NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 119

บทที่ 119 เรื่องสนุก

แม้ว่าเสียงของหลี่เสี่ยวเสี่ยวจะไม่ดัง แต่ว่าหลิวเฉียวเฉียวกับเชี่ยลู่ที่นั่งอยู่ด้านหลัง ทำไมถึงจะไม่ได้ยินละ?

หลิวเฉียวเฉียวเป็นคนใจเสาะ ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไร แต่ว่าเชี่ยลู่นั้นพูดอย่างไม่พอใจ: “หลี่เสี่ยวเสี่ยว เธอว่าใครเป็นนางจิ้งจอกเหรอ?”

“ก็ว่าเธอไง ทำไมเหรอ?” หลี่เสี่ยวเสี่ยวที่ไม่ยอม ก็กล่าวขึ้น: “เมื่อก่อนตอนที่ตู้เฟยมีเงินเธอก็คบตู้เฟย ตอนนี้ตู้เฟยไม่มีเงิน เธอก็มีความคิดที่จะมาเกาะหลี่ฝาง ถ้าไม่ใช่นางจิ้งจอกแล้วคืออะไร?”

“หลี่เสี่ยวเสี่ยว ก้นของตัวเองเช็ดสะอาดหรือยัง ยังมีหน้ามาว่าฉันอีก โพสต์ของเธอยังมีอยู่ในโซเชียลเลย จะให้ฉันค้นหาออกมาส่งให้เธอมั้ย เชี่ยลู่พูดอย่างภาคภูมิใจ” เพราะโพสต์นั้นเป็นฝีมือของเธอ

พูดถึงโพสต์นั้น สีหน้าของหลี่เสี่ยวเสี่ยวก็มืดมนลงทันที

“อีกะหรี่ เธออย่านึกว่าฉันไม่รู้นะ ว่าโพสต์นั้นมันเป็นฝีมือของเธอ กูยังไม่ได้คิดบัญชีกับมึงเลย” หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างเยือกเย็น

หลี่ฝางกลัวว่าพวกเธอจะตบตีกันขึ้นมา: “ก็ได้พูดขึ้น พอแล้ว ไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว”

“หากจะทะเลาะนายสองคนลงไปทะเลาะเลย” ไม่ต้องมาทะเลาะกันบนรถ หลี่ฝางพูดด้วยน้ำเสียงที่รำคาญมาก

หลังจากที่หลี่ฝางพูดจบ หลี่เสี่ยวเสี่ยวกับเชี่ยลู่ก็หุบปากไป

เพียงแต่สีหน้าที่เชี่ยลู่มองหลี่ฝางนั้นแปลกๆ ราวกับว่าสงสัยหลี่ฝางจะหักหลังเธอ

ถึงอย่างไรเรื่องของหลี่เสี่ยวเสี่ยวกับอาเสี่ยที่ถูกเชี่ยลู่เปิดโปง มีเพียงหลี่ฝางกับหลิวเฉี่ยวเฉี่ยวที่รู้ หลิวเฉียวเฉียวนั้นไม่ได้สนิทกับหลี่เสี่ยวเสี่ยวอยู่แล้ว ดังนั้นเชี่ยลู่มั่นใจว่าต้องเป็นหลี่ฝางที่บอกกับหลี่เสี่ยวเสี่ยว

เวลานี้รถออดี้ A4 ได้สตาร์ทเครื่องแล้ว หลี่ฝางก็สตาร์ทรถเหมือนกัน รีบตามไป

ระหว่างทาง ในรถเงียบจนน่ากลัว ไม่มีใครคุยกับใครเลย แต่ว่าหลี่เสี่ยวเสี่ยวได้คิดไว้แล้ว เมื่อลงจากรถ เขาก็จะฉีกปากของเชี่ยลู่ให้ขาด

ตามรถออดี้A4 มาถึงGreentown villa

ที่ชุมชนประตู รายล้อมด้วยรถหรู

พวกของเสี่ยวซานจื่อก็มาถึงกันแล้ว

รถหรูได้จอดกันเป็นแถวที่หน้าประตูชุมชน แต่กลับไม่เข้าไป

หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาพ่อของตัวเอง: “พ่อ พ่อบอกจะพาผมมาดูเรื่องสนุกๆ ไง นี่ก็คือเรื่องสนุกเหรอ?”

นอกจากมีคนมุมเต็มไปหมด มีอะไรน่าดูเหรอ!

หลี่ฝางผิดหวังเล็กน้อย

เวลานี้วิลล่าหลังหนึ่งในลู่เฉิง มีชายหนึ่งหญิงหนึ่ง

ผู้ชายก็คือตู้ต้าไห่ ผู้หญิงก็คือกิ๊กของเขา ชื่อเหมยกุย เป็นผู้หญิงที่ทำงานกลางคืน

ตู้ต้าไห่ได้ซ่อนเงินก้อนหนึ่งไว้ใต้เตียงของเหมยกุย ตอนที่ตู้ต้าไห่รื้อเตียงออกนั้น เหมยกุยตกตะลึงเป็นอย่างมาก

เธอคิดไม่ถึงเลย ว่าเตียงของตัวเองจะมีเงินมากมายขนาดนี้

เท่ากับว่ามันได้นอนอยู่ที่ใต้เตียงของเขาทุกคืนไม่ใช่เหรอ?

“ยังอึ้งอยู่ทำไม รีบเอากระเป๋าเดินทางมาเดี๋ยวนี้” ตู้ต้าไห่เหลือบมองไปที่เหมยกุย พูดอย่างรังเกียจ: ทำไมถึงมองไม่เห็นนะ

เหมยกุยก็รู้ข่าวการล้มละลายของตู้ต้าไห่ เพียงแต่ไม่รู้ว่าตู้ต้าไห่ยังได้ซ่อนเงินไว้มากมายขนาดนี้

เหมยกุยหากระเป๋าเดินทางมาได้ใบหนึ่ง ไม่นานนัก กระเป๋าเดินทางก็เต็มไปด้วยเงิน หลังจากที่ยัดเต็มแล้ว เหมยกุยก็ได้หากระเป๋าสะพายมาอีกหนึ่งใบ ใส่เงินเต็มกระเป๋า

ตู้ต้าไห่มองเหมยกุย ถามอย่างจริงจัง: “เหมยกุย เธอก็น่าจะรู้แล้ว ฉันตู้ต้าไห่ตอนนี้ล้มละลายแล้ว”

“ตอนนี้เธอมีแค่สองทางเลือก หนึ่งก็คือไปกับฉัน ไปตั้งรกรากในที่ที่ไม่มีคนรู้จักพวกเรา แล้วนำเงินก้อนนี้ไปใช้ในบั้นปลายชีวิต”

“สองก็คือเงินในกระเป๋าสะพายเป็นของเธอ ฉันไปเอง ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เราก็ไม่มีทางจะได้พบกันอีกแล้ว” ตู้ต้าไห่มองเหมยกุยด้วยสีหน้าที่สับสน

“เราสองคนอยู่ด้วยกันมาเจ็ดปีแล้ว พูดตามตรง ฉันชอบเธอมาก หากเธอไปกับฉัน ฉันก็จะดูแลเธออย่างดี” ตู้ต้าไห่พูดด้วยสีหน้าที่จริงใจ

เหมยกุยลังเลไปสักพัก เธอคำนวณคร่าวๆ เงินในกระเป๋าเดินทาง มีประมาณสี่ล้านหยวน เงินในกระเป๋าเดินทางของตัวเอง ก็น่าจะประมาณหนึ่งล้านหยวน

ไม่ว่าจะเลือกยังไง เหมยกุยก็ไม่ขาดทุน

เหมยกุยถามขึ้น: “ตู้ต้าไห่ คำพูดที่คุณพูดเมื่อกี้ คุณจริงจังใช่มั้ย?”

“จริงสิ ถึงขนาดนี้แล้ว เธอคิดว่าฉันมีความจำเป็นที่ต้องหลอกเธออีกมั้ย?” ตู้ต้าไห่กล่าว

เหมยกุยทำงานกลางคืนมาหลายปี หลังจากที่ถูกตู้ต้าไห่รับเลี้ยงชีวิตจึงดีขึ้น ต่อให้กลับบ้านเกิด ก็คงจะหาผู้ชายที่เหมาะสมไม่ได้ ถึงอย่างไรปีนี้เหมยกุยอายุก็สามสิบกว่าปีแล้ว เธอพยักหน้า แล้วกล่าว: “ได้ ฉันจะไปกับคุณ”

ไม่ว่ายังไง ตู้ต้าไห่ก็ดีกับเธอจริงๆ

ตั้งแต่เธออยู่กับตู้ต้าไห่ เจ็ดปีมานี้ เธอก็ไม่ต้องทนให้ผู้ชายมาด่าทออีก และก็ไม่ต้องทำงาน ทุกวันก็ไปเดินช้อปปิ้งกับเพื่อนๆ เสริมสวย กลางคืนก็ไปฟิตเนสฟิตหุ่นของตัวเอง

แน่นอน เธอก็เคยเรียนทำกับข้าวด้วย ฝีมือใช้ได้ทีเดียว

และก็เป็นสาเหตุที่ตู้ต้าไห่ไม่อยากจะเสียเธอไปด้วยมั้ง