NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1143

“เป็นไปได้อย่างไร” บุคคลผมทองจ้องมองหลี่ฝางผ่านเป้าเล็ง

ทีแรกเขาไม่คิดที่จะยิงหลี่ฝางให้ตาย แต่อย่างน้อยก็ต้องให้ฝ่ายตรงข้ามบาดเจ็บ

เขารู้ได้อย่างชัดเจน ปืนสไนเปอร์สุดโหดที่ถูกดัดแปลงและลูกกระสุน ไม่ว่าจะเป็นพลังหรือความเร็วก็เหนือกว่าปืนธรรมดาสามเท่า แต่ต่อให้เป็นอย่างนั้น ก็ไม่สามารถทำร้ายหลี่ฝางได้

จ้องมองลูกกระสุนที่หมุนติ้วตรงหน้าขมับเขาไม่หยุด หลี่ฝางค่อยๆ ยื่นมือออกจับลูกกระสุนมาไว้ในมือ

ต่อมา นัยน์ตาของหลี่ฝางเกิดลำแสงแวบผ่านที่ผิดปกติ รีบสะบัดแขนโยนกระสุนออกไป

ในเวลาเดียวกัน หลี่ฝางหมุนตัวจับหยางฉงหมอบลง กำลังภายในแผ่ซ่านอย่างบ้าคลั่ง โอบหยางฉงแน่น

ต่อมา เสียงระเบิดอย่างดุเดือดดังขึ้น กระจกของตึกแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ละเอียด ควันเขม่าสีดำ โถงทางเดินถูกระเบิดจนเละ ฝุ่นฟุ้งกระจายเต็มพื้น

ที่แท้ในกระสุนนั้นยังมีระเบิดอัดเล็กอยู่ด้วย พลังของมันเทียบเท่าได้กับระเบิดมือเลยทีเดียว ต้องเป็นอาวุธพิเศษที่ไม่ธรรมดาแน่นอน

หากเมื่อสักครู่หลี่ฝางช้ากว่านี้หน่อย เขาก็ถูกระเบิดไปแล้ว ระยะห่างที่ใกล้ขนาดนั้น เขาอาจจะไม่ตาย แต่มือที่จับระเบิดไม่เหลือแน่

“หยางฉง ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” หลี่ฝางรีบดูหยางฉงที่ตนโอบให้หมอบลง ถามไถ่อย่างร้อนรน

“ฉันไม่เป็นไร” หยางฉงตอบด้วยใบหน้าที่ไร้สีเลือด ดวงตาทั้งสองข้างแฝงไปด้วยความตื่นตระหนก

“เขา พวกเขา……”

ที่นี่เป็นโรงพยาบาล แพทย์พยาบาลและเหล่าญาติผู้ป่วยต่างตกอกตกใจ ภายใต้ควันเขม่า เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นไม่หยุด เกิดการบาดเจ็บและสูญเสียอย่างหนัก

“ไอ้สารเลวสมควรตาย!” สายตาของหลี่ฝางเกิดไฟปะทุด้วยความโกรธ

“หยางฉง ดูแลตัวเองดีๆ เดี๋ยวผมมา!” หลี่ฝางกัดฟันกล่าวกับหยางฉง แหงนหน้าขึ้นไปบริเวณยังสไนเปอร์ที่เล็งมาเมื่อสักครู่ ก่อนขยับฝีเท้า เร่งไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว

เขาไวมาก จนผู้คนในท้องถนนไม่ทันได้สังเกตเห็น เห็นเพียงตรงหน้าเกิดประกาย และสายลมที่พัดผ่าน

เมื่อหลี่ฝางไล่ตามมายังชั้นดาดฟ้าของตึกสูง ก็ไม่มีใครอยู่เสียแล้ว

หลี่ฝางกำลังจะคัดกรองกลิ่นอายที่ยังหลงเหลืออยู่ในอากาศ ต่อมาสีหน้าของเขากลับเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว รีบมุ่งไปยังทางสัญจรของตึก

“ปัง!” ดาดฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยควันเขม่าและเปลวไฟ

“ระเบิดเพลิงกำลังสูง สามารถจู่โจมผมได้ และยังลบร่องรอยได้อีก ไอ้หมอนี่……”

หลี่ฝางหลบหลีกการจู่โจมระเบิดได้ต่อเนื่อง ความเยือกเย็นประกายขึ้นในสายตา เสียงน่ากลัวอย่างถึงที่สุด

“ในเวลาสั้นแค่นี้ นักฆ่าไม่มีทางหนีไปได้ไกลแน่ หมายความว่า……"

หลี่ฝางอ้าแขนทั้งสองข้างออก แหงนหน้าขึ้น หลับตาลง

ในร่างของเขา กำลังภายในมากมายกลายเป็นพลังงานที่ไร้รูปร่างแผ่ซ่านออกไปทั่วทุกทิศ เหมือนกับโยนหินลงไปในแม่น้ำที่เงียบสงบ เป็นคลื่นวงกลมชั้นๆ

เมื่อหินสัมผัสกับสิ่งของอื่น ก็จะเกิดการแทรกแซงและหายไปอย่างช้าๆ

นี่เป็นการเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับกำลังภายในของหลี่ฝาง การควบคุมความสามารถนี้ เพิ่งพาการกระจายตัวออกของกำลังภายใน หรือแม้แต่เขาสามารถใช้ความสามารถนี้รับรู้สรรพสิ่งรอบกาย ปราศจากการพันธนาการของประสาทสัมผัสทั้งห้า

“หาแกเจอแล้ว!”

หลี่ฝางเบิกตาโพลง เร่งฝีเท้า มุ่งไปที่อพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง

ภายในห้องอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง ชายหนุ่มหัวทองที่เพิ่งเก็บปืนสไนเปอร์ลงในกล่อง สีหน้าเปลี่ยนกะทันหัน ไม่คาดคิดเลย ผ่านหน้าต่างอพาร์ตเมนต์มุ่งไปทางข้างหน้าที่ผู้คนขวักไขว่

ต่อมา เงาร่างของหลี่ฝางราวกับมัจจุราช ที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบเชียบ