NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1140

สนทนาพูดคุยมาตลอดทาง ทุกคนได้มาถึงห้องผู้ป่วยของหยางเซี่ยวหู่ ไม่นาน คุณท่านหยางเซี่ยวหู่ก็ถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด

หลี่ฝางและคนอื่นๆ รออยู่ที่หน้าห้องผ่าตัด รอการผ่าตัดเสร็จสิ้น

หลี่ฝางนั่งลงที่เก้าอี้ ขมวดคิ้วแน่น ด้วยความกังวล

“หลี่ฝาง ไม่ต้องกังวลไปหรอก ฝีมือของผู้อำนวยการล้ำเลิศมาก การผ่าตัดในครั้งนี้ต้องสำเร็จแน่” เจียงถิงกล่าวปลอบใจหลี่ฝางเสียงแผ่ว

หลี่ฝางหยักหน้า ไม่พูดอะไร

อันที่จริงแล้ว เขาก็เคยได้พบกับนายท่านครั้งหนึ่งเท่านั้น แต่ถ้าหากนายท่านจากไป หยางฉงต้องเสียใจมากแน่ หลี่ฝางไม่อยากเห็นหยางฉงต้องเสียใจ

ในตอนนี้เอง หลี่ฝางเกิดรู้สึกได้อะไรบางอย่าง แหงนหน้าขึ้นมอง ก็ได้พบกับหยางฉงที่มุ่งเข้ามาทางนี้

เจียงถิงที่อยู่อีกด้าน เมื่อได้เห็นหยางฉง ก็หันสายตาไปทางหลี่ฝางโดยอัตโนมัติ

หลังจากนั้น เธอก็ได้เห็นสายตาที่อ่อนโยนและรักใคร่ของหลี่ฝาง

ทันใดนั้น เจียงถิงเข้าใจทันที ถึงความสัมพันธ์ของหลี่ฝาง และหญิงสาวที่งดงามโดดเด่นคนนี้

“ใช่ คงมีเพียงแค่ผู้หญิงที่งดงามแบบนี้ถึงจะคู่ควรกับผู้ชายหลี่ฝางละมั้ง” เจียงถิงลอบคิดในใจ แต่กลับไม่รู้เพราะเหตุใด มีความรู้สึกอิจฉา และความรู้สึกเสียใจอันเลือนราง

หลี่ฝางในตอนนี้ได้ลุกขึ้นเพื่อต้อนรับเธอ

“การผ่าตัดเพิ่งเริ่มเหรอ?” หยางฉงจับมือของหลี่ฝาง กล่าวถามอย่างร้อนใจ

“อืม เพิ่งเริ่ม ไม่เป็นไร เธอไม่ต้องกังวล ผู้อำนวยการหลิวฝีมือดีมาก เขาเป็นคนผ่าตัดต้องไม่มีปัญหาแน่” หลี่ฝางกล่าวปลอบ ด้วยประโยคของเจียงถิงเมื่อสักครู่

ปฏิกิริยาของหยางฉงเหมือนกับหลี่ฝางเมื่อสักครู่นี้ สีหน้าเคร่งเครียดอยู่อย่างนั้น

สถานการณ์ของหยางเซี่ยวหู่ในตอนนี้ เธอรู้ดี อายุขัยของท่านอยู่ได้อีกไม่นาน จะอยู่ต่อไปได้หรือไม่คงต้องอยู่ที่ชะตาฟ้าลิขิต

ส่วนเธอทำได้เพียงอวยพรให้กับหยางเซี่ยวหู่ อวยพรให้การผ่าตัดในครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดี อวยพรปู่ของตนให้มีสุขภาพที่แข็งแรง

ต่อให้เธอรู้ว่าความหวังของเธอริบหรี่ก็ตาม

ไม่นาน คนของตระกูลหยางมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ รุ่นที่สองรุ่นที่สามมากันหลายสิบคน

ในเวลานี้เอง ไม่มีใครที่กล้าไม่ปรากฏตัว

ยิ่งไปกว่านั้น นายท่านหยางเป็นเสาหลักของทุกคน ต่อให้ตอนนี้มีหลี่ฝางอยู่ด้วย แต่อย่างไรซะเขาก็ไม่ใช่คนของตระกูลหยาง ก็ไม่เหมือนกับนายท่านหยาง ที่ทำเพื่อตระกูลหยางทุกอย่าง

ผ่านไปสักพัก หยางเทียนลี่เดินขึ้นหน้ากล่าวกับหลี่ฝาง “คุณหลี่ เราจะคอยเฝ้าอยู่ตรงนี้เอง ท่านไปพักผ่อนก่อนเถอะ ไม่ต้องยืนอยู่ตรงนี้ตลอดหรอก”