NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 1185

แม้ตอนแรกเขาเองก็คิดว่าหลี่ฝางน่าหมั่นไส้ แต่เมื่อได้รู้จักกันลึกๆ หลี่ฝางเองก็เป็นคนที่น่าคบหาด้วย

“พอได้แล้ว ทุกอย่างเป็นไปตามคำสั่งของท่านผู้อาวุโส พวกแกรอพวกเราอยู่ที่ทางเข้านี่แหละ”

กู่ยี่เทียนออกคำสั่งแล้ว ต่อให้หงส์แดงไม่ยอมยังไงก็ต้องทำตามคำสั่ง

“หัวหน้า สะดวกไหมที่จะคุยกับฉันสองต่อสอง?” ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หงส์แดงถึงได้รวบรวมความกล้าคุยกับกู่ยี่เทียนให้รู้เรื่อง

เขาเกรงว่าหากวันนี้ไม่พูดความในใจออกมาให้รู้เรื่อง ต่อจากนี้จะไม่มีโอกาสพูดอีก

กู่ยี่เทียนที่ตรวจสอบความเรียบร้อยอยู่ไม่รับรู้ถึงความผิดปกติของหงส์แดง กล่าวตอบโดยไม่แม้แหงนหน้าขึ้นมอง “ทุกคนเป็นพวกพ้องกันทั้งนั้น ไม่จำเป็นต้องคุยส่วนตัวหรอก”

อันที่จริงกู่ยี่เทียนเพียงรู้สึกว่าการพูดคุยส่วนตัวนั้นเสียเวลาเท่านั้น ยังไงซะอีกเดี๋ยวเขาก็จะต้องเข้าไปที่ซากปรักหักพังลึกลับแล้ว แต่ประโยคของเขากลับทำให้หงส์แดงเข้าสู่ความประหม่า ใบหน้าแดงก่ำไปจนถึงใบหู

หลี่ฝางที่ได้ยินอยู่อีกด้านแทบระเบิดหัวเราะออกมา เมื่อเห็นทีท่าของหงส์แดงที่แทบจะร้องไห้ออกมา จึงแย่งของที่อยู่ในมือของกู่ยี่เทียนมาไว้ ผลักเขาไปยังหงส์แดง

“แม่สาวน้อยเธออยากจะพูดคุยกับนายหน่อยมันจะทำไม สมแล้วที่แกเป็นโสดมาตั้งหลายปี เลิกลีลาได้แล้ว ไม่แน่ว่าเราสองคนจะมีชีวิตรอดกลับมาไหม รีบไปประสานสัมพันธ์กับเธอซะ”

เมื่อหลี่ฝางชี้แนะ กู่ยี่เทียนถึงได้ไหวตัว คนที่นิ่งขรึมอย่างเขาพลันประหม่าขึ้นมา พลางแอบเหลือบมองหงส์แดง กระแอมไป “แค่กๆ เราไปทางนั้นเถอะ”

เมื่อถูกเปิดโปง หงส์แดงเขินอายอย่างมาก เธอเหมือนกับเด็กผู้ชายมาตั้งแต่ยังเล็ก เล่นกับเด็กผู้ชายมาตลอด จนตัวเธอเองก็แทบจะลืมไปแล้วว่าเธอเป็นผู้หญิง

กระทั่งเธอถูกเลือกเข้าทีมหลงหยา ได้พบกับกู่ยี่เทียน นาทีที่เธอหัวใจหวั่นไหว หงส์แดงถึงได้รู้ว่ายี่สิบกว่าปีที่ผ่านมานี่เป็นครั้งแรกที่เธอมีทีท่าของผู้หญิง

ผมที่มัดเอาไว้เพราะความสะดวกก็ค่อยๆ สยายออก เธอที่ไม่เคยใช้เครื่องสำอางประทินผิวก็ค่อยๆ ฝึกฝนตามเน็ต แม้กระทั่งเธอที่ไม่เคยใส่กระโปรงมาก่อน ก็ใส่ชุดกระโปรงสีชมพูในวันเกิดของกู่ยี่เทียน

ความผิดปกติของเธอมักถูกเพื่อนร่วมทีมล้อเล่นอยู่เสมอ คนที่มีตาต่างก็รู้ว่าหงส์แดงชอบกู่ยี่เทียน นอกจากตัวกู่ยี่เทียนเอง

หลายครั้งที่หงส์แดงทนไม่ไหวอยากจะถามกู่ยี่เทียนให้รู้แล้วรู้รอด อยากจะถามเขาว่าคิดยังไงกันแน่ แต่ทุกครั้งมีเห็นสายตาของกู่ยี่เทียนก็ปอดแหกขึ้นมา คำพูดที่อยู่ในปากก็เปลี่ยนไป

เธอรังเกียจความปอดแหกนี้ของตนเองมาก

“หงส์แดง เธออยากจะพูดอะไรกับฉัน?” กู่ยี่เทียนจ้องมองหงส์แดงที่ก้มหน้าอยู่อย่างงั้น กล่าวถามพร้อมเกาหัวแกร็ก

เมื่อได้ยินเสียงของกู่ยี่เทียน หงส์แดงถึงได้แหงนหน้าขึ้น กัดริมฝีปากจับจ้องชายที่ตนเองชอบมาหลายปี

ในใจเธอมีเรื่องราวมากมายที่อยากจะพูด แต่กลับไม่รู้ว่าจะเริ่มอย่างไร ใบหน้าที่ไร้เครื่องประทินผิวผุดเม็ดเหงื่อเพราะความตื่นเต้น ใบหูแดงเรื่อ

ของในรูปลักษณ์แบบนี้ ไม่ว่ากู่ยี่เทียนจะใสซื่อยังไงก็รับรู้ได้ เมื่อรู้ว่าหงส์แดงอาจจะชอบตนเข้า กู่ยี่เทียนเองก็ทำอะไรไม่ถูก