแต่ไม่เอาไว้ใช่ไหม？เชื่อไหมว่าฉันจะให้คุณไม่เห็นแสงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้อีก！”

ซูจื้อเย่ที่ตกกระไดพลอยโจนไปด้วย ในตอนนี้ก็ไม่มีเวลามาเสแสร้งแล้ว คิดเพียงอยากจะระบายความโกรธออกมาเท่านั้น

ส่วนคนที่อยู่รอบๆ นั้นเองก็มีจำซูจื้อเย่ในแบบที่เปลี่ยนไป แววตาของหญิงที่มองพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นขยะแขยงขึ้นมา

จู่ๆ ซูจื้อเย่ที่กำลังจะพูดต่อก็ถูกคนแก่กระชากกลับไป ก่อนจะเก็บคำที่อยากจะพูดเอาไว้

ซูจื้อเย่ในตอนนั้นก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ ก่อนจะตะโกนใส่คนแก่ด้วยความโกรธ “ลุงหลิว คุณทำอะไรน่ะ！”