NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1182

เหลียงเชี่ยนพูดไม่ออกกับคำพูดของหลี่ฝาง ทีท่าความเจ็บปวดที่แสดงเหลียงเชี่ยนดูออกว่าหลี่ฝางยังรักฉินวี่เฟยอยู่ เพียงแต่ที่เธอไม่เข้าใจ ในเมื่อหลี่ฝางยังรักฉินวี่เฟย ทำไมถึงยังไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น?

หรือว่าจะเป็นอย่างที่คนอื่นว่า ภรรยาในบ้านไม่ดีเท่ากับหญิงข้างนอก?

“อันหน้านี้ผมความจำเสื่อม ลืมว่าตัวเองคือใคร ลืมเรื่องในอดีตทั้งหมด และลืมวี่เฟยที่รอผมมาตลอด หลังจากนั้นผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง เธอช่วยผมที่ใกล้ตายในตอนนั้นเอาไว้ ดูแลผมอย่างดี อยู่ด้วยกันทุกวันทำให้ผมตกหลุมรักเธออย่างห้ามไม่ได้”

“จนหลายวันก่อนผมถึงได้ฟื้นความจำ แต่ตอนนั้นได้สายไปแล้ว ความผิดมหันต์นี้จนผมไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับวี่เฟยยังไง ลังเลอยู่หลายวันถึงได้กลับมาหาเธอ ยังไงซะหากพูดความจริงกับวี่เฟย ผมรู้ดีว่าหากต้องการให้วี่เฟยให้อภัยผมเป็นเรื่องยาก แต่ผมก็ยังอยากรองสักตั้ง ผมไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเขาจบไปแบบนี้”

ประโยคสุดท้าย หลี่ฝางกล่าวอย่างมุ่งมั่น ขอเพียงแค่คราวนี้เขารอดกลับมาจากซากปรักหักพังลึกลับได้ เขาก็จะจีบวี่เฟยใหม่แน่นอน รักษาผู้หญิงที่รักเขาให้ดี

“นายพูดง่าย ประธานฉินคราวนี้เธอเสียใจมาก นายคิดว่าเพียงคำพูดหวงแหนไม่กี่ประโยคจะชดเชยกันได้หรือ? ยิ่งไปกว่านั้น ทางนั้นยังมีสาวงามอีกหนึ่งคนไม่ใช่หรือไง? นายคืนดีกับประธานฉิน แล้วเธอจะทำยังไง?”

เหลียงเชี่ยนอดไม่ได้ที่จะมองบน แม้การนอกใจจะมีสาเหตุ แต่เหล่านี้ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเขาในใจเหลียงเชี่ยนเป็นผู้ชายสารเลว ยังไงซะการนอกใจก็เป็นเรื่องจริง ผู้หญิงคนนั้นก็มีตัวตนอยู่จริง จะคลี่คลายได้ในประโยคสองประโยคได้ยังไง

เมื่อนึกถึงหยางฉง หลี่ฝางเองก็ไร้หนทาง หากไม่ได้ผ่านเหตุการณ์ในหินเฮยสวนหลายชั่วโมงนั้น เขาก็ยังรู้จักใจจริงๆ ของตนเองเสียที

หากต้องเลือกระหว่างหยางฉงและฉินวี่เฟยคนใดคนหนึ่ง หลี่ฝางก็ยังจะเลือกฉินวี่เฟย ความสัมพันธ์หลายปีลึกซึ้งกว่าเวลาเพียงไม่กี่เดือน

“รอผมกลับมา ผมจะตัดขาดจากเธอ แล้วใช้ชีวิตกับฉินวี่เฟย” หลังหลี่ฝางทำการตัดสินใจ เขาบอกกับเหลียงเชี่ยนอย่างมุ่งมั่น

“เหอะ พูดปากเปล่า รอนายตัดขาดกับผู้หญิงคนนั้นก่อนแล้วค่อยพูด” แม้หลี่ฝางจะกล่าวประโยคด้วยความมุ่งมั่นเต็มเปี่ยม แต่เหลียงเชี่ยนก็ยังคงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

โบราณว่าไว้ ผู้ชายนอกใจมีแต่ไม่เคยกับนับไม่ถ้วน หลี่ฝางคือว่ามีคดีติดตัวแล้ว อยากจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่คงไม่ใช่เรื่องง่าย

ยิ่งพูดเยอะก็ไม่มีประโยชน์อะไร หลี่ฝางตัดสินใจที่จะยืนยันด้วยการกระทำแทนคำพูด รอเขาออกมาจากซากปรักหักพังลึกลับคุยกับหยางฉงให้รู้เรื่องแล้วกัน ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสามยังไงซะก็ต้องมีผลลัพธ์

หลังรู้เรื่องราวความสารเลวของหลี่ฝาง ไม่ว่าหลี่ฝางจะพูดยังไงเหลียงเชี่ยนก็ไม่ยอมให้เขาพาฉินวี่เฟยไป ยังไงก็ต้องให้ฉินวี่เฟยอยู่ภายใต้สายตาของเธอ หลี่ฝางจึงมีแต่ต้องไปส่งฉินวี่เฟยที่บ้านของเหลียงเชี่ยน

“เหลียงเชี่ยน วี่เฟยรบกวนเธอด้วยนะ” หลี่ฝางจ้องมองวี่เฟยที่นอนหลับลึกบนเตียง กำชับเหลียงเชี่ยนอย่างอาลัย

เหลียงเชี่ยนเบะปาก “เรื่องนี้ไม่ต้องนายกำชับหรอก ฉันต้องดูแลประธานฉินให้ดีที่สุดอยู่แล้ว สารเลวหลี่ นายต้องจำสิ่งที่พูดในวันนี้ให้ดี นายไม่ตัดขาดกับผู้หญิงคนนั้นหนึ่งวัน ฉันก็จะไม่ให้นายพบกับฉินวี่เฟยหนึ่งวัน”

เมื่อนึกถึงภาพจุดจบการสอดส่องที่หินเฮยสวน หลี่ฝางนัยน์ตาสั่นหลอน อารมณ์สับสน “ผมหลี่ฝางพูดคำไหนคำนั้น แต่ต้องผมมีชีวิตกลับมา”