NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1141

ช่วงเวลาที่เงียบสงัดนี้เอง ใบหูของหลี่ฝางขยับกะทันหัน ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากโถงทางเดินไม่ไกล

หลี่ฝางแหงนหน้าขึ้นมอง ก็ได้พบว่าคนที่มาเยือนนั้นคือหลิวฮุย

“ทำไมถึงเป็นแกไปได้?”

หลี่ฝางกล่าวถามอย่างประหลาดใจ

“ดึกดื่นขนาดนี้ทำไมมาเดินเล่นที่โรงพยาบาลได้ อย่าบอกนะว่าแกละเมอมา?” หลี่ฝางเย้ยหยัน

หลิวฮุยจับจ้องหลี่ฝางอย่างไม่พอใจ

เขาอยากจะแจ้นมาที่โรงพยาบาลในเวลาดึกดื่นแบบนี้เหรอ?

หากไม่ใช่เพราะหลี่ฝาง ตอนนี้เขากำลังนอนอยู่บนเตียงที่อบอุ่น ไม่แน่อาจจะได้โอบสาวงามสักคนก็ได้!

อดพึมพำในใจอย่างยากลำบาก “เราสู้เขาไม่ได้ เราสู้เขาไม่ได้” เพื่อระงับความวู่วามที่อยากจะอัดหลี่ฝางสักหมัด หลิวฮุยกล่าว “ได้ข่าวว่านายท่านหยางผ่าตัด ฉันก็เลยมาดูสักหน่อย”

“แกยังรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ?” หลี่ฝางทำสีหน้าตกใจ

หลิวฮุยสีหน้ามืดมน

เขาเป็นถึงผู้ดูแลของ ต้าเซี่ยหลงเช่ว หากเรื่องแค่นี้ไม่รู้ ก็แย่สิ?

เมื่อคิดอย่างนั้น หลิวฮุยกล่าวอย่างเด็ดขาด “ท่านผู้อาวุโสให้ผมมาโดยเฉพาะ พวกเขาเป็นเพื่อนในสนามรบมาก่อน”

“งั้นเหรอ? แค่เรื่องนี้งั้นเหรอ?” หลี่ฝางจ้องมองหลิวฮุย

เขาไม่เชื่อว่าท่านผู้อาวุโสจะให้เขามาตั้งไกลเพื่อมาดูนายท่านหยางเท่านั้น หาเพราะเรื่องนี้ ให้ใครมาก็ได้ ทำไมจะต้องให้หลิวฮุยที่งานยุ่งตลอดเวลามาด้วยตนเอง?

คราวนี้หลิวฮุยไม่สามารถแสร้งต่อไปได้อีก และเบื่อที่จะวกไปวนมา กล่าว “ไม่ใช่เพราะแก เอกสารที่เอากลับมาจากที่ญี่ปุ่นเมื่อคราวก่อน ตอนนี้ยังอยู่ที่แกใช่ไหม?”

“อ๋อ!” หลี่ฝางเข้าใจเรื่องราวขึ้นมา หัวเราะพร้อมกล่าวอย่างประหม่า “ฮ่าๆ ต้องขออภัยด้วย หลังจากที่กลับมาจากญี่ปุ่นผมยุ่งมากเลย ลืมเรื่องนี้ซะสนิท ถ้าอย่างนั้น แกมาก็เพื่อเอกสารนี้โดยเฉพาะ?”

“……ก็ไม่ใช่เรื่องนี้ซะทีเดียวหรอก” หลิวฮุยลังเล ก่อนกล่าว “ทางด้านปีศาจซากปรักหักพังช่วงนี้เกิดการเปลี่ยนแปลง ท่านผู้อาวุโสหวังว่าแกจะไปดูสักหน่อย”

“ปีศาจซากปรักหักพัง?” หลี่ฝางเกิดความสนใจขึ้นมา

“ใช่แล้ว” หลิวฮุยพยักหน้า กล่าว “หลังครั้งก่อนที่แกไปที่ปีศาจซากปรักหักพัง ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นไปอีก ตอนนี้ไม่มีความสามารถระดับกำลังภายใน เข้าไปก็มีแต่แหลกสลาย เราไม่กล้าให้เหล่านักรบเข้าใกล้ เพราะงั้นถึงได้มาหานายเพื่อตรวจสอบสักหน่อย”

หลี่ฝางหยักหน้า รู้ว่าเรื่องนี้เขาไม่สามารถปฏิเสธได้

“โอเค แต่ต้องรออีกสองวัน รออำนาจตระกูลหยางคงที่อีกหน่อย ผมถึงจะไปได้”